باخویشی؛ فرشته‌ای که گروهک کومله گردنش را با سنگ برید
به گزارش خبرگزاری فارس از سنندج، آنچه از دنیاست فانی است و آنچه برای خدا تقدیم می‌شود، باقی و ابدی است و این شهدا زنده هستند و نزد خداوند تبارک و تعالی عندربهم یرزقون هستند.
آنها در بارگاه خداوند تبارک و تعالی با رویی سفید حضور یافته‌اند، چرا که در عشق رسیدن به کوی دوست بهترین سرمایه زندگی‌شان را تقدیم کرده‌اند.
در انقلاب اسلامی و در دوران دفاع مقدس، زنانی ظهور کردند که می‌توانند تعریف زن و حضور او در ساحت رشد و تهذیب خویش و در ساحت حفظ خانه سالم و خانواده متعادل و در ساحت ولایت اجتماعی و جهاد امر به معروف و نهی از منکر و جهاد اجتماعی را جهانی کنند و بن‌بست‌های بزرگ را در هم شکنند.
اقتدار و جذبه تازه‌ای به برکت خون این زنان مجاهد در عصر جدید ظهور کرده است که زنان را ابتدا در جهان اسلام تحت تأثیر قرار داد و دیر یا زود در سرنوشت و جایگاه زنان جهان دست خواهد برد.
تا آفتاب درخشان خدیجه کبری (س)، فاطمه زهرا (س) و زینب کبری (س) می‌درخشد، طرح‌های کهنه و نو «ضد زن» به نتیجه نخواهد رسید و هزاران زن کربلایی ما نه تنها خطوط سیاه ستم‌های ظاهری را در هم شکسته‌اند، بلکه ستم‌های مدرن به زن را نیز رسوا و بی‌آبرو کرده و نشان داده‌اند که حق کرامت الهی زن، بالاترین حقوق زن بوده که در جهان به اصطلاح مدرن، هرگز شناخته نشده و امروز وقت شناخته‌شدن آن است.
به خانواده این شهیدان والامقام تبریک می‌گویم و امیدوارم که به برکت خون این زنان شریف و مجاهد، رسانه‌ها، هنرمندان، فرزانگان و سینماگرانی بتوانند جهاد بزرگ زن ایرانی مسلمان را به دنیا که سخت محتاج شناختن آن است، بنمایانند.
در دنیایی که ارزش‌ها رفته رفته در زیر غباری از فراموشی فرومی‌روند و ظواهر فریبنده دنیا رو به زوال جهانی در صدر جدول قرار می‌گیرند، ترویج فرهنگ شهادت و زنده نگه‌داشتن یاد و خاطره شهدا بهترین راهی است که می‌تواند از انحراف جامعه اضمحلال معنویت‌ها جلوگیری کند.
جنایات گروهک‌های ضدانقلاب کومله و دموکرات در مناطق کردنشین
جنایات گروهک‌های ضدانقلاب کومله و دموکرات در مناطق کردنشین و خاصتا استان کردستان بر کسی پوشیده نیست که آخرین مورد رسوایی آنان تفحص اولین زن شهیده کشور در سنندج بود که هفته گذشته پس از تشییع در مشهد، قم، تهران و کرمانشاه به زادگاهش سنندج بازگشت و با حضور باشکوه مردم استان تشییع و در جوار مزار امامزاده هاجر خاتون به خاک سپرده شد.
به راستی که رهبر معظم انقلاب چه با مسما عنوان سرزمین فداکاری‌های بزرگ و مجاهدت‌های خاموش را برای کردستان برگزیدند و عنوان کردند شهدای کردستان مظلومانه‌تر از سایر شهدای کشور به شهادت رسیدند که وجود چنین شهدایی بیانگر مظلومیت شهدای این خطه از ایران است.
۵۶۶ شهیده از آمار ۷ هزار شهیده کشور مربوط به استان کردستان است که ۷۱ نفر از آنان در بدترین شرایط به دست گروهک‌های ضدانقلاب به شهادت رسیده‌اند و شهیده فرشته باخویشی از جمله این شیرزنان کُرد است که از پشت با سنگ سرش را از تنش جدا می‌کنند.
وی در خرداد ماه ۱۳۳۹ در خانواده مذهبی در شهرستان مریوان در دامن عفیفه زنی دیده به جهان گشود. شهیده تا پنجم ابتدایی تحصیل کرد و به علت وضعیت خاص اجتماعی در آن زمان موفق به ادامه تحصیل نشد. در سال ۱۳۵۳ با شهید احمد مردوخی از علمای دینی همان شهرستان ازدواج کرد و حاصل ازدواج آنها دو دختر و سه پسر بود.
شهید فرشته باخویشی فردی مومن، متدین، مذهبی و مودب به آداب اسلامی و حافظ 13 جزء از قرآن کریم بوده و همواره در انجام کارهای خیر پیشقدم بود.
زندگی سراسر معنوی او موجب شد که به فرمان امام و مقتدای زمانش لبیک گفته و در زمینه انتقال اطلاعات لازم به سپاه همکاری کند.
گروهک ملحد کومله وجود چنین افرادی را برنمی‌تابید، از این رو در 31 مرداد ماه سال 1366 شبانه به منزل ایشان حمله کرد و پس از دستگیری در همان شب منتظر می‌شوند تا همسرش از بیرون به خانه برگردد و بعد از 30 الی 45 دقیقه که شهید احمد مردوخی از بیرون به خانه برمی‌گردد، هر دو را دستگیر و با خود می‌برند در راه همسرش را از ایشان جدا کرده و به جای دیگری می‌برند و شهیده فرشته باخویشی به دنبال همسرش به سمت عقب برمی‌گردد که با شلیک گلوله از پشت سر در حالی که هفت ماهه باردار بود، وی را به شهادت می‌رسانند.
شهیده فرشته باخویشی به دنبال همسرش به سمت عقب برمی‌گردد که با شلیک گلوله از پشت سر در حالی که هفت ماهه باردار بود، وی را به شهادت می‌رسانند
قساوت و سنگدلی این از خدا بی‌خبران به همین ختم نمی‌شود، بلکه با سنگ سر این شهیده را از پشت می‌برند و هرچه طلا و جواهر داشته ربوده و با وضع اسفناکی به شهادت می‌رسانند.
ساعت هفت صبح پیکر خونین شهیده فرشته باخویشی پیدا می‌شود و همسرش را چهار ماه در روستاها چرخانده و می‌گویند این عاقبت کسی است که با جمهوری اسلامی همکاری دارد و بعد از شکنجه‌های فراوان همسرش را نیز به شهادت می‌رسانند.
فرزند شهیده: مادرم هفت ماهه باردار بود شهیدش کردند
مادرم زنی فداکار و مهربان بود، آن شب که گروهک‌ها به خانه ما ریختند به خوبی به یاد دارم، پدرم خانه نبود همین که مادرم در را باز کرد به درون خانه ریختند و از مادرم پرسیدند شوهرت کجاست؟، مادرم با شجاعت در مقابل آنان ایستاد و گفت: دست از سر ما بردارید، شوهرم خانه نیست و فعلا هم باز نخواهد گذشت.
این جانیان از خدا بی‌خبر راضی نشدند و حتی مادرم را مجبور کردند برایشان غذایی هم مهیا کند و همچنان منتظر پدرم بودند.
پدرم بعد از مدتی به خانه بازگشت و توسط عوامل ضدانقلاب دستگیر شد، مادرم هم به دنبال پدرم راهی شد، به محض خارج شدن از روستا پدر و مادرم را از هم جدا می‌کنند و مادر بیچاره و بی‌گناهم را در حالی که هفت ماهه باردار بود، از پشت با گلوله می‌زنند و برای به یغما بردن جواهراتش سرش را نیز از پشت با سنگ می‌برند صبح همان روز جسد خونین مادرم توسط مردم روستا پیدا شد و در سه راه حزب‌الله مریوان به خاک سپرده شد.
جسد خونین مادرم توسط مردم روستا پیدا شد و در سه راه حزب‌الله مریوان به خاک سپرده شد.
پدرم هم چهار ماه بعد از شهادت مادرم در حالی که در بسیاری از روستاها چرخانده بودند و شکنجه‌های زیادی توسط گروهک‌ها متحمل شده بود، به شهادت رسید.
به همراه یکی از دوستانم در تهران سوار تاکسی شدیم، راننده چون فهمید ما کُرد هستیم اهلیت ما را سوال کرد و تا اسم مریوان را بر زبان آوردم، گفت من دوران سربازی‌ام را در یکی از روستاهای مریوان به نام «ننه» گذرانده‌ام و خاطرات زیادی از آن روزهای سخت دارم.
دلیرمرد و شیرزنی را در آن روستا می‌شناسم که در مسیر کمک به رزمندگان اسلام تلاش‌های زیادی کردند و آن زن هر روز نان پایگاه را با دستان خود پخت می‌کرد و برای سربازان آنجا مادری می‌کرد.
آدرس خانه زن را که داد، اشک به یکباره از چشمانم سرازیر شد و از راننده خواستم ماشین را نگه دارد، وقتی دلیل را پرسید گفتم آن خانه و زن و مردی که در موردشان صحبت می‌کنی، مادر و پدر من بودند که به دست گروهک‌های ضدانقلاب به شهادت رسیدند.
راستش را بخواهید شنیدن چنین جملاتی در مورد پدر و مادرم سال‌های سال بعد از شهادتشان آن هم در دیاری که فرسنگ‌ها با روستای زادگاهم فاصله داشت، افتخار بزرگی است که هیچگاه از صفحه ذهنم پاک نمی‌شود.
ضد انقلاب برای رسیدن به قدرت به هر ریسمانی چنگ زدند و کرد و فارس برایشان مهم نبود آنها با شعار دفاع از کردها بزرگترین جنایات را در کردستانات انجام دادند.بی‌شک حماسه در این خطه شهیدپرور با شهادت این دلیرمردان و شیرزنان به پایان نخواهد رسید و بیت‌الغزل آن همچنان با ایثار دلیرانی دیگر تکرار خواهد شد.
انتهای پیام/2330/71
