کمبود نیروی کار در فصل کشت پیاز در فریدن

به گزارش recive از اصفهان، کمبود نیروی کار در فصل کشت پیاز، شهرستان فریدن را زمین گیر کرده است؛ این در حالی است که فریدن یکی از مهم ترین تامین کنندگان این محصول است که پیاز آن به دلیل کیفیت خاص، شهرت خوبی در کشور دارد.

مسعود عبدالهی یکی از پیازکاران فریدن در این ارتبطا می گوید: زمستان گذشته با بیش از یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون ریال هزینه در مساحتی معادل ۶ هزارمتر مربع درشهر بادرود نشاء تولید کردم، اما اکنون برای کاشت آن کارگر ندارم و همه سرمایه من به هدر رفته است.

مسعود دیگر کشاورز منطقه نیز در این ارتباط می گوید: نشاء بعد از انتقال به زمین در ۲۴ ساعت باید کاشته و آبیاری شود؛ در غیر این صورت از بین می‌رود اما نیروی کاری وجود ندارد تا بتوانیم پیاز را در زمان مقرر به اندازه کافی کشت کنیم.

سالانه ۲ هزار هکتار پیاز از نوع سفید و زرد در فریدن کشت می‌شود

در همین ارتباط کارشناس زراعت مدیریت جهاد کشاورزی فریدن نیز با اشاره به اینکه فریدن یکی از قطب‌های تولید پیاز در استان اصفهان است، گفت: سالانه حدود دو هزار هکتار پیاز ازنوع سفید و زرد در فریدن کشت می‌شود که این محصول بعد از سیب زمینی وگندم عمده‌ترین محصول این شهرستان محسوب می‌شود.

حسین افشاری افزود: متوسط عملکرد پیاز در شهرستان ۷۰ تن در هکتار است و سالانه بیش از ۱۴۰ هزار تن پیاز در این شهرستان تولید و روانه بازار می‌شود.

مدیر جهاد کشاورزی فریدن در این ارتباط اظهار کرد: کمبود نیروی کار یکی از مشکلات پیاز کاران شهرستان است که هر سال با آن مواجه هستند، اما امسال بیشتر از سال‌های قبل نمایان شده است.

روزانه ۲ هزار نیروی کار نیاز است

مظاهر امینی، کشت پیاز در هر ۶ هزارمترمربع زمین را نیازمند ۳۰ نفر نیروی کار دانست و افزود: در واقع روزانه به دو هزار نفر نیروی کار نیاز است که همه آن را نمی‌توان از نیروهای بومی شهرستان تامین کرد.

وی گفت: کاشت پیاز به خاطر شرایط آب وهوایی امسال از هفته دوم فروردین ماه آغاز شده است و تقریبا تا اواخر اردیبهشت ادامه دارد.

هر ساله نیروی کار زیادی از روستاهای این منطقه و دیگر نقاط استان اصفهان برای کار به مرکز استان می آیند چراکه شغل ثابت و مطمئنی ندارند، این در حالی است که شهرستانهای مختلف اصفهان هر یک در زمینه کاشت محصولات کشاورزی و به ویژه گیاهان دارویی، از ظرفیتهای خوبی برای اشتغالزایی برخوردار است که متاسفانه نادیده گرفته می شود و بخش زیادی از این مشکل به عدم تامین امنیت شغلی و توجه مسئولان از مرکز استان و همچنین معرفی صحیح این ظرفیتها از سوی مسئولان شهرستانی برمی گردد.

48