گام نوین MIT در ایمنی دیابتی‌ها: آزادسازی خودکار گلوکاگون با ایمپلنت زیرپوستی

پژوهشگران MIT موفق به ساخت یک دستگاه کاشتنی (ایمپلنت) نوین شده‌اند که به‌طور خودکار یا دستی می‌تواند در زمان افت خطرناک قند خون، گلوکاگون را در بدن آزاد کند. این فناوری امیدبخش، به‌ویژه برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ طراحی شده که همواره با چالش تنظیم سطح قند خون مواجه‌اند. تزریق انسولین، گرچه ضروری است، می‌تواند در صورت بیش‌مصرف، منجر به هیپوگلیسمی یا افت قند خون شود که در صورت درمان‌نشدن، به عوارض جدی مانند تشنج یا حتی مرگ منجر می‌گردد.

به گزارش اخبار زنده و به نقل از تک‌اسپات، این دستگاه جدید MIT به اندازه یک سکه است و زیر پوست کاشته می‌شود. این دستگاه دارای یک مخزن کوچک حاوی گلوکاگون به‌صورت پودر خشک است که نسبت به حالت مایع پایداری بیشتری دارد. مخزن با آلیاژی از نیکل و تیتانیوم (دارای حافظه شکلی) بسته شده که در دمای ۴۰ درجه سلسیوس باز می‌شود.

این دستگاه با دو روش فعال می‌شود: یا به‌صورت دستی توسط کاربر، یا به‌طور خودکار از طریق دریافت سیگنال از یک پایش‌گر مداوم قند خون. در هر حالت، یک جریان الکتریکی ضعیف موجب گرم شدن آلیاژ و باز شدن مخزن می‌شود. پودر گلوکاگون با تماس با مایعات بدن حل شده و وارد جریان خون می‌گردد.

 

در آزمایش‌ها روی موش‌های دیابتی، این دستگاه توانست ظرف ۱۰ دقیقه قند خون را به سطح نرمال بازگرداند. همچنین از این فناوری برای آزادسازی اپی‌نفرین نیز استفاده شد که در شرایط اورژانسی مانند واکنش‌های آلرژیک یا مشکلات قلبی مفید است.

یکی از چالش‌ها در دستگاه‌های کاشتنی، تشکیل بافت اسکار است که می‌تواند عملکرد دستگاه را مختل کند. اما در این مورد، دستگاه حتی پس از ایجاد بافت فیبروتیک نیز کارآمد باقی ماند. نمونه اولیه تا چهار هفته در مدل‌های حیوانی مورد آزمایش قرار گرفت و پژوهشگران در تلاش‌اند طول عمر آن را به یک سال افزایش دهند. هدف نهایی، آغاز آزمایش‌های انسانی در سه سال آینده و استفاده گسترده در درمان‌های اورژانسی است.