بهرام رادان از نظر چهره و فیزیکی ذاتا امروزی است و یک انتخاب عجیب برای نقش این پادشاه قاجاری است. هرقدر جشنواره و فیلم «علفزار» برای رادان در مقام تهیهکننده موفقیتآمیز بود اما حضورش در جیران یک شکست کامل است.
گفته میشود ناصرالدینشاه، بخش بزرگی از سرودههای مذهبی خود را به امام حسین(ع) و سایر شهدای کربلا اختصاص داده است و اشعار آیینی دیگری هم در وصف امام علی(ع) و امام رضا(ع) و شعری ترکی در مصیبت کربلا هم داشته اما انگار اینجا با یک جوان عاشقپیشه بالایشهری مواجهیم. جوانی که طبق نوشته مورخان فقط اولین عکاس ایرانی است و در نقاشی هم شاگرد کمالالملک بوده و طرحهای جذابی هم بهجا گذاشته است. ناصرالدینشاه جیران یک عاشق سال ۱۴۰۰ است و تکیهکلامها و رفتارهای پرتکرارش هم تایید همین نکته است.
وجه وابستگی یا «بچهننه» بودن ناصرالدینشاه در جیران بهشدت پررنگ است و درکنار عاشقپیشه بودنش تنها ویژگیهای این شاه قاجار است.
در همین جیران، بازیگرانی هستند که برای بازی در نقش ناصرالدین شاه بهمراتب مناسبتر از رادان بودند و این انتخاب، پاشنهآشیل اصلی این سریال پرهزینه است. اگر بپذیریم حضور حامد کمیلی در «قبله عالم» بهواسطه طنزبودن فضای کلی کار، قابلتحمل است، رفتن رادان در نقش ناصر یک بدسلیقگی بزرگ از طرف کارگردانی است که انتخاب بازیگرانش یکیدیگر از شاخصههای مهم کارهایش بوده است.
۵۸۵۸