همایش ملی شاعر بلندآوازه‌ی کرد میرزا احمد داواشی برگزار می‌شود

به گزارش خبرگزاری recive از سنندج، مسعود بیننده دبیر علمی همایش ملی میرزا احمد داواشی اظهار کرد: پژوهشکده‌ی کردستان‌شناسی دانشگاه کردستان در نظر دارد در راستای ایفای نقش مسئولیت اجتماعی خود و همچنین ایجاد بستری برای شکل‌گیری و تقویت گفتمان علمی درباره شاعران و شخصیت‌های فرهنگی مناطق مختلف کردستان در ذیل عنوان سلسله رویدادهای معنوی ایران، همایش ملی میرزا احمد داواشی شاعر نامی منطقه غرب کشور را ۱۹ اردیبهشت ماه سال جاری در محل دانشگاه کردستان برگزار نماید.

وی افزود: از ۴۲ مقاله رسیده به دبیرخانه همایش میرزا احمد داواشی ۳۱ مقاله جهت ارائه به صورت سخنرانی پذیرفته شده و ۴ مقاله نیز به صورت پوستر ارائه خواهد شد.

دبیر علمی همایش میرزا احمد داواشی اضافه کرد: در این همایش دو سخنرانی اصلی و ۱۰ پانل تخصصی در طی برنامه‌های همایش اجرا می‌شود.

وی با اشاره به زندگی ادبی پربار این شاعر نامی بیان کرد: میرزا احمد داواشی(۱۳۵۹-۱۲۷۹ه ش) شاعر شیرین‌سخن، نکته‌سنج، زیباسرا، زیبابین و فصیح واژه است که اشعارش را به زبان کردی و در قالب گویش‌های گورانی-هورامی و سورانی-جافی سروده است.

بیننده درباره دیگر خصیصه ادبی اشعار این شاعر نامی اظهار کرد: میرزا احمد که جزو آخرین اعضای نسل شاعران گوران‌سرای کردستان ایران است در شهر روانسر از توابع استان کرمانشاه چشم به جهان گشوده و قریحه شاعرانگی و استعداد بداهه‌گویی‌اش در گستره‌ی جغرافیای فرهنگی این منطقه که طبیعت بکر و زیبای اورامانات، پاوه و جوانرود را شامل می‌شود رشد و نمو یافته است. میرزا احمد که به لقب داواشی معروف است در ذیل اشعارش معمولا به همان نام خوش‌آوی خودش یعنی احمد که یکی از نامهای مبارک پیامبر اسلام(ص) است خود را ندای شاعرانه زده و ختم اشعارش را با بستار زیبای پیامی عمیق و گوهروار می‌آراید. چنین است که لقب داواشی در افواه عامه شهرت دارد و نام احمد همان لقب شعری اوست.

دکتر بیننده مدیر پژوهشی مطالعات تاریخ و فرهنگ پژوهشکده کردستان‌شناسی دانشگاه کردستان در پایان عنوان کرد: بدون شک برگزاری چنین همایش‌هایی فرصتی خواهد بود که از طریق آن شاعران و شخصیت‌های ادبی و فرهنگی ایران در منطقه کردستان معرفی شده و زمینه‌ی مناسبی برای تولید متون علمی در مورد آن‌ها و همچنین بستری برای انتشار این یافته‌های علمی و پژوهشی فراهم آید. ایشان در پایان عنوان کردند این دست از شاعران اگرچه در گستره‌ی وسیعتر زبان‌ها و فرهنگ‌های دیگر کمتر شناخته شده هستند، اما صدای زیست‌جهان واقعی عامه مردم بوده و زبان گویای جامعه‌ و فرهنگ ما به شمار می‌آیند.

46