مهدی کدخدازاده دبیر شورای آموزش دندانپزشکی وزارت بهداشت، با بیان اینکه در حال حاضر ۴۲ هزار دندانپزشک در کشور فعال هستند افزود: با توجه به این آمار کشور با کمبود دندانپزشک مواجه نیست. در حوزه دندانپزشکی با دو چالش توزیع دندانپزشکان در سطح کشور و هزینههای بالای درمان مواجه هستیم به دلیل اینکه در این زمینه بیمهها نقش مثبتی ایفا نمیکنند.
کدخدا زاده با اشاره به اینکه طی دو دهه گذشته تعداد دانشکدههای دندانپزشکی دو برابر شده است گفت: در سال ۱۳۵۸ حدود ۵ دانشکده در کشور فعال بودند و در سال ۱۳۷۸ حدود ۱۸ دانشکده در کشور فعال بودند و در دو دهه اخیر ۴۸ دانشکده دندانپزشکی در کشور فعال هستند تعداد دانشجویان دندانپزشکی در سال ۱۳۵۸ حدود هزار نفر بوده است، سال ۱۳۷۸ تعداد دانشجویان ۵هزار نفر در حال حاضر بیش از ۱۶ هزار دانشجو در کشور درحال تدریس هستند.
وی با بیان اینکه در حال حاضر حدود ۱۲۲۱ رزیدنت در کشور مشغول به فعالیت هستند خاطرنشان کرد: این آمار در سال ۱۳۵۸ حدود ۲۰ نفر بوده است. در سال ۱۳۷۸ این رقم حدود ۴۰۰ نفر بوده است، لذا روند آموزش دندانپزشکان در کشر ما صعودی بوده است. در دو دهه گذشته وقتی تعداد دانشجویان دندانپزشکی دو برابر شده است با چالشهایی نظیر نبود زیر ساخت مناسب و عدم ماندگاری اعضای هیات علمی مواجه میشویم که همین موضوع کیفیت آموزش را تحت تاثیر قرار داده است.
دبیر شورای آموزش دندانپزشکی وزارت بهداشت گفت: هیچ جای دنیا افزایش تعداد دندانپزشک باعث افزایش کیفیت خدمات درمان نشده است و همه مطالعات داخلی و بینالمللی این را تایید میکنند، مسیر سلامت دهان و دندان شهروندان پیشگیری و بهداشت است و اگر ما به دنبال تقویت درمان هستیم باید توزیع دندانپزشک نرمال شود. پس از قانون عدالت و آموزشی ۱۸۶۶ نفر دانشجو داریک که پس از فارغالتحصیلی به مناطق کمبرخوردار اعزام میشوند.
وی افزود: نسبت دندانپزشک به هر ۱۰ هزار نفر جمعیت در آمریکا ۶.۱ است و این رقم در ایران ۵.۱ است که با همین تعداد در سال ۱۴۰۸ سرانه دندانپزشک در ایران به آمریکا خواهد رسید، همچنین این آمار در آمریکا ده سال است که ثابت است. در کشورهای اسکاندیناوی شاخص پوسیدگی دندانها به صفر رسیده است اما تعداد دندانپزشک زیاد نشده است و به سمت مدیریت بهداشت دهان و دندان رفته است.
به گفته کدخدازاده، افزایش ظرفیت دندانپزشک کار صحیحی نیست به دلیل اینکه شاخص سلامت دهان و دندان افزایش نخواهد یافت همچنین هیات علمی متناسب با افزایش ظرفیت در کشور وجود ندارد. از سوی دیگر کشور نیازی به افزایش دندانپزشک ندارد.
دبیر شورای آموزش دندانپزشکی ادامه داد: قوانین حاکم بر دانشگاهها انگیزهای برای جذب هیات علمی در دانشگاه نگذاشته است، دندانپزشکان جوان که نیروی متعهد ضریب کا هستند پس از گذارندن دوره طرح از کشور خارج میشوند و ما شاهد دفع نخبگان به جای جذب نخبگان هستیم و باید برای ماندن نخبگانی که کشور برای آنها هزینه کرده است کنیم.
وی تاکید کرد: چالش ما این است که در بحث هزینههای بیماران در حوزه درمان توزیع نیرو و عدم حمایت بیمهها است، به دلیل اینکه نقش بیمهها در کاهش پرداخت مردم مهم است. در تهران بیشترین تعداد دندانپزشک را داریم و سوال من این است که با وجود تعداد زیاد دندانپزشک در پایتخت مردم مشکل درمان ندارند؟ مردم توانایی پرداخت هزینه درمان دندان را ندارند.
وی عنوان کرد: افزایش تعداد دنداپزشک در واقع به معنای تضییع بیتالمال است، سالانه حدود ۲ هزار دانشجو جذب و تعداد زیادی فارغالتحصیل میشوند از سوی دیگر سالانه بین ۳۰۰ الی ۴۰۰ نفر در آزمون ملی شرکت میکنند و پس از قبولی از خارج به کشور میآیند.
به گفته کدخدا زاده، در آزمون ملی، ملاک قبولی سی از صد است که برخی همین نمره را نمی آورند، از سویی برخی از این دانشجویان در دوره تحصیل حتی بیمار ویزیت نکردهاند لذا ما نمیتوانیم در کشور روی بیمار کار کنند، این موضوع خطر جدی است. تعداد دانشکدههای ما طی دو دهه گذشته به طور غیرمعقول افزایش یافته است که همین موضوع منجر به افزایش درمان القایی در جامعه شده که خطر جدی برای سلامت مردم است.
بیشتر بخوانید:
مراقبت از دندان عصب کشی شده چگونه است؟
آیا مسواک زدن برای مراقبت از ایمپلنت دندان مهم است؟
47231
