روزنامه اطلاعات: استادیوم فوتبال جای زنان نیست، چون مردها حرفهای رکیک می زنند، مواد دخانی هم می کشند
روزنامه اطلاعات: استادیوم فوتبال جای زنان نیست، چون مردها حرفهای رکیک می زنند، مواد دخانی هم می کشند
متاسفانه به نظر میرسد حل این چالش که ابعاد فرهنگی و اجتماعی آن بسیار عمیق تر از سایر ابعاد آن است، در مسیر درستی قرار نگرفته و به جای منطق و تعقل، احساسات و کشمکشهای سیاسی و … در آن دخیل هستند.
برای حل حضور یا عدم حضور بانوان در ورزشگاهها، دو رکن اخلاق و فرهنگ طبق معمول از سوی دست اندرکاران جدی گرفته نشده است و نگاه فانتزی به آنها میشود زیرا به محض اینکه در مورد حضور بانوان در ورزشگاهها صحبت میشود، دلایل قانونی و فقهی مختلف و متعدد برای درست یا غلط بودن این امر مورد بحث و بررسی قرار میگیرد، ولی هیچ دقتی به تأثیرات حضور یا عدم حضور بانوان در ورزشگاه روی اخلاق و فرهنگ جامعه نمی شود. موضوع وقتی بیشتر گره میخورد که گروههای سیاسی هم در این بحث دخالت و هرکدام برای جذب افکار عمومی شروع به فعالیتهای سیاسی در این رابطه میکنند.
شکی نیست فضای فعلی ورزشگاههای ما نه فقط برای بانوان، بلکه برای کودکان و نوجوانان و حتی جوانان هم مساعد نیست.
از طرفی استفاده از الفاظ رکیک و توهین به هواداران، بازیکنان، مربیان تیم رقیب و داوران به شکل گروهی از سوی عدهای که اصطلاحاً به آنها تماشاگرنما گفته میشود و از طرف دیگر استعمال مواد مختلف دخانی و … روی سکوهای ورزشگاه، فضایی به شدت غیر اخلاقی و غیر فرهنگی را به وجود آورده است که حتی در کشورهایی که حضور بانوان در ورزشگاه آزاد است، اگر چنین جوی وجود داشته باشد، حتماً ورود بانوان ممنوع خواهد شد.
بعضی از موافقان حضور بانوان در ورزشگاهها، عقیده دارند اگر بانوان در ورزشگاه حضور داشته باشند، مشکلات فرهنگی و اخلاقی فعلی خود به خود حل خواهد شد و نیازی به آماده سازی بسترهای فرهنگی در ورزشگاهها نیست!
سئوال اینجاست که اگر حل نشد و ادامه یافت چه باید کرد؟
چرا با وجود برگزاری سمینارهای غیر ضروری متعدد در حوزه ورزش و تشکیل کارگروههای مختلف، تا کنون هیچ فعالیت مشابهی در زمینه حضور بانوان در ورزش انجام نشده است؟
آیا بهتر نیست به جای فوتبال، ابتدا بانوان در سالنهای سایر رشتههای ورزشی که فضای هواداری آنها به مراتب بهتر و سالمتر از فوتبال است حضور پیدا کنند تا همه جوانب مورد بررسی قرار گیرد؟
اگر در این چالش اجتماعی، بر اساس احساسات و بدون منطق تصمیم گیری شود، به دلیل اشتباهات غیر قابل جبران، چنان سونامی عظیم اجتماعی مخربی راه میافتد که سالها طول میکشد جامعه به وضع فعلی بازگردد و دقیقاً از چاله به چاه خواهیم افتاد.
23302
