زاوش محمدی: انتقادات گنج زاده از وضعیت حاکم در حالی مطرح شده که شرایط امروز او قابل مقایسه با قبل از المپیک نیست. طلایی کاراته ایران فقط در یک قلم پاداش خوبی از وزارت ورزش و فدراسیون کاراته گرفته و مشخص نیست اعتراض امروزش به چه چیزی است؟!
او همین سه هفته قبل در اولین رویداد بین المللی اش پس از المپیک، به روی تاتامی رفت و با نمایش ضعیف موجب شکست کومیته تیمی ایران در دیدار نهایی شد. در فینال کومیته تیمی، ایران مقابل قزاقستان میزبان قرار گرفت و گنج زاده به عنوان نخستین کاراته کای ایرانی در شرایطی که ۶ بر صفر از حریفش بود ، ۷ بر ۶ بازنده شد تا همان ابتدا کمر تیم ایران بشکند.
همین نمایش ضعیف گنج زاده تاثیر منفی اش را روی تیم گذاشت و کاراته ایران از رسیدن به چهارمین قهرمانی متوالی در آسیا بازماند.منتقدان کاراته بر این عقیده هستند که با این سطح از آمادگی بهتر شد که گنج زاده در مسابقات جهانی امارات حضور نداشت وگرنه معلوم نبود تکلیف مبارزه احتمالی او با طارق عربستانی چه می شد؟!
در اینکه قهرمان های ملی ایران باید مورد حمایت قرار بگیرند شکی وجود ندارد اما بد نیست رفتار امروز گنج زاده را با حسن یزدانی پس از المپیک مقایسه کنید.او بازنده از قزاقستان بازگشته و در شرایطی از همه طلبکار است که یزدانی به دلیل دریافت مدال نقره در المپیک می گوید:« شرمنده مردم شدم!»
این را هم قبول داریم که بعضا مسئولان ورزش در حق بعضی ورزشکاران کم لطفی می کنند ولی آن روی سکه هم ورزشکارانی هستند که به هیچ عنوان به حق خودشان قانع نیستند و همیشه از زمین و زمان طلبکارند؛ بعضی از آنها به واسطه کسب یک مدال توقع دارند کل سیستم دسته به سینه بنشیند و منتظر اوامر آنها باشند.
در فرانسه داکاستا که قهرمان المپیک شده آرزویش را حضور دوباره کاراته در المپیک می داند ولی در ایران آرزوی خیلی از ورزشکاران ایران سقف های کوتاه برای رسیدن به منافع مالی است.البته حرجی هم نیست.ورزش در ظاهر حرفه ای اما آماتور ایران چنین شرایطی را به وجود آورده است و به نظر درست شدنی هم نیست.یک روز یکی مثل کیانوش رستمی،یک روز یکی مثل احسان حدادی و یک روز هم یکی مثل سجاد گنج زاده و فردا ورزشکاران دیگر با توقعات متفاوت!
۲۵۶ ۲۵۱
