تینا مزدکی_سیستم عامل اندروید از زمان عرضه اولین گوشیهای اندرویدی در بیش از ۱۵ سال پیش، گامهای بزرگی برداشته است. نسخههای اولیه اندروید حتی فاقد ویژگیهایی مانند ورودی چند لمسی (multi-touch)، کپی و پیست (copy-and-paste) یا چرخش خودکار صفحه بودند. بسیاری از نکات پذیرفتهشده درباره اندروید در طول سالها به نسلهای بعدی منتقل شدهاند. اما با گذشت زمان، منصفانه است که بگوییم برخی از حقایق و فرضیات قبلی درباره اندروید و دستگاههای آن دیگر واقعیت ندارند.
۱. گوشیهای اقتصادی سامسونگ بد هستند
برای سالها، پذیرفته شده بود که گوشیهای مقرونبهصرفه اندرویدی عموماً ضعیف هستند. در آن سالهای اولیه، مدلهای اقتصادی سامسونگ اغلب نماد گوشیهای بد و ارزان بودند. دستگاههایی مانند سری Galaxy J و Galaxy Pocket بهسرعت باعث نارضایتی مالکان خود شدند. حتی تا سال ۲۰۱۹، دستگاههایی مانند Galaxy A۵۱ از عملکرد ضعیف و عمر باتری ناامیدکننده رنج میبردند.
منصفانه است بگوییم که گوشیهای ارزانقیمت سامسونگ امروز واقعاً خوب هستند، یا حداقل، بد نیستند. این گوشیها ممکن است همیشه از نظر مشخصات فنی و ویژگیها از رقبای خود پیشی نگیرند، اما عموماً لیست مشخصات معقولی ارائه میدهند و اغلب از نظر سیاستهای بهروزرسانی نرمافزاری، از رقبا بهتر عمل میکنند.
البته این به آن معنا نیست که گوشیهای ارزانقیمت سامسونگ بینقص هستند. یکی از کاربران از تأخیر بد شاتر در Galaxy A۵۴ ۵G (مدل سال ۲۰۲۳) شکایت داشت و این مشکل در Galaxy A۳۴ ۵G نیز مشاهده شد. خوشبختانه، این مشکل در Galaxy A۵۵ ۵G وجود نداشت و در Galaxy A۳۵ ۵G نیز تجربه نشده است. در مجموع، جدیدترین مدلهای اقتصادی سامسونگ کاملاً خوب هستند.
۲. آیفون و پیکسل بهترین دوربین را دارند
اپل دوربین خود را در اوایل دهه ۲۰۱۰ ارتقا داد و آیفونها بهشدت بر بهبود کیفیت تصویر تمرکز کردند. تا به امروز، بسیاری از مردم فرض میکنند که آیفونها بهترین عکسها را میگیرند. گوگل نیز با اولین گوشیهای پیکسل در سال ۲۰۱۶ بر کیفیت تصویر تمرکز کرد و نتایج فوقالعادهای به دست آمد؛ بهطوری که علاقهمندان حتی برنامه Pixel Camera را روی گوشیهای ارزانقیمت اندرویدی نصب میکردند تا عکسهای بهتری بگیرند. این یک گواهی شگفتانگیز برای توانایی نرمافزاری گوگل در آن زمان بود.
در سال ۲۰۲۵، پیکسلها و آیفونها همچنان عکسهای فوقالعادهای میگیرند، اما میتوان استدلال کرد که برندهای چینی با آنها برابری کردهاند یا حتی از آنها پیشی گرفتهاند. مشاهده شده است که دستگاههایی مانند Xiaomi ۱۵ Ultra، OPPO Find X۸ Ultra، vivo X۲۰۰ Ultra و OnePlus ۱۳ همگی تصاویر درجه یکی میگیرند. اپل و گوگل زمانی در بازی دوربین حرف اول را میزدند، اما رقبا به آنها رسیدهاند و حتی از آنها سبقت گرفتهاند.
کاربری در بررسی Xiaomi ۱۵ Ultra گفته است که پیکسل و آیفون را فراموش کنید، چراکه دوربین این گوشی هوشمند به طور جامع از آنها بهتر عمل میکند. او همچنین OnePlus ۱۳ را با Pixel ۹ Pro و Galaxy S۲۵ Ultra مقایسه کرد و دریافت که اگرچه گوگل بهطور مداوم با لنزهای مختلف خود عکسهای عالی میگیرد، اما گوشی وانپلاس در فواصل دور «بهطور شگفتانگیزی خوب» عمل کرده و پرترههای «فوقالعادهای» میگیرد.
به عبارت دیگر، آیفونها و پیکسلها همچنان عکسهای عالی میگیرند، اما دیگر لزوماً بهترین نیستند. این عمدتاً به دلیل ارائه سختافزار برتر، پردازش تصویر بسیار بهبود یافته، و مجموعهای از ویژگیهای نرمافزاری توسط برندهای چینی است.
۳. باید بعد از استفاده، برنامهها را بست
در سالهای اولیه اندروید، یک باور پذیرفتهشده وجود داشت که باید برنامههای گوشی را بست تا عمر باتری بهبود یابد و مصرف RAM کاهش پیدا کند. این به معنای بستن برنامهها از طریق منوی چندوظیفگی یا استفاده از یک برنامه Task Killer بود. در آن زمان، نظرات درباره توجیه این عمل متفاوت بود، اگرچه گوگل در سال ۲۰۱۰ اشاره کرد که قصد ندارد کاربران را ملزم به بستن برنامهها کند. در واقع، بستن دستی برنامه یا استفاده از Task Killer فقط برای برخی برنامههای خاص مشکلزا نیاز بود.
با گذر زمان به سال ۲۰۲۵، اندروید بهینهسازیهای متعددی را برای برنامهها و عملیات پسزمینه انجام داده است. این بدان معناست که دیگر نیازی به بستن آن برنامه پس از استفاده نیست. در واقع، برخی از تولیدکنندگان گوشیها با بستن شدید برنامهها و فرآیندهای پسزمینه، زیادهروی کردهاند. حتی وبسایتی وجود دارد که به ردیابی بدترین برندها در زمینه بستن برنامهها اختصاص داده شده است. در نتیجه، امروز دیگر واقعاً نیازی به بستن برنامهها یا استفاده از Task Killer نیست.
۴. اندروید خام (Stock Android) هیچ قابلیتی ندارد
برای سالها، بسیاری معتقد بودند اندروید خام بیش از حد ساده است، زیرا ویژگیهای کمی داشت. پوستههای برتر اندروید از جمله LG و Samsung اغلب ویژگیهای بسیار بیشتری ارائه میدادند. اگرچه این افزودنیها به قیمت کاهش عملکرد و تأخیر در بهروزرسانیها تمام میشد، اما شامل ویژگیهای واقعاً مفیدی مانند Quick Settings (تنظیمات سریع)، پشتیبانی از حسگرهای اثر انگشت، و قابلیت شبیهسازی برنامهها میشدند که اندروید خام برای مدتی آنها را نداشت.
با این حال، در پنج یا شش سال گذشته، مشخص شده است که اندروید خام خوب است. این سیستمعامل اکنون از ویژگیهای پردرخواست مانند ضبط صفحه، اسکرینشاتهای طوماری (Scrolling Screenshots) و حالت تکدستی، علاوه بر ویژگیهای نوآورانهای مانند Live Caption (زیرنویس زنده) و محافظتهای ضد سرقت، پشتیبانی میکند.
پوستههای اندرویدی مانند One UI، Hyper OS و Oxygen OS هنوز ویژگیهای بیشتری ارائه میدهند، اما منصفانه است که بگوییم اندروید خالص اکنون فهرست قابل احترامی از گزینهها دارد. بنابراین، خرید یک گوشی با تجربه اندروید خام (در صورت یافتن) دیگر احساس کوتاه آمدن بزرگ را ایجاد نمیکند.
۵. نرمافزار سامسونگ یک آشفتگی پر از لگ است
پوسته Touch Wiz سامسونگ در اوایل دهه ۲۰۱۰ یک سیستم عامل سنگین و کند بود که در دوران Galaxy S۴ مشکلساز بود، زیرا شرکت تعداد زیادی ویژگی غیرضروری را به گوشیهای خود اضافه کرده بود. بنابراین اگر کسی فکر کند نرمافزار امروز سامسونگ همچنان مصرفکننده منابع است، قابل توجیه است.
خبر خوب این است که One UI (پوسته فعلی سامسونگ) امروز یکی از بهترین پوستههای اندرویدی محسوب میشود. هنوز کمی نرمافزارهای اضافی (Bloatware) دارد، بهویژه برخی برنامههای خود شرکت و مایکروسافت، اما بههیچ وجه بهاندازه وضعیت آن در سال ۲۰۱۳ بد نیست. علاوه بر این، سامسونگ به برنامههای اختیاری Good Lock خود روی آورده تا مجموعهای از ویژگیها را بدون سنگین کردن پلتفرم اصلی ارائه دهد.
عملکرد کلی در سال ۲۰۲۵ بسیار خوب است. گوشیهایی مانند Galaxy A۱۶ و Galaxy A۲۶ معمولاً مشکلات عمدهای در سرعت با One UI ندارند. این گواهی بر پیشرفتهای سامسونگ، خود اندروید، و سختافزار دستگاهها است.
۶. دستگاه شما بهمرور زمان بهشدت کند میشود
بزرگترین مشکل گوشیهای اندرویدی در اواخر دهه ۲۰۰۰ و اوایل دهه ۲۰۱۰ این بود که با گذشت ماهها و سالها، اغلب بهطور چشمگیری کند میشدند. ممکن بود آن Galaxy S۲ در زمان عرضه سریع باشد، اما معمولاً چند سال بعد به یک دستگاه کند و غیرقابل پاسخگویی تبدیل میشد. شاید بزرگترین دلیل این مشکل، عدم پشتیبانی دستگاههای اندرویدی از قابلیت مدیریت حافظه TRIM بود.
این مشکل با تبلتهای Nexus ۷ مورد توجه قرار گرفت، زیرا بسیاری از کاربران کند شدن شدید دستگاههای خود را در طول زمان گزارش کردند. گوگل پشتیبانی از TRIM را در Android ۴.۳ معرفی کرد و این اقدام تا حدودی به بهبود عملکرد بلندمدت در دستگاههای اندرویدی کمک کرد.
با این حال، برخی از برندها بهصراحت وعده عملکرد روان در طول زمان را میدهند. OnePlus میگوید Oxygen OS ۱۴ قابلیتی به نام ROM Vitalization را به ارمغان آورد که عملکرد روان را پس از ۴۸ ماه (چهار سال) تضمین میکند. حتی این شرکت میگوید مدل میانرده OnePlus Nord CE ۵ برای شش سال عملکرد روان تأیید شده است. شیائومی نیز ادعا میکند که فناوری Storage Refresh ۲.۰ آن در پرچمداران اخیر، امکان ۶۰ ماه استفاده مداوم از حافظه را بدون افت عملکرد فراهم میکند. با در نظر گرفتن تغییر از حافظه eMMC به UFS، گوشی مدرن باید سالها بعد نیز تجربه کاربری سریعی ارائه دهد.
۷. اندروید روی تبلتها بد است
اولین تبلتهای اندرویدی خوب نبودند، چرا که نسخههای اولیه اندروید فاقد پشتیبانی از تبلت بودند. اندروید میتوانست از نظر فنی روی محصولات اولیه مانند سری Dell Streak و HTC Flyer اجرا شود، اما کاربران مجبور بودند با یک رابط کاربری کشیدهشده و ناهنجار دست و پنجه نرم کنند که شبیه به یک گوشی بزرگ شده بود.
گوگل سپس در سال ۲۰۱۱، Android Honeycomb را بهعنوان یک نسخه اندروید ویژه تبلتها منتشر کرد. سپس در اواخر همان سال، Android Ice Cream Sandwich را منتشر کرد که نسخههای گوشی و تبلت را با هم ترکیب میکرد.
یک مشکل که برای مدتی ادامه داشت این بود که بسیاری از توسعهدهندگان برنامههای اندروید، صفحه نمایش تبلتها را در نظر نمیگرفتند. این به معنای رابطهای کاربری کشیدهشده یا پنجرههای ناهنجار برای برنامههای غیربهینهشده بود. خوشبختانه، گوگل در طول سالها پیشرفتهای متعددی داشته است، مانند معرفی Android ۱۲L و الزامی کردن طراحیهای تطبیقی برای برنامهها.اکنون برخی کار با اندروید را روی تبلتها به گوشیها ترجیح میدهند. بنابراین، اندروید روی تبلتها کاملاً خوب است.
منبع: androidauthority
۲۲۷۳۲۳
