به گزارش خبرگزاری recive ریچارد کارول در وبگاه مدرن دیپلماسی نوشت:
در ۲۸ فوریه ۲۰۲۵، در یک پخش زنده جهانی، دونالد ترامپ به طور ناخواسته سیاست دکترین خود را مشخص کرد. در آنچه که قرار بود یک فرصت عکسبرداری باشد، رئیس جمهور ترامپ، ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین را مورد انتقاد قرار داد و گفت که چگونه اوکراین بدون کمک ایالات متحده نمیتواند باقی بماند و میزان کمک ارائه شده به اوکراین را به مبلغ ۳۵۰ میلیارد دلار اعلام کرد.
ایالات متحده تنها ۱۷۴ میلیارد دلار کمک کرده است که ۳۰ میلیارد دلار آن برای کشورهای دیگر بوده. این مشاجره آنقدر بالا گرفت که در نهایت زلنسکی توسط وزیر امور خارجه، مارکو روبیو، از اتاق به بیرون رانده شد. دکترین ترامپ، که تأکید میکند ایالات متحده دیگر مدافع اصلی اروپا و ناتو نخواهد بود، به طور ناخواسته توسط رئیس جمهور آمریکا در جریان یک تبادل نظر شدید با رئیس جمهور اوکراین، ولودیمیر زلنسکی در ۲۸ فوریه ۲۰۲۵ آغاز شد.
دکترین ترامپ را میتوان به این صورت خلاصه کرد:
-
ایالات متحده دیگر مدافع اصلی اروپا و ناتو نخواهد بود.
-
اگر سایر کشورهای عضو ناتو بودجه دفاعی خود را افزایش ندهند، ایالات متحده ممکن است به کمک آنها نیاید.
-
اگر ایالات متحده مجبور شود که بخش عمدهای از دفاع را به عهده بگیرد، کشور دریافتکننده این کمک باید هزینه آن را به ایالات متحده بپردازد.
-
ایالات متحده آماده است که از کشورهای در حال تهدید یا حمله حمایت کند، اما از این پس انتظار دارد که هزینه خدمات خود را دریافت کند. این دکترین جدید یادآور سیاستی است که در دوران باستان توسط آتن به نام لیگ دلوس پیاده شد.
اتحادیه دلوس در سال ۴۷۸ قبل از میلاد در آتن در دلوس تأسیس شد. هدف از تشکیل این اتحادیه، سازماندهی دفاع شهرکهای یونانی علیه تهدیدات هخامنشی بود. خزانه اتحادیه در معبد آپولو قرار داشت و آتن تصمیم میگرفت که پول چگونه و کجا هزینه شود. پس از شکست دریایی این اتحادیه در سال ۴۵۴ قبل از میلاد، آتن خزانه را از دلوس به آتن منتقل کرد. پس از حل اختلافات با اسپارت در سال ۴۴۸ قبل از میلاد، اتحادیه دلوس به پایههای امپراتوری آتن در زمانی که آتن از خزانه لیگ دلوس برای تقویت نیروی دریایی و ارتش خود استفاده کرد تبدیل شد. درست مانند اینکه آتن از متحدان خود در اتحادیه دلوس کمک مالی میخواست، دکترین ترامپ هم انتظار دارد که کشورهای دریافتکننده حمایت دفاعی هزینه آن را به ایالات متحده بپردازند. به همین ترتیب، ترکیه با توجه به موقعیت استراتژیک و روابط تاریخی خود با اروپا از این تغییر در سیاست ایالات متحده سود خواهد برد.
یکی از اصلیترین بهرهبرداران از دکترین ترامپ، ترکیه خواهد بود.
با اینکه دکترین ترامپ از اروپا میخواهد بودجه دفاعی خود را افزایش دهد، اروپا در حال همکاری نزدیک با ترکیه است تا هماهنگی نیروهای نظامی خود را افزایش دهد. در همین حال، حضور ترکیه در ناتو برای کشورهای اروپایی عضو ناتو با توجه به تصمیم آمریکا مبنی بر عدم ادامه نقش اصلی دفاعی در اروپا، اهمیت بیشتری پیدا میکند و این تغییر ناگهانی فرصتهایی را برای ترکیه فراهم میکند که پیش از این در دسترس نبوده است.
ترکیه در حال صعود
ترکیه مدرن در سال ۱۹۲۳ تأسیس شد و از آن زمان تاکنون در مسیر غربی حرکت کرده و سیاستهای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی خود را بر اساس خطوط غربی مدرن ساخته است. سیاستگذاران ترکیه امیدوار بودند که غربیسازی ترکیه، این کشور را به سرمایهگذاری بیشتر، روابط فرهنگی و سیاسی با کشورهای اروپایی باز کند. درخواست ترکیه برای پیوستن به “جامعه اقتصادی اروپا” (EC) در سال ۱۹۵۹، هم آرزوهای ترکیه و هم تمایل آن برای محدود کردن نفوذ یونان در چنین نهادی را منعکس میکرد.
پیشرفت گفتگوهای ترکیه و اروپا به صورت نوسانی جلو رفته است و تا سال ۲۰۲۳، ترکیه به عضویت اتحادیه اروپا نرسیده. اتحادیه اروپا در طول دههها در فرآیند اعطای عضویت به ترکیه کند عمل کرده است، اما اگر آنکارا در نهایت از تلاش برای عضویت خسته شود و علاقه خود را از دست دهد، اتحادیه اروپا واقعاً بازنده خواهد بود.
صعود ترکیه یک پدیده جدید در تعادل قدرت در دریای اژه و غرب آسیا است. ترکیه در تولید غذا خودکفا است. این کشور دارای جمعیتی ۸۵ میلیونی است که به شدت تحصیل کرده هستند. موقعیت ترکیه به عنوان مفصل بین آسیا و اروپا قرار دارد. هر مرد ترک باید در نیروهای مسلح ترکیه خدمت کند. ترکیه دارای ارتش دائمی بیش از ۸۹۰ هزار سرباز است. قدرت نظامی ترکیه به عنوان پانزدمین قدرت نظامی جهان رتبهبندی شده است. افراد نظامی ترکیه تخمین زده میشود بیش از یک میلیون نفر باشد که شامل ارتش منظم، شبهنظامی و نیروهای دریایی است. ترکیه دارای نهمین نیروی هوایی بزرگ جهان است.
ترکیه شبه جزیره آناتولی را اشغال کرده است، جایی که اروپا با آسیا ملاقات میکند. شبه جزیره آناتولی آسیای کوچک نامیده میشود. موقعیت ژئواستراتژیک ترکیه بسیار مهم است و میتوان گفت که این کشور به عنوان یک مفصل بین آسیا و اروپا عمل میکند. با عضویت ترکیه در ناتو، اتحادیه اروپا در حال حاضر نیازی ندارد که نگران مرزهای جنوبی خود باشد. اما با تغییر تعادل قدرت در جهان، اتحادیه اروپا نمیتواند مطمئن باشد که ترکیه همچنان مرزهای جنوبی خود را محافظت خواهد کرد. با کند کردن روند پذیرش ترکیه در اتحادیه اروپا، آنها خطر از دست دادن ترکیه به عنوان یک قدرت متحد را ایجاد میکنند و ممکن است در آینده مرزهای جنوبی خود را در معرض تهدید ترکیه قرار دهند. اروپا به نظر میرسد که اهمیت ترکیه برای بقای خود را درک میکند. با تسلیم شدن پ.ک.ک به حاکمیت ترکیه در مناطق کردی و رسیدن ترکیه به درک سیاسی با کردها، آنکارا قادر خواهد بود که نیروهای نظامی قابل توجه خود را از مناطق کردی خارج کند و آنها را در جای دیگر مستقر کند.
با توجه به قصد اعلام شده توسط دولت ترامپ برای محدود کردن فعالیت خود در دفاع از اروپا، اتحادیه اروپا به مشارکت در ناتو نیاز دارد تا نیازهای امنیتی خود را برآورده کند. اتحادیه اروپا باید روابط خود را با ترکیه تقویت کند و ترکیه را به اتحادیه اروپا بپذیرد.
درباره نویسنده: ریچارد کارول یک اقتصاددان بازنشسته و یک سرباز بازنشسته است که در ارتش آمریکا خدمت کرده است.
*مترجم: مهسا مژدهی
311312
