امیرمسعود عابدین: کریستیانو رونالدو تقریبا به هر چیز لوکسی که بخواهید دسترسی دارد؛ خانههایی در چند کشور، یک هواپیمای شخصی و مهمتر از همه، گنجینهای از خودروهای میلیون دلاری که هر کلکسیونر جدی حاضر است برای به دست آوردن یکی از آنها سالها تلاش کند. اما برخلاف تصور عمومی، این ستاره فوتبال نه تنها شیفته رانندگی با این خودروها نیست، بلکه آنها را عملا کنار گذاشته است!
این نگاه سرد و حسابگرانه به چیزی که بسیاری آن را «عشق» میدانند، در سالهای اخیر بحث زیادی به دنبال داشته است؛ بهخصوص وقتی که رونالدو در گفتوگویی با پیرس مورگان، از فلسفه عجیب خود در قبال این ناوگان گرانقیمت پرده برداشت.
وقتی ابرخودرو تبدیل به قاب هنری میشود
رونالدو در مصاحبهاش جملهای گفت که بسیاری از هواداران خودرو هنوز با آن کنار نیامدهاند: «سه هفته پیش یک ماشین خریدم. این خودرو برای کلکسیون است. مثل این است که یک قاب بخری؛ قرار نیست با آن رانندگی کنم.»
این نگاه، دنیای او را از دنیای یک علاقهمند واقعی جدا میکند. برای بسیاری، یک پورشه توربو S یا یک فراری GTO چیزی است که باید رانده و حس شود. اما برای رونالدو، خودروها بیشتر شبیه داراییهایی هستند که باید سالم و بدون کیلومتر اضافه محفوظ بمانند. او حتی در جایی گفت که نمیداند دقیقا چند خودرو دارد؛ «حدود ۴۰ تا یا شاید بیشتر». وقتی به مادرید برگشته، حتی زحمت نکشیده که ببیند آنها هنوز سر جایشان هستند یا نه.
به نظر میرسد که بخشی از بیتفاوتی او از همینجا میآید: وقتی ثروت از حدی بگذرد، حتی گرانترین چیزها هم میتوانند به سادگی از اولویت ذهن کنار گذاشته شوند.
کاربرد عجیب خودروها برای رونالدو
اگر لیستی از خودروهای رونالدو تهیه کنیم، شبیه گنجینهای از کمیابترین و هیجانانگیزترین ماشینهای عصر مدرن میشود، اما تقریبا هیچکدامشان حرکت نمیکنند.
پورشه ۹۱۱ توربو S که بسیاری آن را کاملترین خودروی اسپرت جهان میدانند، برای رانندگی ساخته شده، نه محبوس شدن در گاراژ. اما در مجموعه رونالدو، حکم سرمایه را دارد. رولزرویس کالینان برای زندگی روزمره طراحی شده؛ ولی نسخه سفید درخشان رونالدو، بیشتر در پسزمینه عکسهای خانوادگی دیده میشود تا خیابان.
بوگاتی شیرون، با ۱۴۷۹ اسب بخار و شتابی که قوانین فیزیک را زیر سؤال میبرد، برای تجربه ساخته شده؛ اما در گاراژ CR۷، بیشتر شبیه یک شیء در موزه است.
برابوس G۶۵ با موتور V۱۲ و ۹۰۰ اسب بخار، ماشینی نیست که بتوان با آرامش از کنارش گذشت؛ اما ظاهرا رونالدو این کار را بدون تردید انجام میدهد.
مکلارن سنا که تنها ۷۵ دستگاه از آن در جهان موجود است، برای پیست و آدرنالین ساخته شده؛ اما در گاراژ رونالدو، بیشتر یک تابلوی هنری است.
فراری ۵۹۹GTO، فراری ۱۲ سیلندر افسانهای که قیمتش هر سال بالاتر میرود، در نظر رونالدو نه یک غرش V۱۲، بلکه یک دارایی قابل نقد شدن است.
و البته فراری مونزا SP۱، یک موشک تکسرنشین ۱٫۶ میلیون دلاری که نیاز به کلاه ایمنی دارد؛ بهندرت حتی نور روز را میبیند.
در سمت دیگر طیف، شورلت کامارو ZL۱ دندهدستی قرار دارد؛ ماشینی که بسیاری از جوانهای عاشق خودرو آرزو دارند یک بار هم آن را برانند. اما رونالدو شاید حتی یادش هم نیفتد که یکی از آنها را دارد.
کلکسیونر یا سرمایهگذار؟
رونالدو در بخشی از مصاحبهاش گفت: «برای من، خودروها دیگر یک اشتیاق نیستند.» همین جمله بهتنهایی میتواند کل داستان را توضیح دهد.
برای او، خودروها مانند NFT یا میمکوین هستند؛ داراییهایی لوکس که ارزششان ممکن است بالا برود. اما برای هواداران واقعی خودرو، این نگاه چیزی بین غم و شوخی است؛ اینکه یکی از هیجانانگیزترین گاراژهای جهان تنها برای حفظ ارزش وجود داشته باشد، نه برای لذت.
شاید همینجا تضادی شکل میگیرد؛ رونالدو یکی از بزرگترین فوتبالیستهای تاریخ است، اما وقتی پای خودرو میرسد، بیشتر شبیه یک سرمایهگذار بیاحساس رفتار میکند تا عاشق سرعت.
منبع: hotcars
۵۸۳۲۲