به گزارش خبرگزاری recive، تاریخ هنر از نقاشیهای ثروتمندان و قدرتمندان، پادشاهان و ملکهها، پاپها و اسقفها، اشراف ثروتمندها مملو است؛ اما زمانی که «وینسنت ونگوگ» (۱۸۵۳–۱۸۹۰) در فوریه سال ۱۸۸۸ به آرل در جنوب فرانسه نقل مکان کرد و تصمیم گرفت بر هنر پرترهنگاری تسلط یابد، پستچی محلی به نام «ژوزف رولن»(Joseph Roulin) و خانوادهاش را به عنوان مدل نقاشیهایش انتخاب کرد.
به گزارش ایسنا، این تصمیم سرآغاز فصلی مهم در زندگی حرفهای این هنرمند شد؛ فصلی که اکنون موضوع یک نمایشگاه بیسابقه در موزه هنرهای زیبا بوستون است. این نمایشگاه، پس از آن شکل گرفت که «نینکه بکر»، سرپرست ارشد موزه ونگوگ در آمستردام در سال ۲۰۱۸ میلادی از موزه هنرهای بوستون بازدید کرد.
«کتی هانسون»، مسئول نقاشیهای اروپایی در موزه بوستون، گفت: «ما در گالری مجموعه دائمی ایستاده بودیم و به پستچی و همسرش نگاه میکردیم، و او به من گفت: میدانی، شما پدر و مادر را دارید. موزه ونگوگ دو مورد از سه فرزند را دارد، اما هرگز نمایشگاهی به این خانواده که اینقدر برای ونگوگ مهم بودند، اختصاص نیافته است.»
و بدین ترتیب، بذر یک دیدار خانوادگی کاشته شد.
اما فقط موزه بوستون و موزه ونگوگ نبودند که در این نمایشگاه شرکت کردند. این دو موزه با گردآوری مجموعهای شگفتانگیز از آثار امانتی، نمایشگاه را کامل کردند. این آثار شامل آثاری از موزه هنر مدرن نیویورک، موزه متروپولیتن هنر، موزه هنر فیلادلفیا، گالری ملی هنر در واشنگتن دیسی و موزه بویمانس فان بنینگن در روتردام هستند.
در مجموع، این نمایشگاه ۱۴ اثر از ۲۶ نقاشیهای ونگوگ از اعضای خانواده رولن را گرد هم آورده که شامل سه طراحی و ۲۳ نقاشی است.
«هانسون» گفت: «اینکه کسی چنین مجموعهی پرترهای مفصل از خانوادهای غیر از خانوادهی خودش، غیر از حامیان مالی، غیر از خاندان سلطنتی و فقط از همسایگان سادهی طبقه کارگر، خلق کند، بسیار غیرمعمول بود.»
دو پرتره پدر و مادر خانواده رولن که به موزه بوستون تعلق دارند به نحوی به در نمایشگاه به نمایش گذاشته شدهاند که گویی از دو سوی سالنهای اصلی نمایشگاه به یکدیگر مینگرند. در میانه نمایشگاه هر پنج عضو خانواده حضور دارند و رنگهای زنده ونگوگ در برابر دیوارهای بنفش تیره جلوهگری میکنند. (این چیدمان برای یادآوری آغوش گرم خانوادگی و رابطه محبتآمیز ونگوگ با این خانواده طراحی شده است.)
این نمایشگاه برای خلق فضایی از دوران ونگوگ در پروانس، با نقاشی سال ۱۸۸۸ او به نام «خانه زرد (خیابان)» آغاز میشود، که خانهاش در آن شهر را به تصویر میکشد و از موزه ونگوگ به امانت گرفته شده است. (این ساختمان پس از بمباران در جنگ جهانی دوم تخریب شد.) همچنین ساختاری فیزیکی در گالری ساخته شده تا فضای کارگاه ونگوگ را بازسازی کند. (نقاشی معروف از اتاق خواب در خانه زرد نیز در آخرین اتاق نمایشگاه به نمایش درآمده و از مؤسسه هنر شیکاگو به امانت گرفته شده است.)
«ونگوگ» پیش از ترک پاریس، سال ۱۸۸۷ میلادی یک خودنگاره کشید که اکنون از موزه Wadsworth Atheneum واقع در هارتفورد به امانت گرفته شده و در نمایشگاه به نمایش درآمده است.
«ونگوگ» خوشبین بود که نقلمکان آیندهاش به پروانس برای هنر او سودمند خواهد بود. او خطاب به خواهرش نوشت: «آنچه امید دارم به آن دست یابم، کشیدن یک پرترهی خوب است.»
در این نمایشگاه همچنین بازتولیدی از نقشهای تاریخی از شهر به نمایش درآمده که نشان میدهد ونگوگ چقدر نزدیک به خانواده رولن زندگی میکرد. همچنین این نقشه نشان میدهد، پس از آنکه ونگوگ در ۲۳ دسامبر ۱۸۸۸ گوش خود را برید «ژوزف» حدود نیم ساعت رفت و نیم ساعت برگشت برای ملاقاتهای روزانهاش با «ونگوگ» باید تا بیمارستان پیادهروی میکرد.
رولن نشان داد که دوستی وفادار است و بهطور مرتب برای تئو، برادر ونگوگ، نامههایی مینوشت.
این نمایشگاه علاوه بر تمرکز کامل بر یک خانواده، به طور شگفتآوری وسیع نیز هست. این نمایشگاه علاوه بر تأکید بر تصویرسازیهای ونگوگ از خانواده رولن، آثار او را در بستر هنری قرار میدهد که در زمان زندگیاش الهامبخش او بودهاند.
یکی از شاهکارهای پرتره که در میان منابع الهام ونگوگ حضور دارد، «پرترهی آلتژ آیولنبورخ» (۱۶۳۲) اثر «رامبرانت» است (۱۶۰۶–۱۶۶۹) که به مجموعه موزه بوستون تعلق دارد.
«هانسون» گفت: «با دیدن این آثار در کنار هم، واقعاً میتوان حس کرد که ونگوگ چگونه دربارهی هنرمندان مورد تحسینش و آنچه در پرترهسازی به دست آوردهاند، میاندیشید.»
همچنین به نسخههایی از چاپهایی که خود ونگوگ در اختیار داشته است میتوان اشاره کرد. از جمله چاپ چوبی اثر «Toyohara Kunichika» و چاپهای سنگی از «اونوره دومیه»(۱۸۰۸–۱۸۷۹)، که ونگوگ در نامهای به تئو از او خواسته بود تعدادی از آنها را برای تزئین کارگاهش تهیه کند.
در این نمایشگاه همچنین آثاری از هنرمندانی که ونگوگ آنها را شخصاً میشناخت، به نمایش گذاشته میشود که از جمله آنها به دوستش امیل برنار (۱۸۶۸–۱۹۴۱) میتوان اشاره کرد. آن دو آثار یکدیگر را جمعآوری میکردند؛ ونگوگ یکی از نقاشیهای برنار که تصویرگر مادربزرگش بود را در اختیار داشت.
برخی از نقاشیهای خانواده رولن از دیگران مشهورترند. دو نقاشی از پدر خانواده، پرترهی او در یونیفرم آبی تیره با دکمههای برنجی که متعلق به موزه بوستون است و نمای نزدیکتری از همین نقاشی با پسزمینهای از گلهای درخشان که به موزه هنر مدرن نیویورک تعلق دارد بدون شک از مشهورترین آثار ونگوگ هستند.
مارسل نوزاد، با گونههای تپل و بامزهاش، یکی از ستارههای این نمایشگاه است.
ونگوگ مارسل را با شیرینی و لطافتی به تصویر کشیده که بیشتر با آثار «مری کسات»(۱۸۴۴–۱۹۲۶) تداعی میشود.«هانسون» اشاره کرد که خانواده رولن به یک خانواده جایگزین مهم برای ونگوگ تبدیل شده بودند، و نقاشی کردن آنها راهی بود برای اینکه هنرمند بتواند چیزی به جهان اضافه کند، بدون آنکه فرزندی از خود بهجای بگذارد.
«ونگوگ» نخستینبار «ژوزف رولن» را در روز تولد مارسل یعنی در ۳۱ ژوئیه ۱۸۸۸ نقاشی کرد.
نمایشگاه همچنین به دوره پس از آرل در زندگی ونگوگ میپردازد، زمانی که او در آسایشگاهی در سن-رمی-دو-پروانس فرانسه بستری بود. آثاری از مناظر طبیعی که در دوران نقاهتش نقاشی کرده نیز به نمایش گذاشته شدهاند.
«وینسنت ونگوگ» ـ نقاش نامدار هلندی ـ اکنون به عنوان یکی از تأثیرگذارترین نقاشان پست امپرسیونیسم شناخته میشود. او در ۳۰ مارس ۱۸۵۳ در ایالت برابانت هلند نزدیک مرز بلژیک به دنیا آمد. برخی از مشهورترین کارهای او در سه سال پایانی عمرش خلق شدند.
با اینکه او گاهی در دوران کودکی طراحی میکرد، اما استعداد هنریاش تا حد زیادی تا سن ۲۷ سالگی کشفنشده باقی مانده بود.
امروزه این هنرمند هلندی را برای سبک منحصربفردی میشناسیم که در خلق تابلوهای نقاشی خیرهکنندهاش به کار میبرد. حالا تشخیص منظرههای چشمنواز، پرترههای تاثیرگذار و طبیعتهای بیجان سرزندهای که با استفاده از رنگهای ضخیم، ضربات قلممو سریع و ترکیب رنگ با نشاط او خلق شدهاند، کار دشواری نیست؛ البته آثار هنری «ونگوگ» از همان ابتدا این ویژگیهای مشخص را شامل نمیشدند و سبک ویژه او به مرور زمان و در طول مراحلی متفاوت زندگی کوتاه او شکل گرفت.
«ونگوگ: پرترههای خانواده رولن» در تاریخهای زیر در دو مکان برگزار میشود:
• موزه هنرهای زیبای بوستون، شماره ۴۶۵ خیابان هانتینگتون، بوستون، ماساچوست — از ۳۰ مارس تا ۷ سپتامبر ۲۰۲۵
• موزه ونگوگ، پلازای موزه، شماره ۶، ۱۰۷۱ دیجی آمستردام، هلند — از ۳ اکتبر ۲۰۲۵ تا ۱۱ ژانویه ۲۰۲۶
۲۴۴۲۴۵