برخلاف برخی نظرها، معتقدیم سازمان اوج هم در عرصه سریال سازی و هم در زمینه فیلمسازی صاحب آثاری قابل دفاع است. هر وقت این سازمان از هیاهوی بیرونی هراس نداشته و کار را دست کاردان سپرده، نتیجه مطلوب گرفته. پیش تر به طور کامل عملکرد اوج را بررسی کردیم و یادآوری اکنون، فقط به این خاطر است که نقد یکی از مدیران آن را نباید به کلیت این سازمان تعمیم داد. عجالتا بهانه گزارش امروز، مصاحبه محسن دریا لعل مدیر مرکز فیلم و سریال سازمان اوج است که ساعت ۱۵:۲۴ روز ۷ اسفند روی خروجی خبرگزاری ایرنا قرار گرفت.
هدف: دفاع از مسیح، پسر مریم
فحوای کلام، نشان می دهد گفت وگوی دریا لعل با هدف دفاع از « مسیح، پسر مریم» انجام شده است. فیلمی به کارگردانی علی جعفرآبادی و فیلمنامه امیر ابیلی؛ همان نویسنده ای که هنوز سر و صدای سریال «پلاک ۱۳» او به دلیل ضعف و نیز برخی شوخی های نامتعارف، نخوابیده است. « مسیح، پسر مریم» با موضوع فساد در دوره پهلوی ساخته شده اما هیات انتخاب جشنواره فجر آن را شایسته حضور در بخش مسابقه ندانست. این اتفاق دلخوری برخی از عوامل اوج از جمله دریا لعل را همراه داشت که در یک نشست خبری گلایه های خود را به زبان آورد. حالا در این مصاحبه با ادبیاتی دیگر از فیلم دفاع کرده.
وسیله اول: حاتمیکیا
این مدیر اوج اشکالات «مسیح پسر مریم» را پذیرفته و در عین حال گفته:«ما از یک کارگردان فیلم اولی طبعا توقع کار بیستم آقای حاتمیکیا را نداریم.» یک مدیر زیرک می داند حتی در مثالی که قیاس مع الفارق است، بهتر آن است، از نام کارگردانی چون ابراهیم حاتمی کیا استفاده نشود. کیست که نداند این کارگردان شناسنامه اوج محسوب می شود و قرار دادن نام او کنار محصول ضعیف یک کارگردان، خطای استراتژیک است. حتما دریالعل، حسن نیت داشته اما کم تجربگی مدیریتی منجر به چنین اتفاقی می شود. چه بسا چنین خطاهایی است که منجر به خروج حاتمی کیا از اوج برای ساخت سریال «موسی» شده. وانگهی، این نقد به مدیران اوج و مشخصا مرکز فیلم و سریال آن وارد است که چرا در انتخاب کارگردان ها و نویسندگان کم تجربه، دقت نظر بیشتری صورت نمی گیرد که نتیجه ای بهتر بدست آید. چرا کار اولی ها بدرستی هدایت نمی شوند؟
وسیله دوم: آقازاده
در این مصاحبه بحثی درباره «کیفیت» و «فروش» درمی گیرد. رمز این مباحثه سریال «آقازاده» است که پیش تر درباره میزان فروش و مخاطب بالای آن رسما اطلاع رسانه ای شده. دریالعل حرفی درست می زند: «اینگونه نیست که بگویم برای سازمان اوج لزوم کیفیت ورای عدد و رقم یا عدد رقم ورای کیفیت مهم است.» با این حال بار دیگر برای دفاع از «مسیح پسر مریم» سریال «آقازاده» را مستمسک قرار می دهد.چنین موضعی بار دیگر «کم تجربگی مدیریتی» را به ذهن متبادر می کند. چرا باید یک سازمان، محصولی که مانیفست اوج به عنوان یک نهاد انقلابی را فریاد زده، زیر سوال ببرد؟ مگر «آقازاده» همان سریالی نیست که به دل توده ها رفت و نخبه ها را به تکاپو انداخت و مدت ها بحث «مبارزه با فساد» و «توجه به آموزه های مذهبی-اخلاقی» را تبدیل به سوژه اول عوام و خواص کرد؟ چرا یک مدیر نباید این مساله را پررنگ نکند و در دفاع از یک اثر دیگر، چشم از «واقعیت» ببندد؟
وسیله سوم: تخریب محصولات آتی
ادامه جمله دریالعل بیش از پیش بی تجربگی مدیریتی را فریاد می زند:«آقازاده هم از این موضوع مستثنا نیست همچنان که کار بعدی حامد عنقا هم از این مورد جدا نیست و حتماً اشتباهاتی در خود دارد.» تاکنون به خاطر نداریم که یک تحلیلگر ، محصولی که هنوز ساخته نشده است را نقد کند و نتیجه بگیرد که دارای ایراد و اشکال است! حالا معلوم می شود یک مدیر می تواند چنین کند و دست به «خود تخریبی» (و نه خود انتقادی) بزند. چنین موضعی آن قدر عجیب است که حتی منتقدان اوج هم به خود اجازه نمی دهند این گونه محصولات ساخته نشده این سازمان را نقد کنند.
نتیجه: درسی برای مدیران
۲۱ اردیبهشت ۹۹ خبر آمد که محسن دریالعل جانشین حبیب والی نژاد در مرکز فیلم و سریال سازمان هنری رسانهای اوج شد. جوان گرایی اتفاق مثبتی است که این سازمان آن را دنبال می کند اما مدیران جوان باید تجربه کافی برای تصدی پست های مهم را هم داشته باشند. دریا لعل فعال رسانه ای و مدیر اسبق انتشارات روایت فتح است که این سابقه نسبتی با مسئولیت کنونی او ندارد. همین می شود که در نشست خبری خود ، برای دفاع از «مسیح پسر مریم» ، به شکل غافلگیرکننده «معمای شاه» را زیر سوال می برد و حالا بر محصولات پیشین و آینده اوج چوب حراج می زند! کاش مدیر جوان اوج به جای حضور پررنگ در رسانه، به فکر سامان دادن پروژه های بیشماری باشند که فقط در کلام آن ها است و به منصه ظهور نمی رسد.
۴۱۵۸
