به گزارش recive از اصفهان، به مناسبت ماه جهانی آلزایمر، نشست تخصصی بررسی ابعاد این بیماری با حضور پزشکان متخصص مغز و اعصاب، روانشناسان و فعالان حوزه سلامت روان در اصفهان برگزار شد.
در این نشست، رئیس هیئت مدیره انجمن خیریه پارکینسون و آلزایمر اصفهان، با اشاره به ماهیت تدریجی و خاموش بیماری اظهار کرد: آلزایمر اغلب با علائم خفیفی مثل فراموشی و کاهش تمرکز شروع میشود و در مراحل نخست ممکن است با عوارض عادی پیری اشتباه گرفته شود.
احمد چیت ساز ادامه داد: نخستین مرحله جدی بیماری، «اختلال شناختی خفیف»است که در آن کاهش حافظه و مشکلات تمرکزی مشاهده میشود. بخشی از افراد در همین مرحله باقی میمانند، اما عدهای دیگر با گذر زمان وارد مراحل بالینی آلزایمر میشوند.
وی تأکید کرد: هنوز هیچ درمان قطعی برای توقف یا بازگشت روند آلزایمر وجود ندارد و تمامی درمانهای موجود صرفاً برای کند کردن روند بیماری و تسکین علائم بهکار میروند. از این رو، شناسایی علل دیگر کاهش حافظه – همچون کمبود ویتامین B۱۲، اختلالات تیروئید، عفونتها یا مشکلات متابولیک – و درمان بهموقع آنها اهمیت ویژهای دارد.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و متخصص مغز و اعصاب با اشاره به علائم رفتاری و روانشناختی بیماران تاکید کرد: پرسشهای تکراری و فراموشی شدید، گمکردن مسیر یا اشیاء شخصی، ناتوانی در تشخیص زمان، مکان و افراد، توهمات دیداری و شنیداری، بدبینی و هذیان، پرخاشگری کلامی و فیزیکی، افسردگی، اضطراب، بیتفاوتی و انزوای اجتماعی، کاهش انگیزه برای انجام کارهای روزمره و مواردی چنین از جمله علائم این بیماری است که این علائم نه تنها برای خود فرد آزاردهندهاند، بلکه فشار روانی سنگینی بر خانواده وارد میکنند.
نگرانی خانوادهها و جستوجوهای نادرست در فضای مجازیپ
در ادامه فریبا فغانی روانشناس سالمندی و آلزایمر، نیز به بررسی فشار روانی ناشی از بیماری بر خانوادهها پرداخت و اظهار کرد: خانوادهها در مراحل ابتدایی بیماری معمولاً دچار شوک و اضطراب شدید میشوند و اغلب با جستوجوهای نادرست در فضای مجازی نگرانیشان بیشتر میشود. این در حالی است که آگاهی درست و آموزش تخصصی میتواند به مدیریت بهتر شرایط کمک کند.
وی افزود: علائمی مانند پرخاشگری، توهم، افسردگی و بیتفاوتی نه تنها برای بیمار بلکه برای اطرافیان آزاردهنده است. بنابراین لازم است خانوادهها از همان ابتدا آموزش ببینند و بدانند که اولین خط درمان آلزایمر، روشهای غیر دارویی مثل ایجاد محیط آرام، ساختارمند و مشاوره روانشناسی است؛ دارو تنها زمانی باید مصرف شود که علائم رفتاری بسیار شدید باشد.
ضرورت آموزش مراقبان و استفاد از تجارب جهانی
در ادامه عضو هیئت مدیره انجمن خیریه پارکینسون و آلزایمر اصفهان و روانشناس مراقبان آلزایمر، بر نقش مراقبان تأکید کرد و گفت: مراقبت از فرد مبتلا به آلزایمر بهویژه در مراحل متوسط و پیشرفته بسیار سخت و فرساینده است. مراقبان اغلب با فشارهای روانی، فرسودگی و حتی افسردگی مواجه میشوند. اگر این گروه آموزش نبینند، هم کیفیت مراقبت کاهش مییابد و هم سلامت خودشان به خطر میافتد.
فریماه افشارزاده، خاطرنشان کرد: باید نگاه جامعه به آلزایمر تغییر کند. این بیماری تنها مشکل یک فرد نیست، بلکه پدیدهای اجتماعی است که با افزایش جمعیت سالمندان در کشور گسترش خواهد یافت. آموزش به مراقبان، ایجاد مراکز روزانه و شبانهروزی نگهداری، و حمایت از خانوادهها اقدامی ضروری برای مدیریت بهتر این بیماری است.
وی با اشاره به اینکه در این ارتباط، نیازمند سرمایهگذاری در آموزش، فرهنگسازی و ایجاد مراکز تخصصی نگهداری هستیم، ابراز کرد: رسانهها باید با انتشار آگاهیهای عمومی به کاهش انگ اجتماعی و حمایت از بیماران و خانوادههایشان کمک کنند.
آگاهیرسانی، آموزش و حمایت اجتماعی
باید دقت کنیم که در ارتباط با این بیماری، تشخیص زودهنگام و مراجعه به پزشک در صورت مشاهده علائم اولیه، آموزش خانوادهها و مراقبان بهعنوان رکن اصلی مدیریت بیماری، توسعه مراکز تخصصی نگهداری و حمایت اجتماعی از بیماران و خانوادهها، استفاده از ظرفیت رسانهها برای فرهنگسازی و کاهش انگ اجتماعی ضروری است و لزوم سرمایهگذاری در پژوهشهای علمی و بهرهگیری از تجارب جهانی محسوس است.
در حقیقت اگرچه درمان قطعی برای آلزایمر وجود ندارد، اما با آگاهیرسانی، آموزش و حمایت اجتماعی میتوان کیفیت زندگی بیماران و خانوادههایشان را به میزان قابل توجهی بهبود بخشید.
