محمودی که از دوره چهاردهم جشنواره تئاتر دانشگاهی در این رویداد حضور داشته است، حالا از وضعیت رو به افول این جشنواره اندوهگین است و هشدار میدهد در دو سه سال آینده شاهد پیامدهای منفی بیتوجهی به جشنواره تئاتر دانشگاهی خواهیم بود.
این کارگردان از نقش مهم جشنواره تئاتر دانشگاهی میگوید و تاکید دارد که دانشجویان باید در این زمینه مطالبهگر باشند.
محمودی که این روزها آخرین اجراهای نمایش «ژپتو» را در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه میبرد، با انتقاد از وضعیت بلاتکلیف بیست و چهارمین جشنواره تئاتر دانشگاهی که هنوز دبیرش انتخاب نشده و طبیعتا فراخوانش هم اعلام نشده، ادامه میدهد: «این روزها با دانشجویانی مواجه میشوم که میپرسند چگونه وارد فضای تئاتر بشویم و کار خود را از کجا آغاز کنیم. پیش از این همواره تنها پاسخی که به چنین پرسشهایی میدادم، این بود که در جشنواره تئاتر دانشگاهی شرکت کنید ولی حالا نمیدانم چه پاسخی بدهم. وقتی هنوز دبیر جشنواره انتخاب نشده و معلوم نیست فراخوانش چه زمانی منتشر شود.»
این کارگردان جوان تئاتر با یادآوری دوران اوج جشنواره تئاتر دانشگاهی اضافه میکند: «سالها قبل آثاری از کشورهای ایتالیا، فرانسه، کره، روسیه و … در جشنواره اجرا میشد. بهتدریج تعداد نمایشهای خارجی کم و بخش بینالملل جشنواره تضعیف شد. مدتی بعد در آخرین لحظه، وضعیت میزبانی جشنواره معلوم میشد. یعنی این جشنواره در سالهای اخیر مدام از دوران اوج خود فاصله گرفته است.»
محمودی که معتقد است این مشکلات در کمبود بودجه ریشه دارد، میافزاید: «وقتی در جامعه دانشجویی مطالبهای برای برگزاری جشنواره نباشد، بودجه آن را در جای دیگری هزینه میکنند و کسی به این فکر نمیکند که تبعات منفی نبود جشنواره تئاتر دانشگاهی در دو سه سال آینده چگونه خود را نشان میدهد و چه آسیب مهمی به تئاتر ما میزند.»
او با یادآوری حضور نمایشهای موفق جشنواره تئاتر دانشگاهی در جشنواره تئاتر فجر ادامه میدهد: «جشنواره دانشگاهی، ساعت شنی کارهای موفق دانشگاهی بود. درستترین راه این بود که برگزیدگان دانشگاهی را به جشنواره تئاتر فجر معرفی میکرد تا چهرههای تازه و مستعد تئاتر شناسایی شوند اما حالا با نبودن این جشنواره، بچههای دانشجو هیچ انگیزهای برای کار ندارند چون فقط یک تالار مولوی را داریم که طبیعتا نمیتواند به همه گروههای دانشجویی نوبت اجرا بدهد.»
محمودی میافزاید: «وضعیت فعلی، این احساس را ایجاد میکند که عدهای خواهان حذف جشنواره دانشگاهی هستند.»
این کارگردان با اشاره به انتشار فراخوانی برای تعیین دبیری جشنواره دانشگاهی میگوید: «چرا بعد از انتشار آن فراخوان و اعلام آمادگی دانشجویان، کسی را انتخاب نکردند. این مطالبه باید از سوی دانشجویان مطرح شود هرچند که مطالبهگری هم میتوان دردسرهای بعدی را ایجاد کند.»
او که جزو برگزیدگان بیست و سومین جشنواره تئاتر دانشگاهی است، با یادآوری شرایط برگزاری اختتامیه این جشنواره که سال گذشته برپا شد، میگوید: «از چند اتفاق در اختتامیه سال گذشته واقعا خجالت کشیدم. اختتامیه دورههای پیش در تالار وحدت یا تالار اصلی مجموعه تئاترشهر برگزار میشد ولی پارسال اختتامیه در تالار استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر برپا شد، یعنی مدام این جشنواره در حال کوچک شدن است. از طرف دیگر آقای نوید محمدزاده که عضو هیات داوران جشنواره بود، بخشی از جوایز و کمکهزینه گروههای شرکتکننده را پرداخت. این اتفاقها مایه تاسف است که وزارت علوم چگونه از بار مسئولیت خود شانه خالی میکند تا داور جشنواره، دست به جیب شود.»
محمودی که در دورههای مختلف جشنواره دانشگاهی حضور داشته، ادامه میدهد: «ابتدا از خارج از تهران و در بخش مناطق در جشنواره شرکت میکردم. با شرکت در جشنواره و طی سفرهایی که داشتیم، تجربیات بسیار ارزشمندی به دست آوردم. چون هدف اصلی جشنواره، فقط برپایی یک مسابقه نیست بلکه فضایی است برای تجربهاندوزی و آشنایی و تبادل تجربه با یکدیگر.»
او درباره تاثیر این جشنواره در زندگی حرفهای خودش میگوید: «حضور در دورههای گوناگون جشنواره برایم پر از تجربههای ناب بود. در موقعیتهای مختلفی قرار گرفتم؛ گاهی برگزیده شدم و در دورههایی، بعضی از افراد گروهم جایزه گرفتند. گاهی کارم پذیرفته نشد و یاد گرفتم چگونه با داوری که کارم را رد کرده، برخورد کنم. همه اینها تجربیات ارزشمندی است که یک دانشجو را برای ورود به فضای حرفهای آماده میکند و به همین دلیل دوست دارم تا ابد در فضای دانشگاهی کار کنم.»
اوشان محمودی که همچنان دلبسته جشنواره دانشگاهی است، ادامه میدهد: «دوست دارم تا ابد دانشجو بمانم تا بتوانم در این جشنواره شرکت کنم.»
۵۷۵۷