نظامیان کره شمالی برای پوتین روی مین میروند / کیم از فداکاریهای نظامیانش در جنگ اوکراین قدردانی کرد
نظامیان کره شمالی برای پوتین روی مین میروند / کیم از فداکاریهای نظامیانش در جنگ اوکراین قدردانی کرد
به گزارش recive، اظهارات امروز کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی، اعتراف نادری از سوی پیونگیانگ درباره وظایف مرگباری است که به سربازان اعزامیاش در روسیه محول شده است.
به نوشته گاردین بر اساس گزارشهای سازمانهای اطلاعاتی کرهجنوبی و غربی، کرهشمالی هزاران نیرو را برای پشتیبانی از حمله تقریباً چهارساله روسیه به اوکراین اعزام کرده است.
تحلیلگران معتقدند که روسیه در ازای دریافت کمکهای نظامی از کره شمالی، کمکهای مالی، فناوری نظامی، مواد غذایی و منابع انرژی به این کشور منزوی میدهد و اجازه میدهد تا تحریمهای شدید بینالمللی علیه برنامههای هستهای و موشکی خود را دور بزند.
به گزارش آژانس مرکزی خبری کره (KCNA)، کیم با ستایش از بازگشت یک هنگ مهندسی، خاطرنشان کرد که آنها در زمان استراحت عملیات مینروبی، «نامههایی به شهرها و روستاهای خود مینوشتند».
KCNA گزارش داد که کیم در سخنرانی خود در مراسم استقبالی که روز جمعه برگزار شد، گفت که نُه نفر از اعضای این هنگ در طول مأموریت ۱۲۰ روزهای که از ماه اوت آغاز شده بود، جان باختند.
او به کشتهشدگان افتخارات دولتی اهدا کرد تا به شجاعت آنها «شکوهی ابدی» ببخشد.
کیم گفت: «همه شما، هم افسران و هم سربازان، هر روز تقریباً قهرمانی جمعی از خود نشان دادید و بر بارهای روحی و جسمی غیرقابل تصوری غلبه کردید.»
وی افزود که این نیروها توانستند «معجزهای را رقم بزنند و یک منطقه وسیع خطرناک را در کمتر از سه ماه به منطقهای امن و مطمئن تبدیل کنند.»
تصاویر منتشر شده توسط KCNA، کیم خندان را نشان میدهد که در مراسم روز جمعه در پیونگیانگ، سربازان بازگشته را در آغوش میگیرد. برخی از آنها مجروح و در صندلی چرخدار به نظر میرسیدند.
یکی از آنها در حالی که با لباس نظامی روی صندلی چرخدار نشسته بود، به وضوح احساساتی شد و کیم سر و دست او را نگه داشت.
تصاویر دیگر نشان دادند که کیم خانوادههای درگذشتگان را دلداری میدهد و در مقابل تصویر سرباز جانباخته زانو میزند تا ادای احترام کند و آنچه به نظر میرسید مدال و گل باشد، کنار تصاویر کشتهشدگان قرار داد.
رهبر کرهشمالی همچنین به «رنج ۱۲۰ روز انتظار اشاره کرد که در آن، حتی برای یک لحظه، پسران عزیز خود را فراموش نکرده بود.»
۴۲/۴۲
