نسخه پیچی های حجاریان ، معین و تاجیک کارساز می شود؟ / جامعه خسته ، اصلاح طلبان سرگشته

متن بالا روایت مصطفی معین است از شرایط اصلاح‌طلبان و آغاز دورشدن جبهه اصلاحات از بدنه اجتماعی خود که در کتاب اخیرش با نام «روایت 84؛ بانگ بی‌پژواک اصلاح‌طلبی» آمده است.

پرداختن به بخش‌هایی از این کتاب و البته نظرات مصطفی معین از انتخابات سال 84 به این سو از آن جهت حائز اهمیت است که او را می‌توان یکی از پیشگامان مسئله بازگشت به جامعه در نظر گرفت؛ همان ایده‌ای که این روزها کمابیش بخشی از جریان اصلاحات به ضرورت آن دست یافته‌اند. اکنون که دوگانه حضور در قدرت سیاسی و بازگشت به جامعه بیش از هر زمانی در جریان اصلاحات داغ است، خواندن روایت معین از آنچه به‌ تدریج باعث ایجاد شکاف میان اصلاحات و مردم شد، خالی است لطف نیست. او در سال 93 نیز در گفت‌وگویی با روزنامه «شرق» و در شرایطی که اصلاح‌طلبان مسحور و مدهوش پیروزی‌شان با نامزدی نیابتی بودند و تصور می‌کردند تا ابد قرعه قدرت سیاسی به نامشان زده شده است، ‌گفت: «نباید از یاد ببریم که هدف اصلی، خود مردم هستند و سیاست وسیله خدمت به مردم به شمار می‌رود، درحالی‌که متأسفانه در برخی موارد -در هر دو جناح- سیاست، هدف شده و مردم وسیله… اگر کوتاه‌مدت را در نظر بگیریم، به علت فقدان امکانات و رسانه شاید موفق نبوده‌ایم. ولی ارتباط تنگاتنگی که موردنظر شما با جامعه بوده‌ است، نداشته‌ایم. مخاطب آن در مرحله فعلی، نخبگان بوده‌اند. البته این هم مهم است که نگاه نخبگان به جامعه تغییر کند. گزارش وضعیت اجتماعی ایران که سال‌های 80 تا 88 را پوشش می‌دهد، می‌تواند یک کمک بسیار جدی به دولت در زمینه تهیه برنامه‌ها و سیاست‌های کلان ملی باشد. نه اینکه مثل دولت قبلی، صلواتی، تعدادی مصوبه از سر بگذراند. اگر ما یک جامعه توسعه‌یافته بودیم، همه جناح‌های سیاسی باید خود را مدافع منافع دانشگاه می‌دانستند و در مسائل دانشگاه دخالت نمی‌کردند و دانشگاه را ابزار اهداف سیاسی قرار نمی‌دادند».

بیشتر بخوانید : 

• رونمایی خاتمی از راهبردهای علاج جدایی مردم از اصلاح طلبان

• معنای جلسات اخیر خاتمی با ناطق نوری و روحانی چیست؟ / فعال سیاسی نزدیک به رئیس دولت اصلاحات توضیح داد

• مرعشی دبیرکل حزب کارگزاران : اشتباه تاریخی ما فاصله گرفتن از رهبری بود / می خواهیم به دولت و رهبری راهکار بدهیم

نگاه حجاریان هم همین‌گونه است؛ او که پیش‌تر هم انتخابات را تنها هدف اصلاحات نمی‌دانست و می‌گفت اصلاح‌طلبان باید به‌صورت مشروط وارد انتخابات شوند و اگر نامزدهای دلخواهشان ردصلاحیت شدند، عطای انتخابات را به لقایش ببخشند، علت افول اصلاحات در میان مردم را این‌گونه می‌داند: «عده‌ای رفتند داخل کادر دولت. چند بار گفتم عده‌ای باید از دولت بیرون باشند. دوم خرداد جنبش بود؛ جنبش متولی می‌خواست که متولی نداشت. از این گذشته، پیگیری‌ها کم بود. یک عده هم شاید قاطی ما بودند که دنبال مال و منال و پست و مقام و صندلی بودند. من یک بار گفتم هرکس دنبال صندلی است نزد من بیاید، یک صندلی چرخدار دارم که به او بدهم! همه باید جلو می‌آمدند اما نیامدند. خلاصه نشد».

در این شرایط اصلاح‌طلبان با جامعه‌ای خسته از سیاست مواجه‌اند و از آنجایی که اصلاح‌طلبان همواره برای حضور سیاسی نیاز به رأی بدنه اجتماعی داشته‌اند، وقتی جامعه دلسرد از سیاست می‌شود، نخستین بازنده میدان همان‌ها هستند؛ برخلاف اصولگرایان که رأیی حداقلی اما تکلیفی و گعده‌ای دارند. هرچند این نگاه یعنی بازگشت به مردم، برای کسب رأی در انتخابات‌های آتی نیز محل اشکال است؛ زیرا به نوعی مردم را وسیله‌قراردادن برای کسب هدف سیاسی است؛ درحالی‌که به نظر می‌رسد اصلاح‌طلبان راهی جز بازگشت به سنگ‌بناهای نخستین‌شان در میانه دهه 70 یعنی حرکت عین‌به‌عین با مردم و تلاش برای به‌دست‌آوردن نمایندگی اجتماعی مردم و نه نمایندگی سیاسی ندارند تا شاید از این رهگذر حتی بتوانند نمایندگی سیاسی مردم را نیز به دست آورند.

در شرایط کنونی اصلاح‌طلبان با درنظرداشتن دوگانه فوق، یعنی جامعه و قدرت، به سه بخش تقسیم شده‌اند؛ بخشی که کنار سیاست نشسته‌اند و می‌کوشند به‌جای اقدامات صرفا سیاسی مانند برنامه‌ریزی زودهنگام برای انتخابات مجلس دوازدهم، از بسترهای مختلف مانند فضای مجازی و رسانه‌های مکتوب و تصویری از مردم و با مردم سخن بگویند، بخشی که در قالب حزبی سعی می‌کنند با تکیه بر جامعه خود را برای انتخابات آماده کنند مانند حزب اتحاد ملت؛ چنان‌که اخیرا آذر منصوری، دبیر کل این حزب گفت «ما برای اداره کشور برنامه داریم و معتقد هستیم بدون داشتن جامعه قدرتمند امکان شکل‌گیری دولت و حاکمیت توانمند نیز وجود نخواهد داشت» و بخشی دیگر هم مانند حزب کارگزاران که هدف اصلی را حضور در قدرت می‌داند و برای تحقق این منظور به گفته سیدحسین مرعشی، دبیر کل این حزب، باید به قدرت سیاسی نزدیک شد.

به هر روی اصلاح‌طلبان در مقطع کنونی دچار چندپارگی هستند و افزون بر محدودیت‌های نظارتی و اختلافات درون‌جناحی، بیش از هر زمان مورد اقبال جامعه قرار ندارند و شاید برای رفع این تهدید بزرگ راهی باقی نمانده جز بازگشت واقعی به بسترهایی که در میانه دهه 70 باعث شد جریان اصلاحات چه در حوزه اجتماعی و چه در عرصه سیاسی نماینده بی‌رقیب جامعه ایران باشد؛ همان ایده‌ای که سال‌ها پیش و خیلی قبل‌تر از کسانی که امروز از بازگشت به جامعه سخن می‌گوید، مصطفی معین مطرح کرده بود و حالا انگار باید برای تحقق این مهم به باورهای معین بازگشت.

2121