همانطور که میبینید از بین این چهل اتفاق خوب، یک اتفاق – بند بیست و ششم – را اتفاقهای خوب محیطزیستی رقم زده که دولت سیزدهم آن را شکل داده است! اینکه سهم محیطزیست از چهل اتفاق خوب، فقط یکی در طول دویست روز اخیر است، به اندازه کافی نشانه بیتوجهی آشکار دولت به این حوزه است؛ اما نکته تاملبرانگیزتر اینکه اغلب آن مواردی هم که به عنوان اتفاق خوب در بند بیست و ششم آمده، از قضا بیشتر به فجایعی محیطزیستی میمانند تا رخدادهای خوب و قابل دفاع!
واقعاً از منظر دولت سیزدهم و شخص رئیس سازمان حفاظت محیط زیست ایران، اقدامهایی چون احداث پتروشیمی در میانکاله و اجرای طرحهای بزرگ گردشگری بدون توجه به ضوابط این هاتزون بیرقیبِ کاسپین، اتفاقی خوب است؟ اگر پاسخ منفی است که البته منفی است، چرا «سلاجقه» سکوت کرده است؟ او نباید فکر کند وجدان بیدار ایرانیان و نسل آینده به راحتی از کنار این سکوت میگذرد.
در بقیه اتفاقهای خوب هم مثل آزادسازی سواحل یا پایان ماجرای فلر، فقط شاهد صدور یک دستور بودهایم؛ چرا عملکرد حاصل از اجرای این دستور را رسانهای نمیکنید؟ هنوز که مشعلها روشن و سرمایههای نفتی و گازی در حال سوختن و ایجاد آلودگی هستند! نیستند؟ اصلاً سواحل را آزاد میکنید که در آن پتروشیمی جانمایی کنید و یا سازههای مجلل چند ستاره برای از ما بهتران بسازید؟! در مورد زبالهسوز هم که همچنان انتقادهای جدی وجود دارد؛ چرا به جای تاکید بر کاهش سرانه پسماند و اجرای طرح تفکیک زباله از مبدا و پایان دادن به لندفیلها، در پی پرداختن به معلولها هستید؟! آیا میدانید در برخی کشورهای جهان مثل سوئیس، بیش از دو دهه است که هیچ لندفیل جدیدی ایجاد نشده و سیاست و راهبرد خردمندانه، حذف لندفیلهاست؟
یک نکته بامزه را هم بگویم و آن اینکه مهمترین اقدام محیطزیستی دولت سیزدهم، یعنی: بسترسازی برای استحصال دههزار مگاوات برق از طریق انرژی خورشیدی در این سیاهه نیامده است! آیا این به معنای آن است که خودشان هم به آنچه وعده دادهاند، باور ندارند یا اینکه واقعاً نمیدانند چه چیزی خوب و چه چیزی ناخوب است؟!
