لحاف محرمانگی را روی سر خود و قراردادهای فلهای کشیدن خطاست
لحاف محرمانگی را روی سر خود و قراردادهای فلهای کشیدن خطاست
لغو دیدار تدارکاتی تیم های ملی فوتبال ایران و کانادا بدلایل ژئوپلیتیک توسط کانادا، توقع اقامه دعوا علیه فدراسیون فوتبال کانادا برای اخذ غرامت را برای هواداران به همراه داشت که اتفاقا برخی مسئولان ورزش هم در همین مسیر گام برداشتند.
بنظر می رسد با توجه به مصاحبه اخیر مدیر تیم ملی ایران که اعلام کرده بود اگر ایران، این بازی را لغو کند باید غرامت سنگینی دهد، حالا انتظارات از فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش و جوانان برای پیگیری حقوقی موضوع و احقاق حقوق فوتبال ایران اوج گرفته است.
متأسفانه حالا فدراسیون از انتشار متن قرارداد طفره می کند و به وجود شرط محرمانگی در این قرارداد متوسل میشود. عده ای نیز اعلام کرده اند حالا که بازی لغو شده و قرارداد فسخ شده است، دیگر انتشار قرارداد ایرادی ندارد.
به همین دلیل، ضرورت دارد درباره رویه محرمانه کردن قراردادهای ورزشی که مثل یک ویروس مسری به جان فوتبال ایران افتاده است بیشتر صحبت کنم.
بعنوان یک قاعده کلی، اطلاعاتی که دارای ارزش تجاری هستند یا دارای مزیت رقابتی می باشند، می توانند محرمانه باقی بمانند پس محرمانه اعلام کردن فله ای کل متن قرارداد، نه تنها مبنای حقوقی ندارد، بلکه وسیله سوء استفاده، فرار از شفافیت و پاسخگویی امضا کنندگان قرارداد و نشانه لغزش احتمالی در عقد قراردادها به سمت فساد است.
بر خلاف تصور اشتباهی که برخی از کارشناسان حقوقی فدراسیون اعلام کرده اند، شرط محرمانه بودن قرارداد، اغلب پس از فسخ یا اعلام بی اعتباری قرارداد از بین نمی رود و اگر قرارداد بازی ایران و کانادا بطور عمومی منتشر شود باید منتظر ادعای خسارت از سوی کانادایی ها بود.
در رویه حرفه ای قرارداد نویسی، شروط خاص یک قرارداد که نباید علنی شوند در قالب قرارداد عدم افشای اطلاعات بصورت قرارداد جداگانه تنظیم می شود ولی سایر مواد قرارداد، نباید محرمانه باشند.
قرارداد مستقل عدم افشای اطلاعات، هم بطور دقیق موارد محرمانه قرارداد را معین می کند و از کشیدن بجای لحاف محرمانگی بر سر همه مواد قرارداد جلوگیری می کند و هم اگر مطابق قوانین کشورهای مختلف، تعریف متفاوتی از اسرار تجاری که مورد حمایت قانونی هستند وجود داشته باشد، در این صورت با عقد قرارداد مستقل، دیگر برداشت های مختلف قانونی، حفاظت از اطلاعات محرمانه را تضعیف نمی کند.
همچنین اطلاعاتی که از یک قرارداد افشا شده اند و در دسترس عموم قرار گرفته اند را دیگر نمی توان در زمره اطلاعات محرمانه قرار داد. بنابراین وقتی عالم و آدم از مبلغ پرداختی کانادا به ایران در صورت برگزاری این بازی آگاهند. پس دیگر کدام بخش از مواد قرارداد، دارای اهمیت تجاری یا مزیت رقابتی است که محرمانه بودن این قرارداد را توجیه کند؟!
ساده بگویم: ۱- انتشار عمومی قرارداد بازی ایران و کانادا تخلف فدراسیون فوتبال ایران خواهد بود و بهانه دست کانادا برای دعوای جبران خسارت می دهد.
۲- این رویه غلط محرمانه سازی قراردادهای ورزشی را باید پایان داد و این گامی جدی برای مبارزه با فساد در فوتبال خواهد بود.
۳- تشکیل کمیته حقوقی مستقل با همکاری وزارت ورزش و جوانان و فدراسبون فوتبال برای بررسی جنبه های مختلف حقوقی این قرارداد و پیگیری ظرفیت های احقاق حق فوتبال ایران با قید فوریت ضروری است.
امیرساعد وکیل- عضو هیات علمی دانشگاه تهران و وکیل دادگستری
۲۵۷ ۲۵۸
