قهوه اثر آنتی‌بیوتیک را ضعیف می‌کند

حدود یک‌سوم موادی که آزمایش شدند، در فعالیت ژن‌های مرتبط با کنترل ورود و خروج سلولی اختلال ایجاد کردند، اما کافئین ماده‌ای بود که بیشتر به نظر آمد و به جذب سطح پایین‌تر برخی آنتی‌بیوتیک‌ها، از جمله سیپروفلوکساسین، در ئی‌کلای منجر شد.

این پژوهش بخشی از تحقیقات در زمینه مقاومت سطح پایین به آنتی‌بیوتیک‌ها است؛ نوعی مقاومت ظریف‌تر که ناشی از تغییر در عملکرد ژن‌ها و واکنش باکتری‌ها به محیط پیرامون است، نه سازوکارهای کلاسیک و مستقیم مقاومت. دانشمندان می‌دانند باکتری‌هایی مانند ئی‌کلای از این سازوکارهای تطبیقی برای بقا در شرایط مختلف استفاده می‌کنند، اما هنوز سازوکار دقیق زیستی آن‌ها مشخص نیست و شناسایی این فرایندها می‌تواند برای مقابله با پاتوژن‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک مسیرهای تازه‌ای را پیش روی پژوهشگران قرار دهد.

تحلیل‌ها نشان داد که در کنترل ورود و خروج مواد از سلول‌های باکتریایی، یک پروتئین خاص به نام راب (Rob) نقشی بزرگ‌تر از آنچه پیش‌تر تصور می‌شد، ایفا می‌کند. این پروتئین در حدود یک‌سوم تمام تغییراتی که پژوهشگران مشاهده کردند، از جمله تغییراتی که با ورود کافئین ایجاد شد، دخیل بود.

توضیح اینکه کافئین یک زنجیره تغییرات را آغاز می‌کند که با تنظیم‌کننده ژنی راب شروع می‌شوند و در نهایت به تغییر چندین پروتئین انتقال‌دهنده در ئی‌کولای منجر می‌شود؛ فرایندی که در ادامه باعث کاهش جذب آنتی‌بیوتیک‌هایی مانند سیپروفلوکساسین می‌شود.

البته باید توجه داشت که این پژوهش بر اساس آزمایش‌های انجام‌شده در آزمایشگاه بود و هنوز به طور کامل مشخص نیست که این فرایند در بدن انسان چگونه عمل می‌کند یا اینکه چه مقدار قهوه باید مصرف شود تا تاثیر قابل‌توجهی بر جذب آنتی‌بیوتیک‌ها داشته باشد. این موضوعی است که پژوهش‌های آینده می‌توانند به آن بپردازند.

یکی دیگر از یافته‌های پژوهشگران هم این بود که اثر تضعیف‌کنندگی کافئین بر آنتی‌بیوتیک در سالمونلا انتریکا (Salmonella enterica)، باکتری مضر دیگری که با ئی‌کولای ارتباط نزدیکی دارد، مشاهده نشد و به نظر می‌رسد این اثر تنها در برخی انواع خاصی از باکتری‌ها رخ دهد.

راه‌های مختلفی برای ادامه این پژوهش وجود دارد که می‌تواند به درک روشن‌تر این موضوع کمک کند، اما درک بهتر این نوع مقاومت سطح پایین به آنتی‌بیوتیک برای هرچه موثرتر کردن رویکردهای درمانی ضروری است. پژوهشگران در مقاله خود نوشتند: «بر اساس این یافته‌ها، ما یک وظیفه چالش‌برانگیز، اما اجتناب‌ناپذیر و مهم را پیش‌بینی می‌کنیم: ترسیم عوامل کلیدی تعیین‌کننده عملکردهای انتقالی در باکتری‌های مختلف.»