به گزارش recive، موضوع مالیاتدهی اینفلوئنسرها از حدود چهار سال پیش کلید خورد و حتی برای برخی از اینفلوئنسرهایی که شناسایی شدند، پرونده مالیاتی نیز تشکیل شد؛ این موضوع تا جایی پیش رفت که درسال ۱۴۰۱ اینستاگرام فیلتر شد، درنتیجه اینستاگرام به عنوان یک پلتفرم غیرمجاز شناخته و دیگر سازمان مالیات اجازه دریافت مالیات به دلیل فعالیتهای اقتصادی روی این پلتفرم را نداشت.
به نقل از پیوست، مرجان نکوآمال، معاون دفتر حسابرسی سیستمی و ریسک و تمکین مالیاتی گفت: در سال ۱۴۰۰ یک ماده قانونی وجود داشت مبنیبر اینکه، فعالان در فضای مجازی که بالای ۵۰۰ هزار دنبالکننده دارند، باید بابت درآمدهای ناشی از تبلیغات در فضای مجازی مالیات پرداخت کنند.
نکوآمال درباره مالیاتستانی از اینفلوئنسرها توضیح داد: در سال ۱۴۰۰ حدود هزار آیدی در اینستاگرام را استخراج و با سازمان تبلیغات اسلامی و سازمان فناوری اطلاعات همکاری کردیم و با شناسایی افراد، پرونده مالیاتی برایشان تشکیل دادیم. در آن زمان پرونده مالیاتی مستمر ایجاد کردیم و مودیان تکالیف قانونیشان را انجام دادند.
معاون دفتر حسابرسی سیستمی و ریسک و تمکین مالیاتی با اشاره به موضوع فیلترینگ گفت: در سال ۱۴۰۱، اینستاگرام فیلتر شد و از نظر قانونی ما نمیتوانستیم از اینفلوئنسرها مالیات بگیریم. درواقع از نظر ما اینستاگرام یک اپلکیشن مجاز نبود که بتوانیم ورود کنیم. ما در آن زمان هزار آیدی را شناسایی کردیم ولی به دلیل فیلترینگ این موضوع در بلندمدت نتیجهای نداد. در اصل همان برخوردی که با یوتیوب داشتیم با اینستاگرام نیز انجام دادیم چرا که از ابتدا به یوتوب دسترسی نداشیم.
او تاکید کرد که بعدتر در راستای حمایت از سکوهای داخلی اعلام شد، فعالان اقتصادی که در فضاهای الکترونیکی و بسترهای داخلی فعالیت میکنند، امتیازاتی میگیرند که یکی از آنها معافیت کامل از مالیات بود. در واقع همه فعالان اقتصادی که بسترهای داخلی فعالیت میکنند و اسامیشان اعلام میشود، معاف از مالیات هستند.
این درشرایطی است که اسفند سال ۱۳۹۹، نمایندگان در نشست علنی مجلس، با پیشنهاد یکی از نماینگان، مبنیبر دریافت مالیات از اینفلوئنسرها موافقت کردند. در آن زمان طبق تبصره ۶ ماده واحد لایحه بودجهبندی گفته شد که درآمد کاربران دارای بیش از ۵۰۰ هزار دنبالکننده رسانههای کاربرمحور از محل تبلیغات مشمول مالیات بر درآمد شوند.
معاون دفتر حسابرسی سیستمی و ریسک و تمکین مالیاتی با اشاره به چالشهای دریافت مالیات از اینفلوئنسرها ادامه داد: در این موضوع از ۱۵ هزار فعال اقتصادی که سازمان امور مالیات شناسایی کرده بود، فقط ۲۵۰ هزار نفر از آنها در ایران بودند و درآمد ناشی از تبلیعات داشتند؛ زیرا عدهای مغازه داشتند و در اینستاگرام نیز فعالیت میکردند و پرونده مشاغل هم دارند؛ از نظر ما اینفلوئنسر کسی بود که از تبلیغات کسب درآمد کند. به همین دلیل مشمولان این طرح کم شده بود و بعدتر به صورت کلی حذف شد.
نکوآمال درباره مجوز فعالیت اینفلوئنسرها در اینستاگرام توضیح داد: در آن زمان اعلام شد هرکسی که در اینستاگرام فعالیت میکند باید مجوز بگیرد. مجوز را سازمان تبلیغات اسلامی که زیرمجموعه وزارت ارشاد است صادر میکرد. در آن زمان ما با آنها نیز ارتباط گرفتیم و مواردی که به آنها اعلام شده بود را دریافت کردیم و طبق مجوزها و اطلاعات، پرونده مالیاتی تشکیل دادیم؛ پرونده مودیان به اداره مالیاتی متوسط آمد و وارد سیکل مالیاتی شد.
قانون مسکوت
معاون دفتر حسابرسی سیستمی و ریسک و تمکین مالیاتی با تاکید بر پیچیده بودن مودیان مالیاتی گفت: شناسایی مودیان خیلی سخت بود؛ مثلا اینفلوئنسری که به جای پول کالا دریافت میکرد، شناسایی آن ساده نبود البته ما مطالعات تطبیقی را نیز در این خصوص انجام دادیم اما نتیجه آن مشخص نبود.
به گفته نکوآمال، این موضوع فقط مخصوص ایران نبود؛ مثلا بسیاری از کاربران هندی که از طریق یوتیوب کسب درآمد میکنند، باید به آمریکا مالیات بدهند. درواقع آمریکا به کمپانی گوگل دستور داده بود که در پرداخت، مالیات کاربر کسر شود و هند نیز گفته بود که دولت هند هم باید بخشی از مالیات را دریافت کند.
تمام این موارد در شرایطی است که در ایران به دلیل فیلترینگ اینستاگرام، این پلتفرم غیرمجاز است، درنتیجه سازمان مالیات حق ورود به این موضوع را ندارد.
حدود چهار سال است که سازمان امور مالیاتی مکلف شده ظرف ۲ماه پس از لازم الاجرا شدن تبصره ۶ ماده واحد لایحه بودجه بندی که مربوط به اخذ مالیات از درآمدهای کاربران حرفهای رسانههای کاربر محور از محل تبلیغات را تهیه و به تائید وزیر اقتصاد برساند اما با فیلترینگ اینستاگرام این قانون مسکوت ماند.
۲۷ مرداد ۱۴۰۱، مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی برای اولین بار پیشنویس طرح مسئولیت تاییدکنندگان در تبلیغات بازرگانی را به قوه مقننه پیشنهاد داد تا اولین گام جدی در جهت کنترل چهرههای شبکههای اجتماعی در حوزه تبلیغات تحت عنوان «تاییدکنندگان» برداشته شود.
این پیشنویس که ۱۸ مرداد ۱۴۰۱ به همراه اظهار نظر کارشناسی مرکز پژوهشها روی پورتال رسمی این مرکز قرار گرفت مشخص کرده است تاییدکننده در این قانون پیشنهادی هر شخصی به غیر از سفارشدهنده آگهی مانند ورزشکاران، بازیگران، پزشکان، کاربران تاثیرگذار و غیره است که کالاها یا خدمات دیگران را معرفی و ویژگی، کیفیت، اثربخشی یا نتایج خاصی را تایید و تصدیق میکنند. همه دستههایی که موضوع این قانون هستند در شبکههای اجتماعی به تبلیغ کالاها یا خدمات میپردازند، درواقع منظور همان اینفلوئنسرها هستند. در این پیشنویس اولین باری بود که در کشور به حوزه اینفلوئنسرهای ایرانی، هویتی منحصر به فرد بخشیده شده بود.
در شرایط فعلی به نظر میرسد تا زمانی که موضوع فیلترینگ حل نشود، موضوع مالیاتدهی اینفلوئنسرها نیز به جایی نمیرسد و دولت از عددی که میتواند به صورت قانونی دریافت کند، عقبنشینی میکند.
۵۸۵۸
