آزیتا آل خمیس – پانزده روز است که شهر در برابر طلسمی گرفتار شده است. در تمام این مدت، بزرگان شهر از سحر تا غروب از خوردن هر چیزی منع شدهاند و آنان بشدت نحیف شدهاند. اما خبری رسید که شب ۱۵ ماه قمری، هنگامی که ماه کامل میشود، میتوان طلسم را شکست. برای از بین بردن این طلسم، کودکان عرب باید به جنگ آن بروند. در این شبها، دختر و پسر، فانوس به دست، در کوچهها میگردند. آنان قهرمانان شهرند و تنها آنها قادرند این طلسم را بشکنند. هیچ فرقی بین دختر و پسر نیست؛ همه باید با هم مسئولیت را به دوش بکشند. هیچ بزرگتری آنان را همراهی نمیکند، این مسئولیت به دوش خودشان است. باید به خانهها بروند، در بزنند و وردی بخوانند: «خداوند آیندگان را محفوظ نگه دارد.»
این ورد، دعای حفاظت برای آیندگانی است که تمام رگ و جان شهر هستند.
اما در پشت درها، بزرگان میایستند. به محض کوبیدن در، برکت خانه به کیسههای کودکان ریخته میشود. شیرینیهایی که نماد برکت خانهها هستند و از هر خانه مقداری در کیسههای کودکان ترکیب میشود. این ترکیب همان جادوی شکستن طلسم است؛ شیرینیها نماد اتحاد و همبستگیاند برای آوردن روزهای خوب و بدون طلسم، و از تمام خانهها به دست کودکان میرسند تا طلسم شکسته شود.
گرگیعان تنها یک بازی نیست. این مراسم نگاه عمیقی به ما میآموزد که مسئولیت اجتماعی متعلق به همه است، فارغ از جنسیت. در این شبها، کودکان یاد میدهند که تغییر باید از درون شروع شود و مرزهای اجتماعی نمیتوانند مانعی برای وظیفه انسانی باشند. آنان با فانوسهای خود به پیش میروند تا نشان دهند که اتحاد و همبستگی میتواند طلسمهای بزرگ را بشکند.
این شب، شب آگاهی است؛ شب بازگشت به اصل انسانیت، جایی که هر فرد باید خود را مسئول آیندهای بهتر بداند. کودکانی که به خانهها میروند و وردهای آسمانی میخوانند، نماد آزادی و همبستگیاند. در این مراسم، هیچ فرقی بین پسر و دختر نیست. همه با هم، فارغ از هر تفاوتی، در پی تغییر و پیشرفت جامعه هستند.
چنین مراسمی نگاه عمیقی در خود دارد به کودکان میآموزد که قدرت تغییر در دستان همه است و به بزرگترها یادآوری میکند که مسئولیت اجتماعی باید در دست تمام نسلها باشد. گرگیعان نمایشی از همبستگی است، جایی که پیروزی واقعی نه در جداسازی، بلکه در همدلی و اتحاد نهفته است.
