به گزارش recive، ناسا برای جابجایی شاتل فضایی سنگین و عظیم خود، به هواپیمایی با تواناییهای ویژه نیاز داشت و در نهایت بوئینگ ۷۴۷ را به دلیل طراحی منحصربهفرد و قدرت بینظیرش انتخاب کرد.
به نقل از گجتنیوز، سازمان فضایی ناسا برای انتقال شاتلهای فضایی ۱۰۰ تنی خود، بوئینگ ۷۴۷ را بر لاکهید سی-۵ گلکسی ترجیح داد. طراحی بالپایین این هواپیما آن را به بستری ایدهآل برای نصب شاتل تبدیل میکرد. علاوه بر این، چهار موتور پرقدرت و توانایی حمل حداکثر وزن برخاست ۷۱۳ هزار پوند، این جت غولپیکر را برای حمل محمولههای عظیم مناسب میساخت. هر یک از موتورهای پرت اند ویتنی، ۴۸ هزار و ۶۰۰ پوند نیروی رانش تولید میکردند.
ناسا دو فروند بوئینگ ۷۴۷ را برای این منظور اصلاح کرد: ناسا ۹۰۵ (خریداری شده در ۱۹۷۴) و ناسا ۹۱۱ (خریداری شده در ۱۹۸۹). این تغییرات اساسی شامل افزودن سه پایه نگهدارنده بزرگ به بدنه برای نگهداری شاتل، تقویت قابل توجه ساختار داخلی و اتصال دو تثبیتکننده عمودی اضافی به بالههای دم برای مقابله با آیرودینامیک نامساعد میشد. مهندسان همچنین ابزار دقیقی برای نظارت بر بارهای الکتریکی شاتل در طول پرواز نصب کردند. برای سوار کردن شاتل، از سازههای عظیمی به نام دستگاههای جفت و جداکننده (Mate-Demate Devices) استفاده میشد.
ناسا ۹۰۵ برای بیش از یک دهه به تنهایی مسئولیت جابجایی شاتل فضایی ناسا را بر عهده داشت تا اینکه ناسا ۹۱۱ در اواخر سال ۱۹۹۰ به آن ملحق شد. پس از بازنشستگی ناوگان شاتل، ناسا ۹۰۵ سه ماموریت نهایی را برای انتقال شاتلها به موزههایشان انجام داد. ناسا ۹۱۱ در فوریه ۲۰۱۲ بازنشسته شد و اکنون در پارک هوایی جو دیویس میراث به نمایش گذاشته شده است. ناسا ۹۰۵ نیز اواخر همان سال بازنشسته شد و بخشی از نمایشگاهی عظیم در مرکز فضایی هیوستون است.
