اسفندیار امینی در گفتوگو با خبرنگار recive اظهار کرد: طبق مصوبات مرتبط و به ویژه قانون ۴۴ توزیع عادلانه آب باید مشخص شود چه میزان از حقابه های مردم برداشت شده است و در مورد قیمت آن توافق انجام گیرد و میزان طلب حقابه داران تعیین شود و هرچقدر میتوانند علیالحساب پرداخت کنند؛ سپس برای پرداخت خسارت به کشاورزان تصمیم گیری شود.
وی با اشاره به اینکه در مجموع شیوه پرداخت خسارت به کشاورزان قانونمند نیست، افزود: هر بار مبلغی جزئی که کمتر از میزان واقعی طلبکاری حقابه داران است، پرداخت میشود آن هم نه با شیوهای که در قانون پیشبینی شده است و روال توزیع خسارت به کشاورزان مطابق با قانون نیست.
دبیر اجرایی نظام صنفی کشاورزی با اشاره به برگزاری جلسات برای پرداخت خسارت به کشاورزان گفت: ظاهرا مبلغی در نظر گرفته شده است و به سازمان جهادکشاورزی تکلیف شده است که سریعا برنامهای برای پرداخت خسارت پیش بگیرد.
وی در ادامه به تخصیص ردیف بودجهای برای پروژه موسوم به بن-بروجن گفت: وقتی برای پروژههای انتقال آب اعم از بن-بروجن، گلاب و بقیه پروژه ها بودجه در نظر گرفته میشود اما برای طرحهای تامین آب حوضه آبریز چارهاندیشی نمیشود به این مفهوم است که نه تنها برنامه ای برای احیا زاینده رود وجود ندارد بلکه برنامه هایی برای بدتر کردن وضعیت موجود عملیاتی شده است.
وی اضافه کرد: بودجه ای برای زاینده رود در نظر گرفته شده است که بخشی از آن برای پرداخت خسارت به کشاورزان است و بخشی هم برای پروژه موسوم به بن-بروجن! برنامه احیا زاینده رود در دو بخش خلاصه میشود یکی اینکه وزارت نیرو آبهایی که فروخته است تامین کند یا بازخرید کند و دوم اینکه وضعیت لگام گسیخته در حوضه آبریز گاوخونی سامان گیرد. هر زمان این دو اتفاق در زاینده رود رخ داد یعنی زاینده رود احیا شده است.
48
