به گزارش خبرگزاری recive از خوزستان ، امروز، نقطه عطفی در تاریخ صنعت نفت و محیط زیست ایران رقم خورد. مراسم امضای قراردادهای بزرگترین طرح جمعآوری و فروش گازهای مشعل کشور، با هدف تبدیل این گازهای سوزاندهشده به ثروت ملی و کاهش چشمگیر آلایندگی، با حضور مقامات ارشد کشوری و استانی آغاز به کار کرد. این طرح که توسط شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب راهبری میشود، گامی راهبردی برای پایان دادن به دههها هدررفت سرمایه و آلودگی هوا در استان خوزستان محسوب میشود.
مراسم امضای قراردادهای این طرح عظیم ملی که توسط روابط عمومی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب سازماندهی شده است، به صورت آنلاین با حضور رئیس جمهور ، وزیر نفت و با شرکت مقامات بلندپایه در اهواز در حال برگزاری است. از جمله حاضران در این رویداد مهم میتوان به حمید بورد مدیر شرکت ملی نفت ایران ، سید محمدرضا موالیزاده، استاندار خوزستان، سردار سرتیپ پاسدار حسن شاهوارپور، فرمانده سپاه حضرت ولیعصر (عج) خوزستان، و ابراهیم پیرامون، مدیرعامل شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب، به همراه دیگر مقامات استانی اشاره کرد.
این طرح بر پایه فروش گازهای همراه نفت که پیش از این در مشعلها (فلرها) سوزانده میشد، به شرکتهای خصوصی و دانشبنیان استوار است. با اجرای این قراردادها، بخش خصوصی با سرمایهگذاری و استفاده از فناوریهای نوین، وظیفه جمعآوری، فرآورش و تبدیل این گازها به محصولات با ارزش افزوده را بر عهده خواهد گرفت.
گاز مشعل چیست و چرا جمعآوری آن حیاتی است؟
گاز مشعل یا “گاز همراه”، به ترکیبی از هیدروکربنها، عمدتاً متان، گفته میشود که به صورت محلول در نفت خام در اعماق زمین وجود دارد.هنگام استخراج نفت، به دلیل افت فشار ناگهانی، این گازها از نفت جدا میشوند. در گذشته، به دلیل نبود زیرساختهای کافی برای جمعآوری و فرآوری، ارزانتر بودن توسعه میادین نفتی نسبت به مهار این گازها و همچنین مسائل ایمنی، سادهترین راه، سوزاندن آنها بر روی سکوهای نفتی یا در تأسیسات فرآورشی بود.این شعلههای همیشه روشن، نمادی از هدررفت یک منبع انرژی ارزشمند و یکی از عوامل اصلی آلودگی هوا در مناطق نفتخیز بودهاند.
مزایای دوگانه: از هوای پاک تا رونق اقتصادی
اجرای طرح جمعآوری گازهای مشعل، دستاوردهای گستردهای در دو حوزه کلیدی محیط زیست و اقتصاد به همراه خواهد داشت.
از منظر زیستمحیطی، این اقدام یک انقلاب سبز محسوب میشود. سوزاندن گازهای مشعل مقادیر عظیمی از گازهای گلخانهای مانند دیاکسید کربن و متان (که اثری به مراتب مخربتر از دیاکسید کربن دارد) و همچنین آلایندههای خطرناکی نظیر دیاکسید گوگرد، اکسیدهای نیتروژن و ذرات معلق کربن سیاه (دوده) را در جو منتشر میکند. خاموش شدن این مشعلها به معنای کاهش مستقیم این آلایندهها، بهبود کیفیت هوا برای ساکنان مناطق نفتخیز، کاهش اثرات منفی بر سلامت عمومی و گامی مهم در جهت عمل به تعهدات بینالمللی ایران در زمینه مقابله با تغییرات اقلیمی است.
از بُعد اقتصادی، این طرح یک بازی برد-برد است. گازی که تا دیروز به عنوان یک محصول جانبی مزاحم سوزانده میشد، اکنون به یک خوراک ارزشمند برای صنایع پاییندستی تبدیل میشود. این گازها میتوانند برای تولید برق، گاز مایع (LNG)، محصولات پتروشیمی و سوخت پاک مورد استفاده قرار گیرند و سالانه میلیاردها دلار درآمد برای کشور ایجاد کنند. علاوه بر این، واگذاری این پروژهها به شرکتهای خصوصی و دانشبنیان، موجب تزریق سرمایه به اقتصاد، ایجاد هزاران فرصت شغلی پایدار، رونق فناوریهای بومی و تقویت زنجیره ارزش در صنعت نفت و گاز خواهد شد.
آغاز این طرح بزرگ، نه تنها پایانی بر شعلههای برافروخته و هدررفت منابع است، بلکه طلوعی برای اقتصاد سبز، هوای پاکتر و توسعه پایدار در قلب انرژی ایران به شمار میرود. انتظار میرود با اجرای کامل این قراردادها، بیش از ۹۰ درصد از گازهای مشعل در مناطق نفتخیز جنوب جمعآوری شده و برگ زرین دیگری در کارنامه صنعت نفت کشور ثبت گردد.
