شهید کیومرث مطلبى: امت ایران را به وحدت دعوت مى کنم

به گزارش خبرگزاری فارس از همدان، «شهید»؛ شاهد شهود عرفانی شد و نقش هرچه خوبی را در چهارفصل گیتی نمایان کرد و چشم ستارگان آسمان را روشن، ققنوس هشت جنت که هفت آسمان را مجذوب خود کرده است، همان عاشقی که در وادی مقدس عاشقی، پر پرواز گشود و فرشتگان را نوازشگر روح نابش کرد.

می‌خواهیم هر روز را با نامی و یادی از این ستاره‌ها،‌ شب کنیم و کار را با تبرک و مدد از این عارفان عاشق آغاز؛ باشد که ادای دینی باشد بر آن همه رشادت، شهامت، مجاهدت و شجاعت… «برگ سبزی، تحفه درویش»، «تا چه قبول افتد و چه در نظر آید».

3617/ تبرک لحظاتمان با شهیدکیومرث مطلبى،

بسم الله الرحمن الرحیم
و لا تحسبن الذین قتلوا فى سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون.

به نام الله پاسدار حرمت خون شهیدان و یارى‌دهنده رزمندگان و در هم کوبنده صدامیان و سلام به ولى عصر(عج) و با سلام به بت‌شکن زمان، فرمانده کل قوا و با سلام بر ارواح پاک طیبه شهدا از عاشورا تا انقلاب و تا جنگ تحمیلى و با سلام به حافظان انقلاب خونین‌مان.

با یاد خدا و با نام خدا شروع به چند جمله وصیت می‌نمایم:

خدایا من از زندگى و خانواده‌ام سیر نشده‌ام و بدون هدف خود را به کشتن نمی‌دهم بلکه این راه را شناخته و انتخاب کرده‌ام و منت‌هاى آرزوى من رسیدن به لقاءالله است و این برداشت کلى من است که شهادت شربتى است که هرکس توان نوشیدن آن را ندارد.

با عرض سلام به پدر بزرگوارم و سلام بر تو اى مادر مهربانم، امیدوارم سلام این فرزند حقیر را پذیرا  باشید پدر و مادرم هم اکنون که این وصیت‌نامه را می‌نویسم می‌دانم روزى به دستتان می‌رسد که فرزندتان در زیر خاک‌هاى سرد گورستان به خواب خوشى فرو رفته است.

مادر جان اشک چشمانم را فرا گرفته و قلم در دستم می‌لرزد اما بدان که اگر گریه می‌کنم و دستم مى لرزد از این نیست که دل به این دنیا بسته باشم نه هرگز کسى که در در گرو امام و رهبرى حسین(ع) و فرماندهى مهدى (عج ) بسته باشد دل به این دنیاى پر از نیرنگ نمی‌بندد.

مادرم اگر خواستى براى من گریه کنى به یاد هزاران شهید به خون خفته و بی‌کفن لبنان و غرب و جنوب ایران که بدن پاکشان در زیر آفتاب گرم و سوزان خاکستر شده و به یاد صدها هزار جوانانى که مادرانشان آرزوى دامادی‌شان را داشتند و عروسانشان در انتظارشان چهره به درها دوخته بودند گریه کن؛ ما باید از همه چیز خود در راه اسلام بگذریم.

برادران عزیزم امیدوارم همیشه راهتان حسینى باشد و اگر از من بدى دیده‌اید حلال کنید و اما شما خواهرانم حجابتان را حفظ کنید چراکه حجاب شما از خون من کوبنده‌تر است و در شهادت من همچون زینب کبرى صبور باشید.

و اما اى همسرم مى‌دانم که در این مدت کوتاه زندگى مشترکمان شما را زیاد رنج داده‌ام، امیدوارم مرا حلال کنید همسرم همچون همسران سایر شهدا صبور باش که خداوند صابران را دوست دارد، در شهادتم ناراحت نباش که خداوند در همه کارها داناست و خداى شما بزرگ است.

امت اسلامى ایران را به وحدت دعوت مى کنم و از همه مى خواهم که امام عزیزمان را تنها مگذارند.

انتهای پیام/ 89001