به گزارش recive، برنامهریزان بخش نظامی چین به طور فزایندهای میخواهند بدانند که ایجاد اختلال در اینترنت ماهوارهای استارلینک بر فراز تایوان چگونه میتواند انجام شود. این یک چالش حیرتانگیز است. تایوان و متحدانش میتوانند بر یک صورت فلکی متشکل از بیش از ۱۰ هزار ماهواره تکیه کنند که فرکانسها را تغییر میدهند، ترافیک را مسیریابی مجدد میکنند و در لحظه در برابر تداخل مقاومت نشان میدهند. با این حال، یک مطالعه شبیهسازی شده جدید توسط پژوهشگران چینی، دقیقترین تلاش عمومی تاکنون برای مدلسازی یک مقابلهی احتمالی را ارائه میدهد.
به نقل از ایسنا، مقالهای که به تازگی منتشر شده است نشان میدهد که مختل کردن استارلینک در منطقهای قابل مقایسه با تایوان از نظر فنی امکانپذیر است اما به یک نیروی عظیم جنگ الکترونیک نیاز دارد.
شبکه پویای استارلینک مانع بزرگ برای جنگ الکترونیک
به جای در نظر گرفتن استارلینک به عنوان یک سامانه ایستا، پژوهشگران چینی تاکید میکنند که هندسه دائما در حال تغییر آن، مانع واقعی است. در این مطالعه، گروهی از دانشگاه ژجیانگ و مؤسسه فناوری پکن یادآور میشوند که صفحات مداری این صورت فلکی به طور پیوسته تغییر میکنند و ماهوارهها دائما وارد و خارج از دید میشوند.
این رفتار پویا، عدم قطعیت شدیدی برای هر ارتشی ایجاد میکند که تلاش دارد سیگنالهای لینک پایین استارلینک را پایش، ردیابی یا مختل کند. برخلاف شبکههای ماهوارهای قدیمیتر که به چند ماهوارهی بزرگ بر فراز استوا متکی بودند، استارلینک هیچ شباهتی به یک هدف ثابت ندارد.
سامانههای سنتی را میتوان با صرفا غلبه بر سیگنال از زمین مختل کرد، اما استارلینک معادله را تغییر میدهد. ماهوارههای آن در مدار پایین، سریع حرکت میکنند و تعداد آنها به هزاران مورد میرسد. یک پایانه هرگز به یک ماهواره متصل نمیماند بلکه به سرعت بین چندین ماهواره جابهجا میشود و یک شبکه دائما در حال تغییر در آسمان تشکیل میدهد. همانطور که پژوهشگران توضیح میدهند، حتی اگر یک لینک با موفقیت مختل شود، اتصال ظرف چند ثانیه به دیگری منتقل میشود، که حفظ تداخل را بسیار دشوارتر میسازد.
گروه پژوهشی یانگ توضیح میدهد که تنها راهکار واقعبینانه، یک راهبرد کاملا توزیعشده ی اخلال است. به جای استفاده از چند ایستگاه زمینی قدرتمند، یک مهاجم به صدها یا حتی هزاران اخلالگر کوچک و هماهنگ نیاز خواهد داشت که در هوا بر روی پهپادها، بالنها یا هواپیماها مستقر شوند. این پلتفرمها با هم یک سد الکترومغناطیسی گسترده بر فراز منطقهی نبرد تشکیل خواهند داد.
شبیهسازی، اخلال واقعی را با این روش آزمایش کرد که هر اخلالگر هوابرد نویز را در سطح توانهای مختلف پخش کند. پژوهشگران آنتنهایی با پرتو گسترده را که با انرژی کمتر، ناحیهی بیشتری را پوشش میدهند با آنتنهایی با پرتو باریک مقایسه کردند که قویترند اما نیازمند هدفگیری دقیق هستند. برای هر نقطه روی زمین، مدل محاسبه کرد که آیا یک پایانه استارلینک هنوز میتواند سیگنال قابل استفادهای حفظ کند یا نه.
پژوهشگران چینی محاسبه کردند که سرکوب کامل استارلینک بر فراز تایوان، حدود ۱۳٬۹۰۰ مایل مربع، دستکم به ۹۳۵ پلتفرم اخلالگر هماهنگ نیاز دارد و این بدون در نظر گرفتن پشتیبانها برای خرابیها، تداخل ناشی از زمین یا ارتقاءهای آینده استارلینک است. استفاده از منابع ارزانتر تعداد را به حدود ۲٬۰۰۰ واحد هوابرد افزایش میدهد، هرچند این گروه تأکید کرد که نتایج همچنان مقدماتی هستند زیرا جزئیات کلیدی ضداخلال استارلینک هنوز محرمانه باقی ماندهاند.
۵۸۵۸
