به گزارش پایگاه خبری نیچر، دوربینهای در ابعاد میکرو قابلیتهای فوقالعادهای در علم پزشکی و رباتیک دارند؛ اما آنچه تاکنون طراحی شده تصاویری مبهم و مخدوش و با میدان دید محدود در اختیار قرار میدهد.
این فناوری میتواند برای اندوسکوپی غیزتهاجمی و رباتهای پزشکی مورد استفاده قرار گیرد و منجر به تشخیص دقیق بیماری شود. از طرفی میتوان آرایهای از این دوربینها را در کنار هم قرار داد تا به یک حسگر تمام صفحه تبدیل شوند.
دوربینهای سنتی مجموعهای از لنزهای پلاستیکی یا شیشههای خمیده برای خمیده کردن نور و فوکوس آن هستند؛ در حالی که برای ساخت این سیستم اپتیکی از یک فناوری به نام متاسرفس (metasurface) استفاده شده است که میتواند مانند یک تراشه کامپیوتری تولید شود.
ضخامت این فناوری حدود نیممیلیمتر است و متشکل از ۱.۶ میلیون استوانه کوچک است. هریک از این استوانهها در مقام مقایسه به اندازه یک ویروس اچ آی وی هستند.
هر استوانه یک هندسه منحصربفرد دارد و مانند یک آنتن نوری عمل میکند با استفاده از الگوریتمهای مبتنی بر یادگیری ماشین میتوان تصاویر بسیار باکیفیت و با میدان دید وسیع و همچنین تمام رنگی تولید کرد. یکی دیگر از نوآوریهای کلیدی در این فناروی، امکان کارایی دوربین در شرایط نور طبیعی است و نیاز به طراحی محیط ایدهآل برای آن وجود ندارد.
محققان دانشگاههای پرینستون و واشینگتن معتقدند این فناوری تحولی عظیم در تشخیص بیماری اندامهای داخلی بدن است.
نتایج این مطالعه در نشریه Nature Communications منتشر شده است.
