روند فزاینده و نگران‌کننده جراحی‌های افزایش قد

جراحی افزایش قد، یا «لیمب‌لنگتنینگ»، نخستین بار در دهه ۱۹۵۰ توسط جراح ارتوپد شوروی، گاوریل ایلیزاروف، برای درمان شکستگی‌های بد جوش‌خورده و ناهنجاری‌های مادرزادی معرفی شد.

به گزارش اخبار زنده و به نقل از ساینس‌آلرت، این روش که بر پایه کشش تدریجی استخوان و تشکیل بافت استخوانی جدید استوار است، در دهه‌های اخیر از درمانی ضروری به گزینه‌ای زیبایی تبدیل شده و در کلینیک‌های آمریکا، اروپا، هند و کره‌جنوبی محبوبیت یافته است.

در این عمل، جراح با برش استخوان ران یا ساق، وسیله‌ای داخلی یا خارجی نصب می‌کند که به‌صورت روزانه حدود یک میلی‌متر استخوان را از هم جدا می‌سازد. این فرایند با تحریک بدن به تشکیل استخوان جدید، می‌تواند بین پنج تا هشت سانتی‌متر و در برخی موارد تا ۱۲–۱۵ سانتی‌متر افزایش قد ایجاد کند. بااین‌حال، هر سانتی‌متر اضافه ریسک بروز عوارض را بالا می‌برد.

عوارض شایع شامل سفتی مفاصل، تحریک اعصاب، تاخیر در جوش خوردن استخوان، عفونت و درد مزمن است. اعصاب که توان کشش محدودی دارند، در معرض آسیب دائمی قرار می‌گیرند و بیماران غالباً دچار گزگز، بی‌حسی یا درد سوزشی می‌شوند. عضلات و تاندون‌ها نیز به‌زور کشیده می‌شوند و این موضوع ضعف حرکتی یا تغییر در الگوی راه‌رفتن را به‌دنبال دارد.

فرایند ترمیم استخوان در این جراحی دشوارتر از شکستگی طبیعی است، زیرا استخوان پیوسته کشیده می‌شود و سختی و استحکام با تأخیر شکل می‌گیرد. بیماران معمولاً درد شدید را تجربه کرده و نیازمند داروهای قوی و جلسات مداوم فیزیوتراپی هستند. دوره نقاهت ممکن است بیش از یک سال طول بکشد و محدودیت حرکتی، فشار روانی، افسردگی یا پشیمانی را به همراه آورد؛ به‌ویژه زمانی که افزایش قد به بهبود اعتمادبه‌نفس منجر نشود.

گرچه این عمل برای افراد با نیاز پزشکی می‌تواند دگرگون‌کننده باشد، انجام آن صرفاً به انگیزه زیبایی، نمونه‌ای از گسترش جراحی‌های زیبایی تهاجمی است که اغلب بیش از آن‌که سودمند باشد، پرهزینه، طاقت‌فرسا و پرخطر است. در نهایت، پرسش اصلی باقی می‌ماند: آیا چند سانتی‌متر قد بیشتر ارزش ماه‌ها درد، ناتوانی و خطر را دارد؟