روش دولتها در بستن اینترنت تغییر کرده؛ شهروندان و دموکراسیها چه باید بکنند؟
روش دولتها در بستن اینترنت تغییر کرده؛ شهروندان و دموکراسیها چه باید بکنند؟
به گزارش recive به نقل از وب سایت کارنگی
1- قطع شبکه اینترنت توسط دولت ها، ببیشتر در پنج مورد رخ می دهد: تظاهرات گسترده، عملیات نظامی و کودتا، انتخابات، خشونت جمعی و تعطیلات مذهبی و همچنین امتحانات مدارس. کلمنت ووله گزارشگر سازمان ملل می گوید: در همان حال که قطعی های اینترنت طولانی تر می شوند شناسایی و هدف گرفتن رسانه های ویژه اجتماعی و نرم افزارهای پیام رسان نیز بیشتر می شود.
2- سازمان تنظیم گر روسی، Roskomnadzor، در چهارم مارس امسال اعلام کرد که فیسبوک و توییتر را مسدود و بارگذاری تازه در تیک تاک نیز ممنوع خواهد کرد. ده روز بعد اینستاگرام نیز به لیست اضافه شد. مقامات روسی همچنین دسترسی به انبوهی از وب سایت های خبری را مسدود کردند.
3- دست کم در میان جوامع دموکرات لیبرال چند سوال کلیدی مطرح می شود؟ شهروندان برای فرار از کنترل های اقتدارگرا و دسترسی دوباره به اینترنت چه کاری می توانند انجام دهند؟ دولت های دموکراتیک چگونه از این تلاش ها حمایت می کنند و چگونه با دولت های محدودکننده شبکه اینترنت روبرو می شوند؟
4- دموکراسی ها می توانند فشار معناداری علیه دولت های سرکوبگر برای کاهش قطعی اینترنت اعمال کنند. شهروندان نیز می توانند از گزینه های خلاقانه برای دور زدن قطعی ها استفاده نمایند.
5- خاموشی اینترنت(internet blackouts) ، حالتی است که در آن دولت ها به ارائه دهندگان خدمات اینترنت دستور می دهند تا خدمات آنلاین را برای یک منطقه جغرافیایی خاص یا در سرتاسر کشور قطع کنند. خاموشی اینترنت در آینده به طور فزاینده ای رایج خواهد شد. دولت ها از روش های مسدود سازی دقیق تری برای ممانعت از دسترسی به وب سایت ها، خدمات اینترنتی یا پلت فرم های ارتباطی ویژه استفاده می کنند تا از اختلال گسترده در خدمات جلوگیری شود.
6- شبکه های خصوصی مجازی (VPNs) پروتکل هایی هستند که به کابران اجازه می دهند با استفاده از یک سرور پراکسی به بسیاری از سایت های مسدود شده دسترسی داشته باشند. کاربران می توانند وی پی ان های رایگان را از گذر وب سایت ها یا فروشگاه های آنلاین تهیه کنند. این سرویس ها زمانی که دولت ها وب سایت یا پلت فرم خاصی را مسدود می کنند اما اتصال کلی شبکه برقرار است، بسیار مفید خواهد بود.
7- یک جایگزین کارآمد برای وی پی ان ها، سرورهای خصوصی هستند. از آنجا که وی پی ان ها به صورت عمومی در دسترس اند، دولت ها می تواننند انها را مسدود کنند. از این رو، سرورهای خصوصی همانند Outline، یک پروژه منبع باز از واحد Jigsaw گوگل که بر روی اینترنت کارکرد امنی دارد، به کاربران اجازه می دهند تا سرورهای محافظت شده ای ایجاد کنند که در هر جایی از دنیا واقع شده و انها را با دیگر اشخاص به اشتراک بگذارند. این روش به ویژه طی قطعی های نسبی اینترنت یا وقتی که دولت ها وی پی ان ها را مسدود می کنند مفید است. مدل تمرکز زدایی شده اش بدان معناست که هیچ دامنه مشخص یا آدرس پروتکل اینترنتی وجود ندارد که دولت ها بخواهند مسدود کنند.
8- شبکه های مش Mesh networks گزینه های مفید دیگری است برای قطعی های اینترنت آنهم زمانی که همه ارتباطات مسدود شده و کاربران نمی توانند از وی پی ان ها استفاده کنند. شبکه های مش به کاربران اجازه می دهند تا با دیگران ارتباط بگیرند بدون اینکه بر اینترنت یا سرویس های پیام رسان کوتاه تکیه کنند. در عوض، آنها بر بلوتوس یا فناوری وای فای برای ایجاد زنجیره ای از دستگاه ها متکی هستند که می توانند به دیگرانی که در محدوده زندگی آنها هستند، پیام ارسال کنند. به عنوان مثال، فعالان سیاسی هنگ کنگ بر شبکه هایی از جمله Bridgefy در طول تظاهرات سال های 2019-2020 متکی بودند. به رغم انکه شبکه های مش دسترسی به اینترنت را تسهیل نمی کنند اما در میان گزینه های ارتباط دیجیتالی در دسترس در طول قطعی های سرتاسری قرار دارند.
9- ابزارهای دور زدن بدون سرور نیز امیدوار کننده هستند و می توانند دسترسی به اینترنت در طول اختلالات کوتاه مدت یا برای دور زدن محدودیت های بلندمدت تر را فراهم کنند. برنامه هایی مانند Intra، GoodbyeDPI، Green Tunnel و Geneva به سرورهای شخص ثالث مانند وی پی ان ها تکیه نمی کند. این بدان معناست که دولت ها برای مسدود کردن آنها کار سخت تری دارند.
10- دولتهای دموکراتیک، همراه با سازمانهای جامعه مدنی محلی و بینالمللی، توسعهدهندگان فناوری و شرکتها، باید یک راهبرد چندوجهی را برای مقابله با روند تعطیلی دنبال کنند. این راهبرد باید ابتدا بر آمادگی قبلی همانند تشویق شهروندان به دانلود انبوه وی پی ان های مقاوم در برابر سانسور باشد. دوم، دسترس پذیری کاربر برای تهسیل افزایش مقیاس، تشخیص اینکه هرچه مراحل مورد نیاز برای نصب وی پی ان ها یا فناوری های دور زدن بیشتر باشد، احتمال آن که اشخاص واقعا از نرم افزار استفاده کنند کم تر است. سوم، راهبردهای غیر فناورانه برای تکمیل راه حل های دیجیتال. چهارم، افزایش هزینه های دولت برای ادامه اجرای تعطیلی ها.
11- تحمیل هزینه های حقوقی و اعتباری بر دولت ها و شرکت هایی که در خاموشی اینترنت مشارکت دارند- پشتیبانی از دعاوی راهبردی، هزینه ساز کردن مسدودی اینترنت و یا افشای رفتار سرکوبگرانه در مجامع بین المللی- می توانند بازدارنده های موفقی باشند. تشویق کشورها به مشارکت در اقتصاد دیجیتال می تواند انگیزه های ساختاری ایجاد کند که قطعی اینترنت توسط دولت ها را کاهش دهد. در نهایت، سرمایه گذاری بلندمدت و حمایت به جای راه حل های سریع، بهترین راه برای توانمند سازی شهروندان برای هدایت کنترل های آنلاین پیشرفته هستند.
261
