روایت تولید کنندهای که دوست دارد، بوئینگ بسازد/صادرات خط تولید و کوره صنعتی
به گزارش خبرگزاری فارس از زنجان، بهانه بازدید را بسیج صنعت رقم میزند، خیابان اردیبهشت شهرک صنعتی زنجان جایی که یک شرکت موفق توسط چند جوان دهه شصتی و هفتادی به نام «هامون» راهاندازی شده داخل شرکت مملو از سازه است برای همین برخی قطعات به دلیل کمبود جا در خیابان طراحی و ساخته میشود.
شاید باورش کمی سخت باشد چرا که هم سن و سالهای این جوانان به دنبال شغل هستند و یا هنوز در فکر گذران روزهای جوانی خود با پول تو جیبی والدین خود هستند، اما اینجا این چند جوان خود بانی خیر شدهاند و کارشان شده ایجاد اشتغال برای جوانان.
شرکتی که کارش را با تولید مواد شیمیایی آغاز کرده و به صورت عملی کاربر کوره بودند، از اوایل سال 99 ماشینسازی را به صورت جدی در دستور کار خود قرار دادهاند پیشرفت سریعی داشتهاند و بر اساس گفته خودشان گردش مالی قابل توجهی هم داشتهاند چرا که همواره پروژه برای اجرا وجود داشته است منتهی در حال حاضر به دلیل تورم و مسائل دیگر علاقهمند به توسعه کار هستند.
صحبت از سه تولیدکننده و سازنده ماشینآلات صنعتی است که همه آینده خود را در این امر میبینند و تلاش خود را در این امر معطوف کردهاند، هادی ثبوتی متولد ۶۱ با مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد عمران، امین ناصحی که دارای مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد مدیریت پروژه است و متولد ۷۶ است و محمدحسین فغفوری که متولد سال ۶۵ است و کارشناسی ارشد شیمی دارد و این سه همکار معتقد هستند که تحصیلات و تجربه آنها مکمل هم هستند و به کار آنها کمک میکند.
گفتوگوی فارس با سه جوان عاشق تولید که برخلاف روال امروز جامعه شکایتی از روند امور ندارند و به تواناییهای خود برای پیشبرد اهداف خود که کمک به اشتغال جوانان و برداشت باری از دوش جامعه است اطمینان کامل دارند و تنها خواسته آنان کمک برای تسهیل امور است.
در حال حاضر چند نفر در کارگاه شما فعالیت میکنند؟
محمدحسین فغفوری: در حال حاضر حدود 40 نفر به صورت مستقیم و بالغ بر 100 نفر به صورت غیر مستقیم از این مجموعه نان به خانه میبرند، گردش مالی و ارزش افزوده ایجاد شده، قابل قبول و بالاست و هر کسی که برای کار وارد مجموعه میشوند اغلب راضی بودهاند.
و تنها مشکل این است که در حال حاضر در این پوسته جا نمیگیریم چرا که سالن ما یک هزار و 200 متر مربع است و سالن اصلی 90 متر است.
در حالیکه این شرکت صادرات غیرمستقیم هم، به کشورهای عراق، آذربایجان، ازبکستان، ترکیه و … انجام داده چرا که به تازگی کارت بازرگانی گرفتهایم و احتمال صادرات برای یک شرکت آلمانی هم وجود دارد.
تجربه بالایی داریم و زمینی تهیه کردیم و اگر بخواهیم به تفریح و زندگی راحت فکر کنیم میتوانیم با فروش داراییهای موجود زندگی خوبی را برای خود و خانواده فراهم کنیم منتهی قصد ما کسب درآمد و کمک به تولید کشور است، چرا که بعد از مدتی انسان دلش میخواهد کاری برای کشور و در واقع مردم خود بکند هدف ما کسب پول نیست، هدف من کمک به چرخه اقتصادی و گردش اقتصاد وطنمان است.
چه طور وارد این کار شدید؟
امین ناصحی: به عنوان کارپرداز وارد مجموعه شدم و با طی مراحل به عنوان شریک در این کار ماندگار شدم.
هادی ثبوتی: از سال ۸۶ این کار را آغاز کردم که مواد شیمیایی تولید میکردیم و بعدها آقای فغفوری وارد کار شدند به خاطر رعایت حال همسایه و همچنین کسب تجربه اقدام به تولید ماشینآلات کردیم چرا که خودمان کاربر کوره بودیم و همین امر باعث شد تا در کار خود موفق شویم.
با اضافه شدن همکاران به مجموعه، پازل تکمیل شد به طوری که طی یک سال نیم گذشته پیشرفت قابل توجهی داشتیم و یک چرخه اقتصادی در حد خودمان راهاندازی کردیم.
اصلا چطور شد وارد ساخت کوره شدید؟
ناصحی: خودمان کاربر کوره بودیم و به دلیل رفع مشکلات کوره مورد استفاده، کوره ساخته شده توسط خودمان مورد توجه بقیه همکاران فعال در این حرفه قرار گرفت و همین عامل تبلیغی برای کارمان شد و صنتعگران برای حل مشکلات خود به این مجموعه مراجعه کردند و در واقع روال امور ما را به این سمت پیش برد.
در واقع شرکت با برقراری ارتباط بین صنعتگران توانست در ساخت کوره موفقیتی کسب کند که در این رابطه معرفی صورت گرفته توسط همکاران غیرمستقیم هم موثر بود به این صورت که به هنگام مراجعه صنعتگران برای رفع مشکل، کار ما به صورت غیرمستقیم تبلیغ لازم انجام و مجموعه شکل گرفت و در مسیر قرار گرفتیم.
فغفوری: مجموعه بین شیمی، صنایع معدنی، ماشین سازی و مکانیکی ارتباط برقرار کرده و هر کدام با توجه به تجربه و تحصیلات خود مکمل هم شدهایم و از همه مهمتر اینکه با وجود تغییر کارکرد شرکت از تولید کننده مواد شیمیایی به ماشین سازی کسی از مجموعه بیرون گذاشته نشده است، بلکه با برگزاری دوره آموزشی از کارگر به صنعتگر تبدیل شدهاند.
ضمن اینکه در حال حاضر تعداد کارگران هم از ۶ نفر به ۴۰ نفر افزایش یافته، که این تعداد غیر از ۱۰ نفر فعال در امور اداری هستند.
نخستین شرکتی که با شما همکاری کرد چه شرکتی بود؟
فغفوری: نخستین شرکتی که با ما همکاری کرد مدیرکل اسبق صنعت، معدن و تجارت استان به نام سیروس میانجی بود که نیاز به کورهای داشت که بر اساس نیازهایشان طراحی و ساخته شد که مربوط به اواخر سال 96 بود که بعدها سفارش دیگری هم از این مجموعه گرفتیم.
این شد که به این سمت کشیده شدیم و ایده فعالیت در این حرفه و انجام کارهایی که تاکنون انجام نشده در ذهن شکل گرفت و با اضافه شدن افراد دیگر امور شتاب گرفت و درآمدزایی خوبی هم انجام شد و انتظاری هم از دولت نداریم و در واقع خیلی گلهای هم نداریم و بر خلاف خیلیها راضی هم هستیم، چرا که ما منتظر کسی نماندیم و نمیمانیم و با راده خود کارها را پیش میبریم.
بالاخره تصمیم ما به جای استفاده از درآمد برای تفریح و رفاه بیشتر برای خود، ایجاد اشتغال و کمک به معیشت همنوعان و کشور را در برنامه کاری خود قرار دادیم.
ناصحی: البته در کنار این مسائل باید بگویم که ما برای کسب این موفقیت به معنی واقعی یعنی حدود ۱۲ تا ۱۳ ساعت کار میکنیم و گاها توسط هم سن و سالهای خود هم مورد تمسخر قرار میگیریم و در واقع فقط کار میکنیم.
ببینید همه شرایط برای مهاجرت من آماده بود و حتی ویزای یکی از کشورهای پیشرفته صنعتی هم برای من آمد و پدرم همه هزینهها را هم تقبل میکرد، منتهی من نرفتم چون تولید را دوست داشتم و علاقه دارم کارمان به یک نتیجهای برسد.
نهایت آرزو و هدف شما چیست؟
نهایت آرزوی من تاثیرگذاری به هر نحوی از شهر و استان و… و کمک به چرخاندن اقتصاد به نفع مردم از اهداف من است و از کار در این مجموعه بسیار راضی هستم.
ثبوتی: هدف من کار و ایجاد اشتغال است و هر کاری بتوانیم برای همنوعان خود بکنیم و در واقع از وقتی یادم میآید در صنعت فعالیت میکردم قبلا در یک شرکت خدماتی فعال بودم و در حال حاضر از فعالیت در این مجموعه بسیار هم راضی هستم.
تا کنون با چند شرکت همکاری کردهاید؟
فغفوری: برای بیش از ۵۰ شرکت خط تولید، طراحی و ساختهایم که شامل کوره، غبارگیر و حتی ایده خط تولید هم به سرمایهگذار میدهیم که در یک مورد یک محصول شیمیایی وارداتی را توسط یک سرمایهگذار به مرحله تولید رسانده و تحویل دادهایم که محصول تولیدی از روز نخست مشتری دست به نقد داشته است، در واقع تولیدکنندگان اکثر استانهای کشور به ما سفارش کار دادهاند و کار خود را تحویل گرفتهاند.
ناصحی: در حال حاضر ضمن تولید ماشینآلات و تربیت نیرو، در حال فروش نقشههای فنی هم هستیم، چون به لحاظ علمی توان داریم ولی به دلیل کمبود امکانات و محدودیت فضا نمیتوانیم همه سفارشات را به صورت عملیاتی انجام دهیم.
این را هم بگویم که در حال حاضر هر کس میخواهد کوره کربن اکتیو بسازد باید به سراغ ما بیاید، چرا که هر کورهای که بخواهد وارد کشور شود حدود 30 میلیارد تومان هزینه خواهد داشت در حالیکه شرکت ما همان کوره را با 3 میلیارد تومان تولید میکند که نمونههایی هم تولید و تحویل داده شده است.
وضعیت کار در حال حاضر چطور است؟
فغفوری: ما تا 6 ماه آینده نه تنها سفارش کار بلکه قرارداد تولید هم داریم. سرمان واقعا شلوغ است و همه تلاش خود را میکنیم تا بتوانیم سفارشهای خود را به موقع تحویل دهیم.
مشکل اصلی شما چیست؟
محدود بودن مکان فعالیت شرکت، مشکل اصلی ماست، از طرفی ما یک زمین در حدود یک هکتاری خریدهایم و میخواهیم سوله بسازیم تا دستگاهای مورد نیاز خود را اضافه کنیم.
ناصحی: مشکل زمین ما با دوندگیها و مراجعات مکرر من به بانک تجارت، استانداری و محیط زیست حل شد به طوری که همکاران به من میگفتند باید حقوقت را از بانک تجارت بگیری، آقا من این دستگاهها را حفظ شدم.
ببینید باید اذعان کنم که شرکت شهرکهای صنعتی و سازمان صمت نه تنها اذیت نکردند، بلکه یک کوچولو کمک هم کردند و در واقع چوب لای چرخ نگذاشتند ولی محیط زیست و بانک تجارت اذیتمان کردند.
زونبندیهای انجام شده در برخی مناطق شهرک صنعتی درست نیست، چرا که با تغییرات انجام شده، که مواد شیمیایی در کنار نساجی نباید قرار بگیرد که قانون خود محیط زیست است و ما 9 ماه برای اثبات یک قانون مصوب خود محیط زیست، تلاش کردیم.
زمین خریداری شده 9 هزار و 200 متر مربع است که به قیمت 2 میلیارد و 300 میلیون تومان خریداری کردیم که همین الان این زمین مشتری دارد ولی ما دوست داریم کار کنیم، نیاز به حمایت و کمک داریم.
شما مشکل جذب نیروی کار متخصص دارید؟
ناصحی: نیروی کاری متخصص وجود دارد ولی تخصص و مهارت فرد مورد نظر به درد کار من نمیخورد چه بسیار افرادی که رزومه دادند ولی نتوانستند به سادهترین نیازهای ما پاسخ دهند.
چه زمانی در محل مناسبتتری مستقر میشوید؟
فغفوری: زمین ما را به موقع تحویل ندادند و قیمتهای مواد اولیه از جمله آهن دو برابر شده است به همین دلیل سولهای که قرار بود با یک و نیم میلیارد تومان ساخته شود در حال حاضر باید با 3 میلیارد تومان ساخته میشود.
چه قدر تسهیلات بانکی گرفتهاید؟
یک تسهیلات 700 میلیون تومانی از بنیاد برکت گرفتیم و چون وضعیت زمین نامشخص بود بنابراین اقدامی برای ساخت سوله نکردیم و برای پیشگیری از افت ارزش پول دو دستگاه تراش فرز و یک ژنراتور گرفتیم.
الان درآمد داریم و میتوانیم یک سوله ۳۵۰ تا ۴۰۰ متری بسازیم و مثلا دیوار نکشیم و امتیازات انرژیها را بگیریم ولی مد نظر ما انجام کار در زمان کوتاه مثلا هشت تا ۱۰ ماه است که در این صورت نیاز به ۵ تا ۶ میلیارد تومان تسهیلات داریم که این امر تحقق ۳۰۰ نفری اشتغال در پایان سه تا چهار سال را در مدت زمان کوتاه مثلا یکسال میسر میکند که این مهم مانع فرصت سوزی خواهد شد.
دولت خیلی هزینه میکند که اشتغال ایجاد کند ولی خوب از طرفی سه نفر آدم هم هستند که با هزینه کردن همه زندگی خود که حتی گردش خود را در شهرکهای صنعتی انجام میدهند هم دنبال این هدف هستند و طی یک سال و نیم گذشته با همین بضاعت 800 هزار دلار ارزآوری داشتهایم و از خروج 4 یا 5 میلیون دلار ارز هم جلوگیری کردهاند.
چرا دولت به ازای کمک هزاران میلیارد تومانی مانع توقف تولید در برخی واحدهای زیانده میشود پس باید به ما هم کمک شود نه زیاد بلکه در حد یک خودرو یا آپارتمان به ما کمک شود و خودمان هم با آوردن دارایی و همه تجربه خود میتوانیم به پیشبرد امور کمک کنیم.
مشکلات دریافت تسهیلات را از بنیاد برکت هم بفرمایید؟
فراز و نشیبهای دریافت تسهیلات از بانکها و بهانههای عجیب و غریب از جمله ارائه پروانه بهرهبرداری تا کارت پایان خدمت آن قدر زیاد بود تا اینکه ما از طریق اعمال فشار بنیاد برکت به بانک رفاه توانستیم وام ۷۰۰ میلیونی خود را از بانک رفاه دریافت کنیم.
یعنی باید بگویم سیتم اداری آن قدر زیاد است که میخواهند به هر نحوی جلوی کار را بگیرند.
در مورد کمبود نیروی متخصص که از مشکلات شماست، بیشتر توضیح میدهید؟
ناصحی: نیروی متخصص و کار بلد در حوزه جوشکاری واقع کمبود وجود دارد و یا اینکه درخواست حقوقهای آنچنانی مطالبه میکنند در حالیکه نیاز ما در این حد نیست همین مشکل در مورد تراشکاری هم وجود دارد و ما برای پیدا کردن نیروی متخصص از همه ظرفیتها استفاده کردیم ولی خوب هنوز نتیجهای نگرفتیم به طوری که در برخی موارد ما برای کارها مجبور به استفاده از نیروهای متخصص دیگر استانها هم شدهایم.
فغفوری: من حرص میخورم که چرا ما نتوانستیم خود را به مرز صنعت برسانیم من غصه میخورم که دست ما برای گرفتن قطعات پیش کشورهای دیگر دراز میشود و ای کاش روزی به اهداف بلند خود برسیم و به تحقق اهداف کشور هم کمک کنیم.
کشورهای دیگر مگر از ما چه بیشتر دارند، چرا آنها باید هواپیمایی بوئینگ بسازند و ما نتوانیم، چرا باید دست ما جلوی آنها دراز باشد تا به ما قطعات و هواپیمایی مسافربری بدهند، آرزو دارم روزی به جایی برسم که بتوانم برای کشورم موتور هواپیما بسازم.
کشور ما جوانان بسیار مستعد و با هوشی دارد فقط مسؤولان توان استفاده درست از آنها را ندارند و گرنه همانطور که ما در دوران تحریم توانستیم چرخ کشور را بچرخانیم میتوانیم بسیاری از نیازها را خودمان تامین کنیم و نیازی به خارج از کشور نداشته باشیم، فقط نیاز به همراهی و کمک مدیران و مسؤولان داریم.
امیدوارم با کمک هم بتوانیم کاری کنیم که معیشت مردم بهبود یابد که محقق شدن این هدف از مسیر اشتغال میکند.
انتهای پیام/73004/ق