به گزارش recive،آلبرت بُغُزیان (اقتصاددان و عضو هیات علمی دانشگاه تهران) گفت: معمولاً در کشورهایی که میخواهند یارانه بسیار دقیق پرداخت شود و طرحهای هدفمندی به دقت به هدف اصابت کند، یارانه کالایی داده میشود و یا به صورت تخفیف روی برخی کالاها یارانه مینشیند.
ایلنا در خبری نوشت:وی ادامه داد پرداخت یارانه به صورت پول نقد کمتر مرسوم است و البته به دقت به هدفهای خود اصابت نمیکند. برای مثال اگر در سال ۱۳۸۸ که بحث این طرح شروع شد، به سرپرست هر خانوار ماهانه ۱ کیلو گوشت به ازای هر نفر عضو داده میشد، امروز به خانوار ۴ نفره حداقل معادل ارزش ۳ میلیون تومان یارانه به صورت کالا پرداخت شده بود. به این ترتیب ارزش کالا یا پول پرداخت شده حفظ میشد.
وی خاطرنشان کرد: در گذشته این بحث مطرح بود که دولت در حال کاهش یارانه بنزین و آرد و آب و.. است و به همان میزان به افراد نقدی داده میشد. ۴۵ هزار تومان جبران آن هزینهها بود که در آن زمان ارزشی معادل ۱ میلیون و ۴۵۰ هزار تومان امروز داشت. در این شرایط باید گفت که یارانه دیگر ارزش گذشته را ندارد لذا آن توجیهی که با آن آزادسازی صورت گرفت و قیمتهای کالاهای مصرفی عمومی افزایش یافت، دیگر محلی از اعراب ندارد.
ما باید شرطی میگذاشتیم و آن بالا نرفتن تورم بود. اگر تورم بر ارزش یارانه نقدی اثر کند، ناگزیر تورم فقرا بیشتر از تورم اغنیاست. ما با افزایش میزان یارانه نقدی به ۳۰۰ هزار تومان، نتوانستیم آن توجیه علمی و منطقی را برای یارانه ایجاد کنیم.
بغزیان افزود: اگر بخواهیم با منطق اقتصادی سال ۱۳۸۹ که یارانه ۴۵ هزار تومانی داده میشد، برای دهکهای باقیمانده و حذف نشده یارانه برقرار کنیم، امروز باید به آنها حدوداً نفری ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان کالا یا پول پرداخت کنیم. اما باید دید که حذف یارانهها تا چه میزان به دهکها فشار وارد میکند.
اگر یارانه به صورت نقدی پرداخت شود، در شرایط عدم توان دولت برای کنترل تورم، مدام باید آن را افزایش داد. به همین دلیل تثبیت قیمتها و افزایش توان خرید خانوار، باید پیش از سیاستهای یارانهای در اولویت دولت باشد.
۲۱۷
