به گزارش recive، افزایش بیرویه مصرف بنزین و الزام به واردات روزافزون آن و رقم هنگفت یارانهای که دولت برای عرضه بنزین به قیمت ارزان پرداخت میکند، از معضلات اصلی اقتصاد ایران است.
همشهری در خبری نوشت:بسیاری از کارشناسان راه چاره کنترل مصرف بیرویه بنزین را افزایش قیمت آن میدانند، اما دولت به لحاظ سیاسی، علاقهای به این کار ندارد و تداوم روند فعلی سبب تشدید کسری بودجه دولت میشود.
برای بررسی راهکارهای کنترل مصرف بنزین، در میزگرد سراغ رضا سپهوند، دبیر کمیسیون انرژی مجلس و حامد صاحبهنر، کارشناس انرژی رفتیم.
رضا سپهوند، دبیر کمیسیون انرژی مجلس: طبق آمار صندوق بینالمللی پول، ایران ۱۶۳میلیارد دلار یارانه انرژی میدهد که ۱۰۰میلیارد دلار آن یارانه پنهان است که شامل آلودگی محیطزیستی و درمان بیماریهای ناشی از آن میشود. در حال حاضر ۵۲میلیارد دلار در فرآوردههای نفتی، یارانهای است که دولت پرداخت میکند. دولت ۷۰میلیارد دلار به صندوق توسعه ملی و ۸۰هزار میلیارد تومان به نیروگاهها و ۱۰۰هزار میلیارد تومان به پالایشگاهها و اورهسازان بدهکار است.
در لایحه بودجه ۱۴۰۴چیزی برای افزایش قیمت نداریم، اما در دولت برای سال آینده برنامههایی مطرح شده و قرار است برای سال۱۴۰۵ اقداماتی انجام شود که یا باید در قالب لایحه به مجلس ارائه یا در جلسه شورایعالی هماهنگی اقتصادی سران قوا تصویب شود.
طبق برنامهای که در دولت مطرح است، ضمن حفظ سهمیههای ۱۵۰۰و ۳۰۰۰تومانی، نرخ سومی برای بنزین ایجاد میشود که رقم آن ۷۵۰۰تومان بحث شده و البته قطعی نیست.
دولت یک طرح سهمرحلهای هم دارد که برای همه حاملهای انرژی است. طبق این طرح، یک بازه مصرف برای برق، گاز، بنزین و… در نظر گرفته میشود و اگر کسی بیش از آن بازه، مصرف کند باید به آن را به قیمت بازار خریداری کند.
از راهکارهای غیرقیمتی هم که مطرح شده تولید و واردات خودروهای کممصرف است. میانگین مصرف خودروهای ایران ۱۱لیتر در ۱۰۰کیلومتر است؛ درحالیکه در ترکیه ۸لیتر است. موتورهای خودروهای ایران ۲، ۳دهه است که در ایران تولید میشوند و بسیار پرمصرف هستند و سرمایهگذاری روی آنها فایده ندارد و باید موتورهای بهروز طراحی و تولید شوند. از سوی دیگر هم باید خودروهای کممصرف خارجی با نرخ پایین وارد شود، اما متأسفانه در مجلس در لایحه بودجه امسال، تعرفه خودرو را کم کردیم، ولی مجمع تشخیص مصلحت، تعرفه را به ۱۰۰درصد افزایش داد.
باید جلوی قاچاق سوخت را گرفت. طرحهایی مثل رزاق که به مرزنشینان اجازه فروش بنزین و گازوئیل در آن سوی مرزها داده شده، اشتباه بوده است.
از این سمت چند میلیارد دلار بنزین وارد میکنیم و از سوی دیگر از مرزها قاچاق میشود.
باید امکان استفاده از الپیجی در خودروها را ایجاد کنیم. هماکنون الپیجی که سوختی بسیار پاک است، به قیمت هر لیتر ۲۷سنت صادر میکنیم و هر لیتر بنزین را ۶۷سنت وارد میکنیم.
حامد صاحبهنر، کارشناس انرژی: متأسفانه سیاستگذاران دچار تشویش خاطر درباره بنزین شدهاند و این موجب انفعال در تصمیمگیری شده است. دوگانه نادرستی درباره بنزین مطرح شده مثل روشهای قیمتی یا غیرقیمتی، اما سؤال اصلی که از آن غفلت میشود این است که هزینه این میزان انرژی که مصرف میکنیم، چیست؟
در یکدهه اخیر ترکیه ۱۱میلیارد لیتر فرآورده از رژیم صهیونیستی وارد کرده که رقم آن ۵میلیارد دلار شده است. آنگاه ما ۲۰میلیارد لیتر فرآورده در نیروگاهها میسوزانیم که اگر صرفهجویی میکردیم، میتوانستیم آن را به ترکیه صادر کنیم.
ما حدود ۲۳۰میلیارد دلار نفت و گاز تولید میکنیم که حدود ۲۰درصد آن در فرآیند انتقال و تولید، تلف میشود. سالانه ۹میلیارد دلار قاچاق بنزین و گازوئیل داریم که روزانه ۲۵میلیون لیتر میشود.
مصرف بیرویه انرژی در داخل کشور و کاهش صادرات ایران، سبب کاهش قدرت سیاسی ایران هم شده است. قطر بزرگترین حامی مالی حماس است، اما چون صادرکننده بزرگ گاز است و بازیگر اصلی انرژی، کسی در جهان به قطر کاری ندارد؛ چون به گاز آن نیاز دارند.
حملونقل عمومی در ایران بسیار ضعیف است و این سبب افزایش استفاده از خودروهای شخصی و رشد مصرف بنزین شده؛ یعنی راه جایگزینی برای مردم جهت کاهش مصرف بنزین وجود ندارد، ضمن اینکه با توجه به حساسیت اجتماعی و تبعات تورمی نسبت به قیمت بنزین، اصلا نباید به سمت تغییر قیمت آن رفت. افزایش قیمت بنزین بهتدریج موجب افزایش تورم، رشد نرخ ارز و دوباره ایجاد فاصله بین قیمت بنزین در داخل و خارج خواهد شد.
دولت اگر کسری بودجه دارد باید بهدنبال سازماندهی مصرف گاز برود که هم امکان صادرات دارد و هم امکان ایجاد ارزشافزوده بالا.
دولت اول باید نظام رفاهی جامع و بیمه تامین اجتماعی کارآمد ایجاد کند و بعد قیمت بنزین را افزایش دهد که در کوتاهمدت ممکن نیست. در کوتاهمدت باید روش غیرقیمتی اعمال کرد که بهمعنای کاهش دادن سهمیههای بنزین نیست. روش غیرقیمتی یعنی افزایش حملونقل عمومی، واردات خودروهای دستدوم و توسعه سیانجی.
در دولت آقای احمدینژاد بهعلت توسعه سیانجی با سهمیهبندی بنزین مردم به جای مصرف بنزین، به مصرف سیانجی روی آوردند؛ ضمن اینکه ۴۰دلار یارانهای که داده شد، ارزنده بود. اکنون فقط در شرایطی میتوان مردم را قانع کرد با گرانی بنزین کنار بیایند که دست دولت از انرژی کلا خارج شود. مردم باید احساس کنند که بنزین و گازوئیل از خودشان است؛ آنگاه بازارهایی شکل میگیرد و قیمت هم در آن بازارها مشخص میشود؛ یعنی دولت از قیمتگذاری خارج میشود و معاملات در بازار، قیمت را تعیین میکند.
۲۱۷
