به گزارش recive، روزنامه ایران نوشت: پس از این اتفاق سؤال همیشگی دوباره و علنیتر مطرح شد. محور مقاومت و بالاخص حزبالله چه رویکردی باید در مقابل جهتگیری یک سال اخیر تلآویو و نتانیاهو اتخاذ کند؟ تداوم ترورها و تشدید تنش و گستردهتر شدن حملات اسرائیل علیه حزب نباید حزبالله را به تغییر راهبرد و سکوت یک سال اخیر مجاب کند؟
پاسخ به این سؤال پیچیدگیهای خود را دارد. بخشی از آن نوع نگرش به نبرد و تحلیل کنش اسرائیلی هاست. بخش دوم پاسخ به این سؤال، به واقعیتها، ظرفیتها و پیامدهای تصمیمات برمیگردد.
اما آنچه مشخص است آن است که در میان بازیگران مختلف محور مقاومت و حتی درون هر بازیگر از این محور اختلاف نگاه وجود دارد که کاملاً هم طبیعی است. به طور مثال میتوان به صحبتهای محسن رضایی اشاره کرد که دیروز گفته است: «فرماندهان مقاومت، فرمانده دولت و حکومت نیستند، بلکه آنها فرمانده یک حرکت مردمی فراگیر از جبهه مستضعفین هستند! صبر استراتژیک جبهه مقاومت باید مورد تجدید نظر قرار بگیرد. البته ما نمیخواهیم دخالتی در تصمیمگیری این جبهه کنیم و این را خود نیروهای مقاومت بهتر تشخیص میدهند.»
این سخنان استدلالی واضح در مقابل برخی موضعگیریهای شخصیتهای نزدیک به حزبالله و یا تحلیلگران حامی کنش گری کنونی حزبالله است. این طیف استدلال میکنند که مقاومت لبنان پس از آتشبس راه دیگری جز صبر، فشار بر دولت لبنان، بازیابی در سایه و دوری گزیدن از تنش و درگیری برای در امان ماندن از ضربات صهیونیستها برای خلع سلاح ندارد. یکی از مؤلفهها و نگرانیهای جدی در لبنان که با تداوم ترورها جدیتر هم شده، وجود یک باگ امنیتی یا رخنه اطلاعاتی درون حزبالله است.
برخی در لبنان معتقدند اسرائیل به دنبال تحریک حزبالله برای ورود به جنگ و بهرهگیری از این رخنه و زدن ضربههای جدی و نهایی به مقاومت است. این طیف برای استدلالشان به حجم اخبار حول نزدیک بودن جنگ در لبنان از سوی منابع عبری یا ناکامی عملیات اربعین و… هم اشاره میکنند. جالب است که حماس هم در بیانیهاش برای شهادت هیثم طباطبایی به این مسأله اشاره میکند: «هدف این اقدام کشاندن لبنان و منطقه به رویارویی است که تنها در خدمت منافع اشغالگر است.»
اما آیا این خویشتنداری ،فرصت بازیابی به حزب الله، طبق آنچه در فضای عبری ادعا میشود داده است؟ یا تداوم این نبرد فرسایشی وضعیت حزبالله را سختتر خواهد کرد؟
23302
