“پروفسور حسین اردکانی” پیشکسوت صنعت هواشناسی کشورمان به ذکر خاطرهای از سال ۱۳۴۳ از دوران ریاست خود بر مرکز پیشبینیهای سازمان هواشناسی پرداخت و گفت:
«در تابستان سال ۱۳۴۳, روزنامه اطلاعات خبرنگار علاقهمندی به مباحث هواشناسی داشت که هر روز علاوه بر اینکه بهصورت تلفنی آمار وضعیت هوا را از مرکز پیشبینیهای سازمان هواشناسی جویا میشد, شخصاً با من هم صحبت میکرد و جویای وضعیت جوی میشد؛ در یکی از روزهای تابستان سال ۱۳۴۳ در تماسی که این خبرنگار با من داشت، موضوع جالبی را مطرح کرد؛ این خبرنگار به من گفت “امسال در پروژه تعریض جاده هراز، خاکبرداری بولدوزرها، لانه موشی را نمایان کرد که موشها در آن، آذوقه غذایی بسیار فراوانی ذخیره کرده بودند! آیا ممکن است که این ذخیرهسازی گسترده، نشان از یک سرمای طاقتفرسا در فصل زمستان امسال داشته باشد؟!”
من که از موضوع مطرحشده متعجب شده بودم، به او پاسخ دادم “در تمام سالهایی که در انگلیس و آمریکا به تحصیل علم هواشناسی مشغول بودم, همه چیز به ما یاد دادند مگر رابطه موش با سرما! اما اخیراً در مقاله یک پروفسور فرانسوی مطالعه کردم که امسال تعداد زیادی از “سیکلهای لکههای خورشیدی” روی هم قرار میگیرند که این اتفاق منجر به این میشود که در برخی از نقاط زمین، سرمای بیسابقه و در بخشی دیگر گرمای طاقتفرسا حاکم شود”!
صبح روز بعد روزنامه اطلاعات بهنقل از من تیتر زد که “زمستان سال ۱۳۴۳, سردترین سال دنیا خواهد شد!”،
بلافاصله بعد از پخش این خبر در روزنامه اطلاعات آن سال، سروصدا و غوغایی در سطح کشور بهپا شد و دکتر گنجی؛ رئیس وقت سازمان هواشناسی و وزیر جنگ کشور بابت این تیتر روزنامه اطلاعات, از من جواب خواستند و بهنوعی، بنده را بازخواست و توبیخ کردند و من هم اصل جریان تماس خبرنگار روزنامه اطلاعات با خودم را برای آنها توضیح دادم و غائله تمام شد!
تا اینکه زمان گذشت و زمستان سال ۱۳۴۳ آمد و اتفاق فوقالعاده عجیبی افتاد! زمستان آن سال در کشورمان سرمای شدیدی حاکم شد و دمای بیسابقه منفی ۳۷.۵درجه سانتیگراد در بسیاری از نقاط کشورمان به ثبت رسید! و زمستان آن سال به یکی از سردترین زمستانهای ایران تبدیل شد؛ بر اثر دمای منفی ۳۷ درجه, تمام لولههای آب در تهران یخ زدند, پدیده “مه یخی” در همدان اتفاق افتاد و ارتفاع برف به قدری رسید که خروج از خانه را دشوار کرده بود.»
۴۷۴۷
