جوانانی که از محرومیت به قهرمانی رسیدند/ روایتی متفاوت از دزفول که استعداد ووشوکارانش همه را شگفت‌زده کرد
جوانانی که از محرومیت به قهرمانی رسیدند/ روایتی متفاوت از دزفول که استعداد ووشوکارانش همه را شگفت‌زده کرد
اینجا بچه ها خیلی زود بزرگ می‌شوند همان روزی که شروع به راه رفتن می‌کنند و دست و راستشان را می‌شناسند یاد می‌گیرند که باید در زندگی تنها روی پای خودشان بایستند. بچه‌ها اینجا با تمام سختی‌ها زندگی و محرومیت‌ها این منطقه جنگیدند و این بار ورزش باعث شد تا نام این منطقه سر زبان‌ها بیفتتد و یک نقطه امید شود برای دیگر بچه‌های این منطقه.
آنها حالا در رینگ ووشو به جنگ تمام آن سختی‌ها و محرومیت‌ها رفتند؛ در این باره خبرنگار تسنیم با سه ورزشکار ووشوکار « محدثه و مریم آل کثیر و زهرا حسیوند » که با کمبود امکانات و محرومیت‌ها باعث افتخار آفرینی برای شهر میانرود از توابع شهرستان دزفول شدند به گفت و گو پرداخته است.
این ورزشکاران سخن خود را این گونه آغاز می‌کنند و می‌گویند: محدثه آل کثیر 12ساله از شهر میانرود از توابع دزفول هستم که توانستم با کمبود امکانات در بخش ساندا درمسابقات استانی که در شهر اهواز برگزار شد مقام سوم را کسب کنم و به مسابقات بین المللی ارمنستان راه پیدا کنم و همچنین در بخش تالو درمسابقات استانی که به میزبانی ماهشهر برگزار شد مقام اول را کسب کنم. همچنین خواهرم مریم آل کثیر شش سال دارد که او هم مقام اول در مسابقات استانی که به میزبانی ماهشهر برگزار شد در بخش نونهال‌ها کسب کرد.
دیگر ورزشکار ووشوکار دزفولی در ادامه می‌گوید: زهرا حسیوند 12ساله از شهرمیانرود از توابع دزفول هستم که من هم توانستم با سختکوشی و تلاش مقام سوم را در بخش ساندا کسب و به مسابقات کشوری راه پیدا کنم و همچنین مقام اول در مسابقات استانی که به میزبانی ماهشهر برگزار شد کسب کنم.
محدثه و زهرا ورزشکاران ووشوکار دزفولی از علاقه انتخاب خود به ورزش ووشو می‌گویند: قبل از اینکه ووشو را انتخاب کنیم ژیمناستیک کار می‌کردیم ولی به دلیل اینکه فدراسیون نداشت رشته ووشو را انتخاب کردیم.
محدثه آل کثیر و زهرا حسیوند در ادامه گفت وگو به نقش پر رنگ پدر و مادرشان در کسب موفقیت‌هایشان اشاره کردند و گفتند: پدر و مادرمان نقش بسیار موثری در پیشرفت و موفقیت‌های ما داشتند.
محدثه آل کثیر در ادامه افزود: از مربی‌مان خانم عاطفه کویی که با وجود کمبود امکانات و مسافت طولانی مسیر بخاطر من و زهرا به میانرود می‌آمدند تشکر می‌کنیم؛ زمانی که مکانی برای فعالیت‌مان نداشتیم خانم کویی من و زهرا را به خانه خودشان می‌برد و با ما تمرین می‌کردند.
