جامعه شناسی آرای شهردار جدید نیویورک / ممدانی و شکاف نسلی در حزب دموکرات: آیا چپ‌گرایان نیویورک آینده آمریکا را می‌سازند؟

جامعه شناسی آرای شهردار جدید نیویورک / ممدانی و شکاف نسلی در حزب دموکرات: آیا چپ‌گرایان نیویورک آینده آمریکا را می‌سازند؟

recive – رسول سلیمی: پیروزی زهران ممدانی در انتخابات شهرداری نیویورک، بیش از یک تغییر محلی، یک آزمایشگاه زنده برای درک تحولات جامعه‌شناختی رأی‌دهی در آمریکا است. ممدانی، نماینده مجلس ایالتی از حزب دموکرات و سوسیالیست دموکراتیک، با ۵۰.۴ درصد آرا را کسب کرد و بیش از ۲ میلیون رأی، بالاترین مشارکت از ۱۹۶۹، به دست آورد. این پیروزی او را به اولین شهردار مسلمان، جنوب آسیایی و جوان‌ترین در بیش از یک قرن تبدیل کرد.
تحلیل‌های جامعه‌شناختی نشان می‌دهد که ممدانی ائتلافی از نسل Z و Millennials (یا نسل Y) که در بازه زمانی تقریبی بین اوایل دهه ۱۹۸۰ تا اواسط دهه ۱۹۹۰ به دنیا آمدند، ساخت  و ۷۵ درصد زیر ۳۰ سال به او رأی دادند و مشارکت جوانان به ۲۸ درصد رسید. در مقابل، افراد بالای ۶۵ سال با ۵۵ درصد به اندرو کومو، فرماندار پیشین دموکرات نیویورک و رقیب مستقل او، گرایش داشتند. در این میان غیررأی‌دهندگان نیز نقش کلیدی داشتند؛ ۵۰ درصد حامیان ممدانی اولین بار رأی دادند.

تفکیک حامیان ممدانی به این چهار گروه کلیدی، به درستی نشان می‌دهد که پیروزی او نه بر اساس یک پایگاه سنتی، بلکه از طریق گردآوری یک ائتلاف جدید و متنوع حاصل شده است. 
۱. جوانان و نسل Z: موتور تغییر در نیویورک
به گزارش گزارش مؤسسه بروکینگز، جوانان زیر ۳۰ سال، با ۷۵ درصد حمایت از ممدانی، موتور اصلی پیروزی او بودند و مشارکت‌شان ۲۸ درصد مشارکت جوانان بالاترین از ۱۹۸۹ بود. این گروه، که ۱۱ درصد کل آرا را تشکیل داد، با کمپین دیجیتال و در شبکه های اجتماعی بسیج شد. این حمایت ریشه در خستگی از نابرابری دارد؛ تورم مسکن و بدهی دانشجویی جوانان را به سمت عدالت شهری کشاند. ۸۲ درصد زنان جوان و ۷۸ درصد مردان جوان حمایت کردند، که شکاف جنسیتی را نشان می‌دهد. در محله‌های جنتریفای مانند بوشویک، ممدانی ۷۷ درصد آرا را برد.
این گروه، ۵۰ درصد اولین رأی‌دهندگان بودند و ۸۱ درصد تازه‌واردان را جذب کرد. گزارش مؤسسه بروکینگز تأکید می‌کند که نسل Z با ۸۲ درصد تفاوت جنسیتی، ائتلاف ساخت. در نهایت، جوانان نسل عدالت را به قدرت رساندند. این تمایل به ممدانی به وضوح نشان می‌دهد که چگونه مسائل اقتصادی-اجتماعی مانند مسکن و بدهی دانشجویی، یک نسل را به عرصه سیاسی کشانده و یک نیروی انتخاباتی قدرتمند ایجاد کرده است. این تنها یک ترجیح سیاسی نیست، بلکه یک واکنش به شرایط عینی زندگی است.
۲. مهاجران جنوب آسیایی و اقلیت‌ها: هویت دوگانه به عنوان نیروی محرک
مهاجران جنوب آسیایی و اقلیت‌ها نیز ستون پیروزی بودند؛ ۸۱ درصد در کویینز و ۴۵ درصد هسپانیک‌ها حمایت کردند. این گروه، با ۳۷ درصد جمعیت، از هویت ممدانی الهام گرفتند. این حمایت، هویت دوگانه بود؛ جنوب آسیایی‌ها با نگرانی از نژادپرستی، ممدانی را نماینده خود دیدند، و ۸۱ درصد تازه‌واردان به او رأی دادند. هسپانیک‌ها از برنامه مهاجرتی جذب شدند. آسیایی‌ها و سیاه‌پوستان حمایت کردند.
این ائتلاف، هویتی-اقتصادی است؛ جنوب آسیایی‌ها از ثبات اجاره سود بردند و گزارش بروکینگز نیز تأکید می‌کند که اقلیت‌ها با ۵۰ درصد غیررأی‌دهندگان، ائتلاف ساختند. در نهایت، اقلیت‌ها پل هویتی دیدند. چه آنکه پیروزی ممدانی تنها درباره سیاست‌های چپ نیست، بلکه درباره نمایندگی و هویت نیز هست. این که یک نامزد بتواند همزمان هم بر برنامه‌های اقتصادی و هم بر حس تعلق هویتی تکیه کند، فرمول موفقیت او بوده است.
۳. رأی‌دهندگان با درآمد متوسط و غیررأی‌دهندگان: ائتلاف فراموش‌شدگان
رأی‌دهندگان درآمد متوسط و غیررأی‌دهندگان ائتلاف کلیدی بودند. این گروه ۶۰ درصد آرا را تشکیل داد و با کمپین های شبکه های اجتماعی بسیج شد. این حمایت، بسیج مسئله‌محور است؛ خانوارهای متوسط از تورم مسکن جذب شدند، و غیررأی‌دهندگان با حمل‌ونقل رایگان فعال شدند.
این گروه، فراموش‌شدگان هستند؛ متوسط‌ها با بدهی دانشجویی، ممدانی را تغییر دیدند. بروکینگز تأکید می‌کند که غیررأی‌دهندگان ائتلاف ساختند. در نهایت، این گروه صدای متوسط دیدند، اما پایداری به برنامه‌ها بستگی دارد.  این بخش بر یکی از جالب‌ترین جنبه‌های کمپین ممدانی تأکید دارد: توانایی او در بسیج افرادی که معمولاً در فرآیندهای سیاسی مشارکت نمی‌کنند. این موفقیت، نقشه سیاسی شهر را نه تنها تغییر داد، بلکه گسترش داد.
۴. یهودیان جوان و پیشرفت‌گرایان: شکاف نسلی در جامعه یهودی
یهودیان جوان نیز با ۶۷ درصد زیر ۴۴ سال و پیشرفت‌گرایان با ۸۲ درصد زنان جوان ائتلاف کلیدی بودند، اما سنتی‌ها به کومو رأی دادند. این گروه از مواضع فلسطینی حمایت کردند. این حمایت نمایانگر شکاف نسلی است؛ جوانان با نگرانی از غزه، ممدانی را عدالت‌خواه دیدند. انجمن صلح یهودی او را صدای عدالت نامید.
این گروه، چپ-یهودی است. بروکینگز تأکید می‌کند که پیشرفت‌گرایان ائتلاف ساختند. در نهایت، این گروه پل نسل‌ها دیدند، اما شکاف سنتی-جوان چالش است. تحلیل شکاف نسلی در جامعه یهودیان نیویورک نیز نشان‌دهنده یک تحول گسترده‌تر در سیاست آمریکاست. این که مسائل بین‌المللی مانند مناقشه فلسطین و اسرائیل می‌تواند بر انتخابات محلی یک شهر آمریکایی تأثیر بگذارد، نشان از جهان‌شهروندی نسل جوان و اولویت‌بندی متفاوت ارزش‌های آنان دارد.
۵. پیامدهای ژئوپلیتیکی پیروزی ممدانی و بازی قدرت در آمریکا
در نهایت پیامدهای ژئوپلیتیکی پیروزی ممدانی، آمریکا را به چالش کشیده است. چه آنکه شیعه دوازده‌امامی او، نفوذ نرم ایران را افزایش می‌دهد. این پیامد، یک نوع بازی قدرت است؛ چرا که ترامپ با حملات اسلام‌هراسانه باعث شد تا مسلمانان از او حمایت کنند. این بازی، هویت جهانی را به محلی کشاند؛ مسلمانان به افتخار می‌کنند، اما احزاب هندی او را ضد هند توصیف کردند. همین مسئله نشان می دهد، در جهان متصل امروز، انتخابات یک شهر می‌تواند بازتاب‌های بین‌المللی داشته باشد. مذهب و مواضع بین‌المللی یک شهردار می‌تواند بر درک جهانی از آمریکا و حتی بر روابط دیپلماتیک تأثیر بگذارد، امری که پیش از این برای پست‌های شهری کمتر متصور بود.
در مجموع، پیروزی ممدانی انقلاب هویتی-نسلی را نشان می‌دهد؛ جوانان با مهاجران و متوسط‌ها ائتلاف عدالت شهری ساختند، و یهودیان جوان آن را جهانی کردند، اما سنتی‌ها شکاف ایجاد کردند. این استدلال‌ها، پیروزی را به تغییر ائتلاف متصل می‌کند؛ غیررأی‌دهندگان قدرت گرفتند.  این پیروزی، سوسیالیسم هویتی را پیش می‌برد اما خطر عمیق‌تر شدن شکاف‌های اجتماعی و سیاسی، نه تنها به عملکرد ممدانی، بلکه به واکنش نهادهای سیاسی موجود بستگی خواهد داشت.
۲۱۳/۴۲