مستوره اردلان، زن شاعر و تاریخنگار نامدار کردستان است. تندیس این زن اهل فضل کرد، ساخته هنرمند شهیر استاد هادی ضیاالدینی است.
تندیس مستوره اردلان در ابتدای بلواری که به عمارت تاریخی خسروآباد، محل زندگی مستوره منتهی میشود، نصب شده است.
ثبت ملی این اثر به جهت جایگاه و شخصیت تاریخی مستوره اردلان و همچنین هنر استاد ضیاالدینی در ساخت این تندیس مورد موافقت شورای ملی ثبت آثار منقول قرار گرفت.
به گزارش رسانهها وی نخستین زن مورخ جهان و شاعر بزرگ کشورمان در قرن سیزدهم هجری است.
جمال احمدی، مستوره شناس و کارشناس زبان و ادبیات فارسی در سنندج، درباره او به ایرنا گفته بود: اهمیت مستوره بیشتر در این بوده که تنها به سواد خواندن و نوشتن اکتفا نکرده است بلکه به طور جد، پیگیر آموختن دانشهای رسمی آن روزگار بوده که برای زنان یک تابو بود. مساله مهمتر درباره مستوره اینکه شعرهای عاشقانه خطاب به معشوق زمینی میسرود که برای جامعه آن زمان امری غیر عادی و نوعی سنت شکنی بود.
احمدی با بیان اینکه زنان شاعر در ادبیات فارسی تنها به سرایش اشعار عارفانه اکتفا کرده اند، گفت: در دوره معاصر حتی پروین اعتصامی جرات سرایش یا انتشار اشعار عاشقانهاش را نداشت. فروغ فرخزاد و سیمین بهبهانی بعد از مستوره، اولین شاعران زن ایرانی هستند که این تابو را شکستند.
این نویسنده و پژوهشگر سنندجی اظهار داشت: مخاطب شعرهای عاشقانه مستوره، خسروخان اردلان است که مدتها در ایام نوجوانی تا هنگام ازدواج و بعد از آن دلداده هم بودند.
۴۷۲۳۳
