به گزارش خبرگزاری recive، این نشست که طراحی مفهومی و اجرای آن توسط کمیته فرهنگ و هنر مرکز دیپلماسی جوانان انجام شد، بستری برای گفتوگو میان نمایندگان نهادهای دولتی، فعالان صنایع خلاق و کارشناسان حقوقی فراهم کرد. علی مرادی، عضو کمیته فرهنگ و هنر مرکز دیپلماسی جوانان ایران در تبیین چارچوب نشست، قدرت فرهنگی را بستری برای تصویرسازی ملی و بخشی از زیرساخت سیاست خارجی و تعاملات پایدار بینالمللی دانست؛ قدرتی که تنها در صورت اتکای جدی به تولیدات فرهنگی و توان صادراتی میتواند ظهور پیدا کند.
وی با تاکید بر دیپلماسی فرهنگی گفت: دیپلماسی فرهنگی بدون اقتصاد فرهنگ و هنر عملا به کنشهای نمادین تقلیل مییابد. بازاندیشی در مدلهای موجود سیاستگذاری فرهنگی بسیار ضروری و لازم است.
مرادی تصریح کرد: یکی از چالشهای ساختاری در ایران، تمرکزگرایی نهادی در تولید و عرضه فرهنگ است؛ در حالی که تجربههای موفق جهانی نشان میدهد رشد صادرات فرهنگی بیش از آنکه محصول مداخلات متمرکز دولتی باشد، حاصل زیستبومهای غیرمتمرکز، شبکهای و متکی بر بازیگران مستقل است. این نگاه، مسیر گفتوگوها و پرسشهای بعدی نشست را شکل داد.
در ادامه محمدحسین حبیبنژاد، رئیس گروه صنایع خلاق وزارت صنعت، معدن و تجارت، به بررسی روندهای جاری و ظرفیتهای بالفعل صادرات صنایع فرهنگی و خلاق ایران پرداخت و گفت: از شکلگیری کارگروه ملی صنایع خلاق بهعنوان تلاشی برای هماهنگی میان نهادهای متولی یاد میکنیم که ضرورت طراحی بستههای حمایتی مشخص و ابزارهای توانمندسازی فعالان این حوزه برای ورود پایدار به بازارهای بینالمللی را ایجاد کند.
مرتضی میری، رئیس کمیسیون فرش، هنر و صنایع دستی اتاق بازرگانی ایران نیز اظهار داشت: سرمایهگذاری، صنایع فرهنگی و خلاق را در زمره حوزههایی قرار داد که تنها با سیاستهای کوتاهمدت به نتیجه نمیرسند. صادرات فرهنگی نیازمند برنامهریزی بلندمدت، ثبات مقرراتی و پذیرش منطق بازگشت سرمایه در افقهای زمانی طولانیتر است و از تدوین آییننامه صادرات صنایع فرهنگی و خلاق در اتاق ایران بهعنوان یکی از گامهای در حال پیگیری نام برد.
در بخش حقوقی نشست، رحیمه کامل، وکیل و داور بینالمللی، به موانع نهادی و مقرراتی صادرات صنایع فرهنگی و خلاق پرداخت. وی ضعف در حفاظت از مالکیت فکری، نبود چارچوبهای قراردادی متناسب با ماهیت این صنایع و فقدان بومیسازی قراردادهای بینالمللی را از جمله عواملی دانست که مانع تبدیل ظرفیت فرهنگی به مزیت رقابتی در بازارهای جهانی میشود.
محمدحسین نخچی، مدیر کنسرسیوم صادراتی تولیدکنندگان اسباببازی، با تمرکز بر منطق بازار، بر اهمیت تحقیقات بازار، شناخت دقیق مخاطب و تحلیل کشورهای هدف گفت: صادرات فرهنگی، بیش از هر چیز، نیازمند درک تفاوتهای فرهنگی و طراحی محصول متناسب با زمینههای اجتماعی و اقتصادی بازارهای منطقهای است و برندینگ ملی در این مسیر نقشی تعیینکننده دارد.
در بخش پایانی نشست، با جمعبندی محورهای مطرحشده و بازگشت دوباره بحث به نسبت میان دیپلماسی فرهنگی، سیاستگذاری و ساختارهای غیرمتمرکز اجرا، بر ضرورت انسجام نهادی و پرهیز از تمرکزگرایی در حمایت از اقتصاد خلاق تاکید شد. فضای گفتوگو نشان میداد که مسئله صادرات صنایع فرهنگی و خلاق، بیش از آنکه کمبود ظرفیت باشد، با چالش سیاستی و طراحی مدلهای اجرایی موثر مواجه است.
نشست با پرسش و پاسخ کوتاهی میان حاضران پایان یافت و بر ادامه این گفتوگوها با هدف تبدیل مباحث مطرحشده به راهکارهای عملی و قابل پیگیری تاکید شد.
243