شاپور دیوسالار، معاون فنی و طراحی شهری سازمان زیباسازی تهران، بر اهمیت خیابان ولیعصر در بدنه شهر تهران تاکید کرد و در این باره گفت: خیابان ولیعصر با ۱۸ کیلومتر طول، طولانیترین خیابان درختی تهران، و خاورمیانه است. این خیابان با میدانهای شاخص و تماشایی، مانند راه آهن در منطقه جنوبی تهران و تجریش در منطقه شمال تهران، در دو نقطه پایتخت قرار دارد و عملا فرم زیبای تهران را شکل داده است. در واقع اسکلت و استخوانبندی اصلی پایتخت با این خیابان و چندین میدان مهم شهری متعلق به خیابان ولیعصر، تعریف شده است.
وی افزود: عرض وسیع و مناسب خیابان ولیعصر، که در حصار و پوشش بدنه ساختمانی، با معماری و کاربریهای به اندازه و متناسب به کیفیت شکل گرفته، از یکسو و خلق مناظر، چشم اندازها و کریدورهایی با دید بسیار زیبا، از سوی دیگر، سبب شده که علاوه بر اضافه کردن ارزشهای زیباشناختی خیابان، مهر تاییدی بر زیبایی پایتخت زده شود. همانطور که میدانید، برای محصور شدن و دستیابی به خط آسمان و اساسا ترسیم خطوط منظم و مطلوب این خیابان ارزشمند، در دوطرف آن، هزاران درخت چنار کاشته شده است. این عنصر در کنار کاشت بوتههای گل سرخ که در حد فاصل بین چنارها قرار دارد، در یک دوره زمانی، توانست به همراه صدای شرشر آب جاری در پای درختان و گلها، جلوه خاصی ایجاد کند که بر ارزشهای زیباشناختی خیابان افزود و عملا بهشت مدهوش کنندهای را برای بهره برداران فضا خلق کرد.
دیوسالار ادامه داد: وجود اماکن، مراکز خرید مهم، موزهها و مراکز فرهنگی هنری که در این خیابان مستقر هستند، به ویژه وجود دو پارک بزرگ ملت و ساعی، بر غنای این خیابان افزوده است و عملا سبب شده تا به عنوان شاهکاری جادویی در سیمای شهری تهران پر آشوب، محسوب شود.
وی بر اهمیت انسان در فضای شهری تاکید کرد و گفت: بدیهی است که حضور پر همهمه انسانها در ولیعصر، بر شکوه فضا و نقش شهری آن، افزوده است، بنابراین به این اعتبار آموزههای، «کوین لینچ»، سیمای شهر، یا شکل خوب شهر به خوبی در این خیابان رعایت شده است. این در حالی است که این انگارهها و به طور کلی تمامی تئوریها و دانشهای مربوط به حوزه شهرسازی و طراحی شهری، سالها بعد تدوین و گسترش یافتهاند. .
معاون فنی و طراحی شهری سازمان زیباسازی تهران درباره لزوم بازنگری به خیابان ولیعصر، بیان کرد: متاسفانه با از بین رفتن تدریجی درختان چنار قدیمی که هویتبخش فضا بودند و رواج معماری ناهمگون، شاهد افزایش اغتشاشات بصری و تنوع آنها هستیم. در کنار این مباحث، شکل گیری جدارههای بسیار نامناسب، نامتناسب بودن حرکت اتوبوسهای تندرو با بافت تاریخی و افزایش تعداد جانوران موذی در مسیر آبراههای حاشیه خیابان، افول کیفیت خیابان را رقم زد. به زیر زمین بردن انسانها در چهار راه، و احداث پلازای کذایی در فضای منفی جزیره میدان ولیعصر، نیز به نوعی از غصههای بردل مانده این خیابان و شهر است؛ حال آنکه ارزش واقعی فضاهای شهری، صرفا بواسطه حضور همه شمول انسانها در روی زمین، و بنا به گفته «جین جیکوبز» هیاهو و ازدحام آنهاست.
وی افزود: در این راستا، و با توجه به اینکه خیابان ولیعصر در مقاطع مختلف به ویژ در محدوده میدان تجریش حد فاصل سرپل تجریش تا میدان قدس، میدان ولیعصر و بلوار کشاورز، چهار راه ولیعصر و…حتی در وضعیت فعلی و با توجهات اندک، بضاعتهای لازم را برای تبدیل شدن به فضای انسان محور شهری دارد، به نظر من، سوق دادن انسانها و حیات شهری به زیر زمین هیچ توجیه منطقیای ندارد بنابراین با فراهم شدن فرصتی دوباره در سازمان زیباسازی شهر تهران و در دوره جدید مدیریتی، این امکان به وجود آمده تا به پشتوانه ثبت ملی و جهانی شدن خیابان ولیعصر، اقدامات متفاوتی را رقم بزنیم.
۲۳۵۲۳۵
