اگر دولت بعدی ادامه دولت سیزدهم باشد، جه بلایی بر سر اقتصاد ایران می آید؟

به گزارش recive این دیدگاه در وهله نخست در پی تهی کردن جامعه از شخصیت های برجسته و جانشینی خود به جای آنان است و در گام بعدی، زمینه هایی را فراهم کند که هر روز فشار را بر مردم افزایش می‌دهد.

متاسفانه برخی ساده اندیشان نیز به علت شعارهای ظاهر فریب آنان، در بیراهه آنان گام برمی‌دارند.

اینها تلاش می کنند برخلاف آنچه در علم اثبات شده است، اثرگذاری مثبت روابط اقتصادی خارجی بر رشد و توسعه اقتصادی را انکار کنند و این باور را ترویج دهند که با ماندن در پیله خود و بدون استفاده از توانایی‌ها و دانش و تکنولوژی کشورهای پیشرفته، می‌توان به یک باره و از ابتدا تکنولوژی نو خلق کرد و این تکنولوژی موجب رشد اقتصاد می‌شود (چنانچه در ادعاهای برخی می بینیم).

اینان تلاش می‌کنند ایرانیان را سرگرم اختراع دوباره چرخ کنند. بی شک این سرگرمی کشور را در گردونه توسعه، عقب و عقب‌تر خواهد برد. چنانچه در قریب به 20 سال اخیر تجربه شده است. این گروه در اعلام‌های خود، تحریم را بی‌اثر منفی دانسته و حتی آن را برکت می‌دانند و در دوره‌های مختلف موجب ایجاد و گسترش آن شده اند و هر زمان که سیاستمداران دوراندیش خواسته‌اند آن را برطرف کنند، ایشان همگام با دشمنان این کشور، مانع رفع تحریم ها شده اند (چنانچه در مناظره‌ها نمونه های آن را دیدیم).

بر پایه علم اقتصاد، مهم‌ترین عوامل رشد اقتصادی در همه کشورها، نیروی کار و سرمایه است که ایشان آن را انکار می کنند. از یک سو فرار مغزها را که سالانه 100 تا 200 میلیارد دلار به کشور خسارت وارد می کند و همراه خود سالانه میلیاردها دلار نقد را از کشور خارج می کند، مفید می دانند و بدون آگاهی از مفاهیم اولیه لازم، با این توجیه که آنها که با تفکر ما هماهنگ نیستند، بهتر است بروند و یا توجیه نادرست دیگر که این هم صادرات است، از فرار و خروج سرمایه‌های انسانی و مالی کشور حمایت می‌کنند. در نتیجه آن، ایران را از متخصصان و فرهیختگان خالی می‌کند تا سرمایه‌های انسانی تربیت شده در ایران برای خدمت به کشورهای دیگر بروند. این دیدگاه ایران را از این سرمایه های بسیار بزرگ انسانی تهی و بی‌بهره می کند. این یکی از بزرگ‌ترین خطرات تحجر است که آگاهانه یا ناآگاهانه از دست رفتن سرمایه ها را نعمت جا می زند.

افزون بر این، این دیدگاه تلاش دارد ارزش و اثرگذاری سرمایه و سرمایه گذاری خارجی بر رشد اقتصادی را انکار کند و از این طریق، ایران را از آن بی بهره کند که نتیجه آن رکود هر چه بیشتر اقتصاد ایران و بی بهره ماندن کشور از نعمت رشد اقتصادی است.

23302