به گزارش خبرگزاری recive، گزارشها حاکی از آن است که نیروی هوایی ارتش آزادیبخش خلق چین (PLAAF)، ستون فقرات تهاجمی خود را نه بر مبنای تکنولوژیهای لوکس، بلکه بر پایه یک «شکارچی بیرحم» بنا کرده است. جنگنده J-16، ملقب به «اژدهای پنهان»، دیگر یک کپیبرداری ساده از سوخو نیست؛ این پرنده، یک جهش ژنتیکی در صنعت هوایی است که برای بریدن نفسهای نیروی هوایی آمریکا در نبردهای احتمالی آینده طراحی شده است.
برخلاف تصورات ناتو که این جنگنده را صرفاً «فلانکر-N» مینامد، J-16 نماد بلوغ وحشتناک صنایع نظامی پکن است. چینیها بدنه اثباتشده سوخو-۳۰ (Su-30MKK) روسی را برداشته و آن را با تزریق فناوریهای بومی، به یک ماشین کشتار نوین تبدیل کردهاند.
هریسون کاس، تحلیلگر ارشد امنیت ملی، در گزارشی فاش کرد که این جنگنده با بهرهگیری از رادارهای آرایه فازی فعال الکترونیکی (AESA) و سیستمهای جنگ الکترونیک پیشرفته، قادر است در محیطهای آلوده به پارازیت، اهداف متعدد را قفل کرده و نابود کند. بدنهای که با مواد کامپوزیتی بازسازی شده، سطح مقطع راداری را کاهش داده و موتورهای توربوفن WS-10B، قدرتی ویرانگر به این اژدها بخشیدهاند.
چیزی که ژنرالهای پنتاگون را شبها بیدار نگه میدارد، توانایی داگفایت این جنگنده نیست، بلکه «دستِ بلند» آن است.
J-16 برای اجرای دکترین A2/AD (منع دسترسی/انکار منطقه) مسلح شده است. این جنگنده با حمل موشکهای دوربرد PL-15، یک مأموریت ویژه دارد: عبور از خطوط مقدم و نابودی هواپیماهای پشتیبانی آمریکا. این یعنی آواکسها (AWACS) و تانکرهای سوخترسان که حکم «چشم» و «خون» نیروی هوایی آمریکا را دارند، پیش از آنکه جنگندههای آمریکایی فرصت شلیک پیدا کنند، توسط J-16 در فواصل دور شکار خواهند شد. بدون این پشتیبانها، ناوگان هوایی آمریکا عملاً فلج میشود.
تعداد این جنگندهها (بیش از ۲۰۰ فروند و در حال افزایش) و تطبیقپذیری آنها، چالشی است که غرب پاسخی فوری برای آن ندارد. J-16 شاید به اندازه همتایان نسل پنجمیاش در رادارها «نامرئی» نباشد، اما با ترکیبی از برد زیاد، سنسورهای قدرتمند و موشکهای کشنده، به واقعیترین و خطرناکترین تهدید حال حاضر برای هژمونی هوایی ایالات متحده تبدیل شده است.
منبع: nationalinterest
۲۲۷۲۲۷
