به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، تیمهای نفتی فوتبال ایران به خصوص تیمهای حاضر در لیگ برتر، همواره به خاطر قوانین سخت و خشک نفتی شرایط متفاوتی نسبت به سایر رقیبانشان در مسابقات دارند و هر ساله با سختیها و دردسرهای زیاد فصل را شروع میکنند و با چالشهای زیاد آن را به اتمام میرسانند. این در حالی است که باشگاه های علاوه بر اینکه از سالهای قبل انباشتگی بزرگی از مشکلات را به دوش میکشند، در آغاز هر فصل نیز مشکلات تازهتری را تجربه میکنند و به این ترتیب هرسال چالههای بیشتری را پیش روی خود میبینند.
فاصله زیاد مدیران نفتی از فوتبال
تشدید مشکلات باشگاه های تحت پوشش وزارت نفت در ابتدای هر فصل نشان میدهد که مسئولان بالادستی این باشگاهها از فضای ورزش و فوتبال فاصله زیادی دارند. چرا که آنها به جای اینکه به فکر توسعه فوتبال، کمک به ایجاد نشاط در جامعه به خصوص در شهرهای محروم جنوبی و تقویت تیمها باشند، در اصل به دنبال رفع تکلیف هستند. تکرار قوانین خشک اداری در ابتدای هر سال فعالیت این باشگاهها موید این است که مدیران وزارت نفت و شرکتهای تابع آن تمایل و انگیزهای برای فعالیت در فوتبال ندارند. در غیر این صورت حداقل تصمیمی جدید برای رفع معضل بزرگ تمدید مجوز فعالیت مدیران باشگاهها اتخاذ میکردند تا این تیمها نیمی از فرصت آماده سازی پیش فصل را در ابتدای هر سال به خاطر تعیین تکلیف مدیریت از دست ندهند.
نفت مسجدسلیمان محروم از پتانسیل درونی
در این بین، مسجدسلیمان که در شهری فوتبالدوست و استعدادخیز قرار دارد، به خاطر کم توجهی بیشتر آسیبهای جدیتری میبیند.در صورتی که اگر حداقل توجه دقیقی به وضعیت و شرایط این باشگاه شود توانایی بیشتری برای رقابت با دیگر تیمها پیدا خواهد کرد. این تیم که در شهری محروم تنها امید و دلخوشی مردم و هوادارانش است تحت نظارت دقیق نهادهای بالا دستی نیست به طوری که هر ساله مدیران این باشگاه مجبور میشوند برای رفع مشکلات خود دست به دامان مقاماتی مانند نماینده مجلس یا فرماندار و استاندار شوند. همین مساله کافی است تا این باشگاه فوتبال علاوه بر تمام مشکلات ریز و درشتی که دارد، اسیر دخالتها و کشمکشهای خارج از محیط ورزش و فوتبال شود.
اتفاقات امسال نفت مسجد سلیمان نشان داد که وزارت نفت و شرکتهای تابع آن به مسائل داخلی این باشگاه توجه چندانی ندارند. در حالیکه بودجه نفت مسجد سلیمان به سختی مهیا میشود اما کم توجهی و نبود نظارت دلسوزانه باعث هدر رفت این بودجه میشود. انجام مذاکرات جدی با سه- چهار گزینه برای سرمربیگری و عدم توافق نهایی و یا قطع همکاری با آنها، فقط زمان آماده سازی تیم را از بین برد که این یعنی از بین بردن بزرگترین سرمایه یک تیم فوتبال که به احتمال قوی منجر به تکرار شرایط سال گذشته و کاندیدای سقوط بودن میشود مگر اینکه معجزهای رخ بدهد و بر حسب اتفاقات فوتبال، نفت مسجدسلیمان در مقطعی امتیازات خوبی را جمع آوری کند.
قهر گزینه چهارم
فراز کمالوند چهارمین گزینه سرمربیگری تیم بود که بالاخره مدیران باشگاه موفق شدند تمرینات پیش فصل را با او برگزار کنند اما او نیز تنها پس از چند روز تصمیم به جدایی گرفت. اظهارات مدیرعامل باشگاه در گفتوگو با رسانهها پس از انتشار این خبر، نشان میدهد که سرمربی جدید هم اشکلاتی را دیده است. حتی اگر کمالوند ماندنی شود باز هم نباید از مشکلات مدیریتی باشگاه چشم پوشی کرد. اهمال و سردرگمی مدیران باشگاه در فصل جاری باعث شده حرفهای تکراری از جانب تمام گزینههای سرمربیگری این تیم مطرح شود. همه آنها از دخالت در کار کادرفنی و عدم توجه به خواستههای سرمربی صحبت کردند. اینکه چند سرمربی با تجربه فوتبال از دخالت در برنامه جذب بازیکن انتقاد میکنند، موضوعی نیست که آن را بر پایه اختلاف شخصی بدانیم.
آیا این تیمها رها شدهاند؟
با این اوصاف، تقصیر اول اوضاع آشفته و عجیب نفت مسجدسلیمان متوجه مدیران نفتی کشور است که به نظر میرسد این تیم را رها کردهاند و به جز ضوابط اداری خشک و منسوخ به هیچ چیز دیگری اهمیت نمیدهند. آنها باید توجه داشته باشند که یک باشگاه فوتبال با یک اداره و سازمان تفاوتهای عمده و گستردهای دارد. بنابر این بهتر است که با دید ورزشی با موضوعات و مسائل مختلف باشگاه برخورد کنند. وزارت نفت باید یک بار برای همیشه تکلیف خودش را با این تیمها مشخص کند. اگر تمایلی به تیمداری ندارد، هرچه زودتر زمینه واگذاری آنها را به بخشهایی که توانایی و انگیزه کافی برای اینکار را دارند مهیا کند تا در پایان فصل این کار انجام شود.
اما اگر به مردم مناطق محروم جنوب کشور اهمیت میدهند، باید با رفتار و دید ورزشی به مدیریت این تیمها بپردازند تا هم خیال هوادارانشان راحت شود و هم اینکه این معضل عجیب در فوتبال ایرانبه پایان برسد و جامعه فوتبال خیالی آسوده بابت پیشرفت فوتبال در مناطق محروم نفتخیز و پرورش استعدادهای درون آنها داشته باشد.
انتهای پیام/
