سارا ارزانی بیرگانی _خبر آنلاین خوزستان _ اندیکا: در عصر انفجار اطلاعات و زمانی که دسترسی به اینترنت و تلفن همراه، یک نیاز اولیه و بدیهی به شمار میرود، روستای «دوستی جلیلی» در شهرستان اندیکا، همچنان در خاموشی مطلق ارتباطی به سر میبرد. اینجا، ۵۲ خانوار نه با یک کلیک، که با یک کوهنوردی سخت و روزانه در دل تپه ها خود را به جهان متصل میکنند.
ارتباط در قله؛ زندگی در دره
تصویر زنان، مردان و حتی جوانانی که با تلفن همراه در دست، به ارتفاعات اطراف روستا صعود میکنند، به یک منظره عادی روزانه در دوستی جلیلی تبدیل شده است. آنان برای اطلاع از حال اقوام، انجام کارهای اداری ساده یا حتی تماس با پزشک، چارهای جز این مسافت های طولانی ندارند.
یکی از اهالی روستا در مصاحبه با خبر آنلاین عنوان نمود هفته پیش مادرم مریض شد و من مجبور شدم بر روی یک صخره در ارتفاعات بروم و از آنجا با خواهرم در مسجدسلیمان تماس بگیرم تا یک نوبت دکتر بگیرد. من به نقطه ای که روی آن تماس میگیرم “ایستگاه مخابرات” میگویم، یکی از بهترین ارتفاعاتی است که آنتن میدهد.
پیامدهای خاموشی از تعلیق آموزش تا تعطیلی اقتصاد
این محرومیت ارتباطی، تنها به عدم تماس تلفنی ختم نمیشود. در دنیای امروز، نبود اینترنت یعنی محرومیت از:
آموزش: دانشآموزان این روستا قادر به استفاده از کلاسهای آنلاین، دریافت منابع درسی و انجام تحقیقات نیستند.
اقتصاد: امکان رونق کسبوکارهای محلی، بازاریابی برای محصولات و استفاده از خدمات بانکداری الکترونیک به شدت محدود شده است.
سلامت: دسترسی به مشاورههای پزشکی از راه دور که میتواند جان بسیاری را نجات دهد، برای ساکنان این روستا یک رویای دستنیافتنی است.
امنیت: در شرایط بحرانی مانند آتشسوزی، سیل یا نیاز فوری به اورژانس، مردم روستا در انزوا و بیپناهی کامل به سر میبرند.
صدایی که به گوش نمیرسد
دکتر محمود جلیلی، از اهالی این منطقه، با تأیید این مشکلات میگوید: «این وضعیت برای روستای ما که ۵۲ خانوار در آن زندگی میکنند، دیگر یک مزاحمت ساده نیست؛ یک بحران جدی است. ما بارها این موضوع را به مسئولان محلی گوشزد کردهایم، اما تاکنون تنها وعده شنیدهایم.»
وی با اشاره به دلسوزی حسین کیانی فرماندار جدید شهرستان اندیکا، از او به عنوان امید اصلی اهالی نام میبرد و میافزاید: «از فرماندار محترم تقاضا داریم با اولویت قرار دادن این موضوع، فرآیند نصب دکل مخابراتی همراه اول در این روستا را شخصاً پیگیری کنند. این دکل، تنها یک سازه فلزی نیست، بلکه پلی خواهد بود برای نجات این روستا از انزوای کامل.»
ایشان در ادامه عنوان مینمایند: در این روستا مدرسه تا پایان ابتدایی وجود دارد، کودکان اینجا اصلا نمیدانند برنامه شاد چیست و از آموزشهای مجازی کلا محروم هستند.
پاسخ مسئولان، وعدهها در انتظار عمل
پرسشها از اداره مخابرات شهرستان اندیکا درباره دلایل این محرومیت طولانیمدت، اغلب با کلیگویی درباره «مشکلات اعتباری»، «در دست اقدام بودن» و «اولویتبندی مناطق» مواجه شده است. با این حال، برای ساکنان دوستی جلیلی، که سالهاست در لیست انتظار هستند، این پاسخها قانعکننده نیست.
فریاد از پشت کوه
روستای دوستی جلیلی، نماد آشکار شکاف دیجیتالی است که بین مرکز و پیرامون، شهر و روستا ایجاد شده است. در حالی که دولت بر توسعه خدمات الکترونیک و هوشمندسازی تأکید دارد، ساکنان این روستا هنوز برای یک تماس تلفنی پایه با مشکل مواجهند.
نصب یک دکل مخابراتی،کاری است که نه زمانبر است و نه هزینههای نجومی دارد. آنچه مهم است، ارادهای جدی و پیگیری مستمر برای حل یک معضل انسانی است. تا زمانی که این اراده شکل نگیرد، ۵۲ خانوار روستای دوستی جلیلی، همچنان مجبورند برای فریاد زدن « الو، الو » به قله کوهها پناه ببرند و امیدوار باشند که صدایشان به گوش برسد.
