به گزارش خبرگزاری recive، معمولا نویسندگان جزء قشری از جامعه محسوب میشوند که ثروت چندانی ندارند و روال مرسوم این است که بعد از مرگ، صاحب نام و جایگاهی میشوند و در دوره حیات چندان بهرهای از نگارش آثارشان نمیبرند. اما ماریو بارگاس یوسا از نوجوانی سودای نویسنده شدن داشت و با نوشتن آثاری همچون «گفتوگو در کاتدرال»، «سور بز» و «جنگ آخر زمان» نامش را در تاریخ ادبیات ماندگار کرد. او از اواسط دهه ۶۰ میلادی قرن بیستم به جرگه نویسندگان فعال وارد شد و از اواخر همین دهه بود که به عنوان نویسندهای تماموقت تمام دغدغهاش را معطوف نوشتن کرد.
به گزارش ایسنا، او در مصاحبهای خطاب به نویسندگان جوان توصیه کرده است که برای نویسندگی باید «پوستکلفت» باشند و نگاهی به فعالیت ادبیاش در بیش از شش دهه به خوبی نشانگر متعهد بودنش به نویسندگی است. او همچنین عنوان کرده بود که هر روز به نویسندگی مشغول است، حتی روزهای آخر هفته یا ایام تعطیل.
این سطح علاقه و جانفشانی او در راه ادبیات موجب خلق آثاری شد که برخی از آنها در زمره آثار ماندگار ادبیات جهان قرار گرفت. علاوه بر اینها، این نویسنده در مقام یک روشنفکر جهانی و اظهارنظرهای صریحش در مقالاتش درباره موضوعات مختلف توانسته بود مخاطبان بسیاری داشته باشد و درآمدی باورنکردنی از این راه بهدست آورد.
یک میلیون یورو برای هر کتاب
خایمه بایلی، نویسنده و روزنامهنگار پرویی، که سالهای بسیاری با بارگاس یوسا و پسر بزرگش، آلبارو، حشر و نشر داشته به تازگی در کانال یوتیوبش درباره ثروت افسانهای نویسنده پرویی جزئیاتی نقل کرده است.
در این فیلم ویدئویی، بایلی اعلام کرده است که کسب جایزه نوبل ادبیات در سال ۲۰۱۰ توسط بارگاس یوسا نقطه عطفی در افزایش رقم قراردادهای این نویسنده پرویی بود. پس از کسب این جایزه، ناشران اسپانیایی رقمهای سرسامآور و حیرتانگیزی برای نشر آثار جدیدش پیشنها دادند، به طوری که رقم قراردادهای بارگاس یوسا با ناشر آثارش (آلفاگوارا) دو برابر شد.
نویسنده کتاب «مرگ در آند» پیش از دریافت این جایزه برای هر کتاب ۵۰۰ هزار یورو دریافت میکرد که از سال ۲۰۱۰ به این سو این رقم به یک میلیون یورو افزایش یافت.
آژانس ادبی بالسلز که عهدهدار انتشار کارهای این نویسنده پرویی بود، پس از جایزه نوبل توانست آلفاگوارا را راضی کند که برای هر کتاب جدیدش مبلغ یک میلیون یورو بپردازد. بایلی میگوید: «قبل از نوبل برای هر کتابی ۵۰۰ هزار یورو میگرفت اما پس از آن همه چیز عوض شد. ارزش آثارش در مقام نویسنده بهشدت افزایش پیدا کرد که منجر به گسترش درآمدهایش شد.»
بایلی عنوان کرد که البته همه این پول به جیب بارگاس یوسا نمیرفت بلکه بهرغم شگفتانگیز بودن مبالغ دریافتی، بخشی از این پول نصیب آژانس ادبی و بخشی دیگری از آن نیز بابت مالیات کسر میشد.
بیلی همچنین افشا کرد که بارگاس یوسا رقم قابل توجهی بابت نوشتن مقالاتش در ستون روزنامه «ال پائیس» دریافت میکرد؛ هشتهراز یورو برای هر مقاله. او ماهانه دو مقاله برای این روزنامه مینوشت و ۱۶ هزار یورو از این طریق کسب درآمد میکرد. او تاکید کرد: «این یک افتخار است. گرفتن هشتهزار یورو برای یک مقاله در روزنامه! چقدر رشکبرانگیز!»
البته بارگاس یوسا ارثیه قابل توجهی برای همسر رسمی و سه فرزندش و البته زنان دیگری که با آنها در طول این سالها زندگی کرده، به جا گذاشته است و به نظر میرسد تقسیم این ارثیه نیز محل توجه رسانهها قرار گیرد.
مهدی سرائی که این متن را نوشته، مترجم آثاری همچون «مسند عقاب»، «روزگار سخت» و «ادبیات آتش است» از یوساست.
۲۴۴
