به گزارش recive به نقل از یورونیوز؛ تام باراک در نشستی درباره حکومت جدید سوریه که با حضور محمد بن عبدالعزیز خلیفی، وزیر دولت قطر، اسعد شیبانی، وزیر خارجه سوریه و اسپن بارت ایده، وزیر خارجه نروژ برگزار شد، ادعا کرد که حکومتهایی از نوع «سلطنت خیرخواهانه» در خاورمیانه بهترین عملکرد را داشتهاند.
باراک مدعی شد: «در مورد سوریه اولین کاری که باید انجام شود این است که اجازه دهیم آنها خودشان برای سرنوشتشان تصمیم بگیرند، بدون اینکه با انتظارات غربی بیاییم و بگوییم ظرف ۱۲ ماه یک دموکراسی میخواهیم.»
تام باراک ادعا کرد: «ما هیچوقت هیچجا [منطقه] دموکراسی نداشتیم. من دموکراسی نمیبینم. اسرائیل میتواند ادعای دموکراسی داشته باشد. اما در این منطقه آنچه بهترین کارایی را داشته، چه خوشتان بیاید و چه نه، سلطنت خیرخواهانه است. این مدلی است که در عمل جواب داده است.»
این سخنان باراک در رسانهها و شبکههای اجتماعی با واکنش گسترده اسرائیلیها مواجه شد. روزنامه «جروزالمپست» نوشت: «تام باراک، فرستاده ویژه آمریکا در امور سوریه، عصر یکشنبه در جریان سخنرانیاش در بیستوسومین فروم دوحه طوری سخن گفت که به نظر میرسید اسرائیل را دموکراسی نمیداند.»
همچنین حساب کاربری Israel War Room با بیش از ۳۰۰ هزار دنبالکننده، ضمن بازنشر سخنان باراک نوشت: «ظاهرا تام باراک معتقد نیست که اسرائیل دموکراسی است و فکر میکند که حکومتهای استبدادی سرکوبگر برترین شکل حکومت هستند.»
باراک در ادامه سخنان خود گفت: «هر بار که غرب وارد میشود و میگوید بفرمایید، این هم نوع گفتگوی پارلمانی که ما میخواهیم، هر بار که دخالت میکنیم، چه در لیبی، چه در عراق و چه در تمام جاهایی که تلاش کردهایم یک نوع قیومیت استعماری ایجاد کنیم، نتیجه زیاد موفقیتآمیز نبوده؛ در نهایت به فلج شدن اوضاع رسیدهایم.»
او در این گفتگو که همزمان با سالروز سقوط رژیم بشار اسد در سوریه برگزار شد، افزود: «[حکومت جدید سوریه] تازه کنترل امور و فرماندهی را در دست گرفته است. آنها پیش از هرچیز به ثبات نیاز دارند. ما باید به آنها فرصت بدهیم که همه دیدگاهها را در ساختار خود جای دهند. اما در نهایت، اجماع دیدگاهها به خودی خود ملت نمیسازد. آنها خودشان باید تعریف کنند چه چیزی ملت میسازد. آیا این ملت بر محور تمرکزگرایی است؟ فدرالیسم است؟ یک مدل ترکیبی است؟ قرار است چه چیزی باشد؟ و از منظر آمریکا، آنچه ما آموختهایم این است که ما در تحمیل این انتظارات بر دیگران، مخصوصا در خاورمیانه، موفق نبودهایم.»
315