ابوالفضل پورعرب، بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون که پس از سالها فیلم «چند میگیری گریه کنی؟۲» را بهعنوان بازیگر بر پرده سینماها دارد، درباره حضور در این فیلم گفت: «قسمت اول این فیلم در دفتر آقای توکلنیا ساخته شده بود و قرار شد قسمت دوم آن هم ساخته شود که ماجرای کرونا پیش آمد که شرایطش برای همه ناآشنا و غریب بود. در همین وضعیت این فیلم ساخته شد و در نوبت اکران قرار گرفت تا کرونا تمام شود. این شرایط نه فقط فیلم «چند میگیری گریه کنی؟۲» که سایر فیلمها را هم تحتالشعاع قرار داد. ویروسی که از چین آمد و تمام سینما، تمام جامعه و تمام دنیا تحتتأثیر آن قرار گرفت.»
او افزود: «با تمام اینها فیلم حالا به اکران رسیده، سوال این است که حالا تکلیف چیست؟ آیا نباید این فیلم تبلیغ داشته باشد؟ آیا نباید اطلاعرسانی شود که کرونا تا حدود زیادی مهار شده و میتوان در سینماها به تماشای فیلم نشست؟ چه تبلیغاتی امروز در این زمینه میشود؟ بحث این است که سینمای ما امروز چه تأثیری در جامعه دارد؟ چه من بازی کنم چه نکنم. سریالها چگونه ساخته میشود و متعلق به کیست؟ به من هم پیشنهاد میشود اما رویم نمیشود برخی از آنها را قبول کنم. البته غیر از تلویزیون که زیاد از من خوشش نمیآید و مدیرانش خیلی علاقهای به بنده ندارند.»
پورعرب ادامه داد: «بالاخره امروز عدهای مثل من خیلی کمکار شدهاند و فرقی نمیکند در سینما و یا تئاتر کاری داشته باشیم یا نه. عدهای اما هستند که در تمام شبکههای تلویزیون هم حضور دارند و به قول برخی زندگی لاکچری هم دارند. بچههای قدیمیتر که سالهای سال تجربه بازیگری داشتند اما کجا هستند؟ آیا باید سراغ تبلیغ چایی بروند؟ من از این وضعیت خجالت میکشم و اگر میبینید که هر از گاهی در فیلمی بازی میکنم به دلیل اصرار دوستان است.»
او با تأکید بر این که قصه مناسبی در فیلمها و سریالهای امروز نیست و مدام همه به دنبال اسپانسر برای کار هستند گفت: «بیلبوردهای سینمایی امروز دست کیست؟ همین فیلمهای سینمایی که الان در حال اکران است، تبلیغات مناسب ندارند. مدیران سینمایی و فرهنگی کشور هم گویی در خواب هستند. ما از مردم خود هم عقب افتادهایم. مردم جلوتر از ما میروند. از همه خواهش میکنم قدری به فکر مردم و فرهنگ این جامعه هم باشید. همهاش که نمیشود وقت و انرژی صرف اختلاس و آقازادهها بشود!»
این بازیگر با اشاره به گزیدهکاری خود افزود: «سن و سال من بالا رفته و دیگر نمیتوانم نقش جوان ۲۰ ساله را بازی کنم! توان جسمی برای بازی در فیلمهای زیاد را ندارم و در عین اینکه دیگر اشتیاقی هم برای این کار ندارم. کدام فیلم میخواهد نظر من را به خود جلب کند؟ شما فکر میکنید من کم پیشنهاد داشته و دارم؟ فیلمها هم دیگر فیلمهای قدیم نیست که ریشهای داشته باشند، البته نه همه فیلمها. بیشتر فیلمها دیگر از جنس فیلمهایی که ما در قدیم بازی میکردیم و فرهنگ و سرگرمی همزمان در آنها بود، نیست.»
بازیگر «غریبانه» درباره تجربه حضور خود در سریال «شهرزاد» و موضعاش نسبت به پرونده مالی تهیهکنندگان این سریال هم گفت: «من هنوز بالغ بر ۱۰۰ میلیون تومان از این پروژه طلبکارم و شکایتی هم بابت آن نکردهام. به رویشان هم نیاوردم. اگر کسی راست میگوید پولهای اختلاس شده را به حساب بیتالمال بازگرداند، چرا بهدنبال دستمزد هنرمندان هستید؟ چرا کسی سراغ اینترپل را نمیگیرد تا پولهای اختلاسشده خارج از کشور به حساب مردم بازگردد؟ چرا وقتی میتوانید ریگی را در آسمان شکار کنید، اختلاسگران را به کشور برنمیگردانید؟ حالا همه زورشان به هنرمندان رسیده که از آنها مطالبه کنند؟ هیچ چیز سر جای خودش نیست. کدام پول به حساب مردم بازگشته است؟»
پورعرب درباره وضعیت هنرمندان پیشکسوت هم بیان کرد: «رسیدگی به شرایط همه مردم در دوران بازنشستگی وظیفه دولت است اما من خودم هنوز بیمه نیستم! الحمدالله نیازی هم به جایی ندارم و همه مریضی و سرطانی را که گرفتارش شدم، هم با بودجه خودم درمان کردم. نیازی به هیچکس هم نداشتم. میدانستم اگر بخواهند کمک کنند، منت کارشان را بر سرم میگذارد. هنرمندان پیشکسوتی که زمانی دستمزد بالا میگرفتند هم باید فکر این ایام خود را هم میکردند.»
این بازیگر پیشکسوت درباره احساس خود نسبت به دنیای بازیگری در سالهای اخیر اظهار کرد: «حس و حال اجتماعیام خوب نیست. نه فقط برای من که برای اکثر دوستان همین گونه است و وقتی حس و حال خوبی نداشته باشی نمیتوانی شاد باشی و درست حرکت کنی. خداراشکر که من نیازمند نیستم و به اندازه خودم دارم اما شرایط اجتماعی خوب نیست.»
او در پایان تأکید کرد: «هنرمندان برای اعتباری که دارند باید ریاضت بکشند. بالاخره وقتی سن بالا میرود دیگر پیشنهادها کمتر میشود و شاید دستمزد سابق هم به شما تعلق نگیرد اما باید اعتبار خود را در بازیگری حفظ کنید. بازیگران بزرگ این اعتبار را به راحتی به دست نیاوردهاند. من هم تا هر وقت بتوانم بازیگری را ادامه میدهم. نشد به تئاتر میروم یا خودم برای خودم برنامه میسازم. من درس این رشته را خواندهام. شکر خدا سرطانی هم که داشتم بهبود پیدا کرده و در وضعیت سلامتی خوبی قرار دارم.»
۲۵۹۲۵۹