به گزارش خبرگزاری recive، وقتی شبها به آسمان نگاه میکنیم، تصور میکنیم فضا بیپایان است، اما دانشمندان میدانند جهان محدودیت دارد. بر اساس مدلهای فعلی، جهان ما با یک نقطه فوقفشرده و داغ به نام تکینگی شروع شده که در انفجار بزرگ یا بیگبنگ به سرعت منبسط شده است.
جالب اینکه سیاهچالهها هم دارای دو ویژگی مشابه هستند: یک تکینگی و مرزی به نام افق رویداد که فراتر از آن هیچ چیزی دیده نمیشود. این شباهتها باعث شده بعضی دانشمندان حدس بزنند جهان ما ممکن است خود درون یک سیاهچاله باشد.
ریج کومار پاتریا و آی. جی. گود در دهه ۱۹۷۰ برای نخستین بار این ایده را مطرح کردند و بعدها فیزیکدان لی اسمولین پیشنهاد داد که هر سیاهچاله ممکن است یک جهان جدید بسازد، با قوانینی کمی متفاوت، و این جهانها از یکدیگر منشعب شوند.
با این حال، جهان ما و سیاهچالهها تفاوتهای مهمی هم دارند: جهان در حال انبساط است، اما سیاهچالهها همه چیز را به سمت خود میکشند و در نهایت همه چیز در تکینگی فرو میریزد. همچنین، جهان ما در مقیاس بزرگ، یکنواخت و بدون جهتگیری خاص است، در حالی که تولد یک سیاهچاله فرآیندی آشفته و نامنظم است.
برای تأیید این فرضیه، دانشمندان باید نظریه نسبیت عام و مکانیک کوانتومی را با هم ترکیب کنند تا بتوانند تکینگی و سیاهچالهها را همزمان بررسی کنند؛ کاری که هنوز انجام نشده است.
با این حال، بررسی این ایده نه تنها تمرین ذهنی جذابی است، بلکه ممکن است به کشف حقایق تازهای درباره جهان و منشأ آن منجر شود.
منبع: yahoo
۲۲۷۲۲۷
