به گزارش خبرگزاری recive، ویرا فارمیگا در فیلم «احضار: آخرین مناسک» که این آخر هفته اکران میشود، در نقش لورین وارن ظاهر میشود. او و همسرش، اد وارن، شکارچیان ارواحی بودند که پروندههای واقعیشان الهامبخش مجموعه فیلمهای «احضار» شد.
مایکل چاوز، کارگردانی که سه قسمت از ۹ فیلم این مجموعه از جمله جدیدترین آن، «احضار: آخرین مناسک» را ساخته، میگوید: «وقتی اولین فیلم احضار در سال ۲۰۱۳ اکران شد، هیچکس تصور نمیکرد چنین موفقیتی پیدا کند.» این مجموعه اکنون پردرآمدترین فرانچایز تاریخ سینمای وحشت است و ارزشی بیش از دو میلیارد دلار دارد. فیلمهای فرعی مانند «راهبه» و «آنابل» نیز از آن مشتق شدهاند.
قهرمانان فیلمهای احضار بر اساس زوج واقعی، اد و لورین وارن، ساخته شدهاند؛ کسانی که با انتشار کتاب، سخنرانی و قراردادهای تلویزیونی و سینمایی تجربههای خود را به اثری فرهنگی تبدیل کردند. (اد وارن در سال ۲۰۰۶ و لورین وارن در سال ۲۰۱۹ درگذشتند.)
فیلم «احضار: آخرین مناسک» بر اساس پرونده خانوادهای است که مدعی بودند خانهشان تسخیر شده است. در دهه ۱۹۸۰، جک و جنت اسمرل در مصاحبههای رسانهای میگفتند یک شیطان اعضای خانوادهشان از جمله چهار دختر کوچک را آزار میدهد؛ سگ خانواده را زخمی کرده و دستکم به یکی از والدین تعرض جنسی کرده است. همه اینها در فیلم به تصویر کشیده شده.
چاوز درباره دشواری ساخت فیلمی بر اساس زندگی واقعی میگوید: «باید خیلی بااحتیاط پیش رفت.» او هنگام ساخت فیلم با دختران خانواده اسمرل که اکنون بزرگسال هستند، همکاری نزدیک داشت. «این تجربه زخمهای عمیقی بر خانواده گذاشت. چیزی که مرا تحت تأثیر قرار داد، این بود که وارنها برایشان چه معنایی داشتند. وقتی خیلیها شک داشتند، وارنها آمدند و باورشان کردند.»
در فیلمهای احضار، وارنها قهرماناند. اما بسیاری از طرفداران ژانر وحشت در شبکههای اجتماعی مخالفاند.
گرادی هندریکس، نویسنده پرفروش رمانهای وحشت و پژوهشگر فرهنگ عامه، میگوید: «وارنها همیشه سرگرمکننده بودهاند.» او توضیح میدهد که این زوج در دهه ۱۹۷۰ با برگزاری سخنرانیهای عمومی و همزمان با موفقیت عظیم رمان و فیلم جنگیر، شروع به ساختن چهره عمومی خود کردند.
به گفته هندریکس، برخی کاتولیکهای سنتی جذب این باور شدند که شیطان با نیروهای اهریمنی به ایمان مسیحیان حمله میکند. اما افراد واقعیای که شخصیتهای احضار بر اساس آنها ساخته شدند، اغلب قربانی گذشتههایی تراژیک شامل سوءمصرف مواد، خشونت، تروماهای بیننسلی و مشکلات روانی بودند. هندریکس افزود: «اینها پروندههای واقعی افرادی در بحران بودند، و به نظرم کمک نمیکرد وقتی کسانی بدون آموزش یا تخصص بالینی میآمدند، میگفتند مشکل شما یک شیطان است و بعد با قراردادهای کتاب و فیلم میرفتند.»
نمونه مشهور، پرونده آرنه شاین جانسون در سال ۱۹۸۱ است که الهامبخش فیلم «احضار: شیطان وادارم کرد» (۲۰۲۱) شد. او پس از قتل صاحبخانهاش ادعا کرد تسخیر شده است. وارنها نیز از او خواستند با همین استدلال در دادگاه دفاع کند. لورین وارن آن زمان به واشنگتن پست گفت: «ما تلاش کردیم به آرنه هشدار بدهیم، اما گوش نداد.»
در نهایت خانوادهای که پروندهشان موضوع کتاب «شیطان در کنتیکت» بود، در سال ۲۰۱۰ از لورین وارن و نویسنده کتاب شکایت کردند و مدعی شدند مورد سوءاستفاده قرار گرفتهاند؛ شکایتی که رد شد. تونی اسپرآ، داماد وارنها و مدیر انجمن تحقیقات روانی نیوانگلند، این دعوی را «بیاساس» خواند. او و همسرش جودی وارن شخصیتهای مهمی در فیلم جدید هستند.
اسپرآ اصرار دارد که «پروندهها واقعیاند، اما فیلمها صرفاً سرگرمیاند. قرار نیست مستند باشند.»
با این حال، خود مایکل چاوز هنگام ساخت فیلم سوم احضار دچار تردید اخلاقی شد: «ما داشتیم داستان یک قاتل را روایت میکردیم و فیلم استدلال میکرد که او بیگناه است چون شیطان در وجودش بوده.» او گفت قربانیان واقعی حالا باید با این واقعیت زندگی کنند که فیلمی ۲۰۰ میلیون دلاری درباره قاتل عزیزشان ساخته شده است.
هندریکس در پایان گفت: «من عاشق قصههای ارواحم. اما چیزی که رنجم میدهد، آدمهایی هستند که دچار اختلالات روانی درماننشده، سوءاستفاده و آسیب شدهاند؛ افرادی که دردشان واقعی بود اما در فیلمها با یک جنگیری ساده بازنمایی میشود.»
مترجم: ریحانه اسکندری
منبع: ان پی آر
۵۹۲۴۴
