آیا جوانان اروپایی از صندوق رای ناامید شدند؟
آیا جوانان اروپایی از صندوق رای ناامید شدند؟
رسول سلیمی: اگرچه میلیونها جوان در سال جاری در جهان قرار است در انتخابات ریاستجمهوری بهپای صندوقهای رای بروند؛ اما ناظران سیاسی معتقدند بسیاری از آنها از جریان اصلی سیاست در این کشورها ناامید شدهاند. تعداد بیسابقهای از مردم در سال ۲۰۲۴ برای رای دادن در انتخابات ملی در سراسر جهان به صندوقهای رای خواهند رفت. افرادی که در آخرین دوره انتخاباتی به سن بلوغ رسیدهاند، فرصتی برای رای دادن برای اولینبار خواهند داشت.
در کشورهای ثروتمندتر جمعیت بهسرعت در حال پیرشدن است. کشورهایی مانند ایالات متحده و انگلستان که تقسیمات بیننسلی در مشارکت و ترجیحات سیاسی بین آنها برجستهتر خواهد شد. در انتخابات اخیر انگلیس بخش بزرگی از افراد ۱۸ تا ۲۴ ساله از نامزدهای حزب دموکرات و حزب کارگر حمایت کردند. این در حالی است که در سال ۲۰۲۰، ۶۱ درصد به جو بایدن (در مقایسه با ۳۷ درصد برای دونالد ترامپ) در ایالات متحده رای دادند و ۶۲ درصد در انتخابات عمومی ۲۰۱۹ انگلیس به حزب کارگر رای دادند که در مقایسه با ۱۹ درصد برای محافظه کاران، آماری ناامید کننده است.
پیش از انتخابات آینده بریتانیا که تا ژانویه ۲۰۲۵ (۶ بهمن ۱۴۰۳) برگزار خواهد شد، نظرسنجی ها حاکی از آن است که علاقه مندی جوانان به احزاب محافظه کار ۱۰٪ یا کمتر از آن بوده است. با این وجود، ناظران سیاسی می گویند نسل جدید رای دهندگان جوان در ایالات متحده و انگلستان از جریان اصلی سیاستهای انتخاباتی ناامید شده اند و در مورد رای دادن خود بی علاقه هستند. در واقع، میزان مشارکت برای بزرگسالان جوان (۱۸ تا ۳۰ ساله) حدود یک سوم کمتر از بزرگسالان در تمام سنین در این کشورها گزارش شده است. موضوعی که نشان میدهد چگونه حمایت جوانان از احزاب سیاسی بزرگ ایالات متحده و انگلیس در طول زمان تغییر کرده است.
این در حالی است که برخی پژوهشگران در انگلستان معتقدند حمایت قریب بهاتفاق جوانان از دموکراتها و حزب کارگر منجر به تمایل به شکلی رادیکالتر از سیاست در این کشور شده است. برخی پژوهشها از سال ۲۰۲۲ نشان داد که جوانان لندنی را در کانون توجه دارد نمایانگر تغییر اولویتهای این نسل به مسائل اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی است. این مسائل شامل مسکن، رفاه و امنیت شخصی، حقوق گروهی برای زنان یا اقلیتها و سوالات گستردهتر در حوزه بین الملل در مورد تغییرات آب و هوایی و وضعیت جاری در غزه است. در مقایسه با نسلهای قدیمیتر، جوانان نیز با تنوع در جامعه بسیار راحتتر هستند و بسیار کمتر نگران مهاجرت هستند.
در ایالات متحده و بریتانیا نیز این احساسات به طور مؤثر توسط برنی سندرز و جرمی کوربین در انتخابات اخیر بیان شد. سندرز و کوربین هر دو توسط جوانان بهعنوان مرجعیتهای معتبر و رادیکال دیده میشدند و به انچه که میگفتند اعتقاد داشتند و راه حلهای معنی دار برای مشکلات فوری مانند دستمزدهای پایین، مسکن غیرقابل دسترس و شهریه دانشگاه ارائه میدادند. آنچنان که در انتخابات مقدماتی ایالات متحده در سال ۲۰۱۶، سندرز رای بیشتری از جوانان امریکایی (۱۸ تا ۳۰ ساله) نسبت به هیلاری کلینتون و ترامپ (دو نامزد نهایی) به دست آورد. مشارکت انتخاباتی جوانان (یا عدم مشارکت) نیز توسط سیستم انتخاباتی یک کشور تعریف میشود. در کشورهایی با نمایندگی متناسب، روند به سمت ارزشهای لیبرال اجتماعی و مداخله بیشتر دولت منجر به افزایش حمایت از احزاب سیاسی جایگزین شده است.
به عنوان مثال، حزب سبز در المان بزرگترین حزب سیاسی در میان افراد ۱۸ تا ۲۴ ساله در انتخابات فدرال ۲۰۲۱ است. این حزب رای کمتر از یک چهارم بزرگسالان جوان را به دست اورده که تقریباً به همان اندازه که دو حزب اصلی (سوسیال دموکراتها و دموکراتهای مسیحی) ترکیب شده اند.
البته جوانان در همهجا یکسان نیستند. تقسیمات مهمی در این گروه سنی بر اساس جنسیت، وضعیت اجتماعی – اقتصادی و قومیت وجود دارد. در انتخابات عمومی بریتانیا در سال ۲۰۱۷، ۷۳ درصد از زنان جوان در مقایسه با تنها ۵۲ درصد از مردان جوان به حزب کارگر رای دادند و در میاندورههای ۲۰۲۲ ایالات متحده، ۷۱ درصد از زنان جوان در مقایسه با ۵۳ درصد از مردان جوان به دموکرات رای دادند – تفاوتی که توسط حکم دادگاه عالی ۲۰۲۲ که اجازه میدهد ایالتها سقطجنین را ممنوع کنند. در واکنش به این حکم، زنان برای رای دادن در تعداد بیسابقهای ثبتنام کردند و رای خود را علیه نامزدهای جمهوریخواه که از این تصمیم حمایت میکردند، اعلام کردند.
این تفاوتها در مشارکت در جنبشهای اجتماعی نیز منعکس شده است. بهعنوانمثال، اعتصابات آبوهوایی ۲۰۱۹ عمدتاً شامل زنان و دختران جوان بود. اعتراضات یک دختر به نام گرتا تونبرگ، در میدان شهر در سوئد، به سرعت به یک جنبش جهانی میلیونها جوان انجامید. وضعیت اجتماعی و اقتصادی نیز به همان اندازه نقش مهمی ایفا میکند. جوانان با زمینههای فقیرتر یا با سطح پایین تحصیلات بسیار کمتر از فارغ التحصیلان یا جوانان در اموزش در انتخابات شرکت میکنند.
برابر پژوهشهای انجام شده در انگلستان، حدود دو سوم دانشجویان در انتخابات عمومی اخیر شرکت کردند. جوانان از طبقات کمدرآمد و اغلب به علل پوپولیستی راستگرا میشوند. نکته دوم نشان میدهد که چگونه نژاد یا قومیت مشارکت جوانان را شکل میدهد. این امر بهویژه در ایالات متحده صادق است که تخمین زده میشود ۸۷ درصد از جوانان سیاه پوست در سال ۲۰۲۰ به بایدن رای دادند در حالی که تنها ۱۰ درصد به ترامپ رای دادند.
بااینحال، حمایت از رای دهندگان قومگرای جوان برای نامزدها و احزاب مترقی دلسردکننده است، زیرا مسائل اقتصادی آنها موردتوجه قرار نگرفته است. جنبش با عنوان “زندگی سیاهان مهم است” توسط شهروندان تولید شد، نه سیاستمداران و احزاب و توانست خشونت و تبعیض پلیس در ایالات متحده و بسیاری از کشورهای دیگر را برجستهسازی کند.
از این منظر، انتخابات آینده در انگلستان، ایالات متحده و بسیاری دیگر از دموکراسیهای ثروتمند احتمالاً با شکاف بیننسلی تعریف میشود. در چنین شرایطی یک معضل برای نامزدها و احزاب مترقی وجود دارد که تا چه حد مایل به تجدیدنظر به مجوز دادن به نسلهای جوان برای ورود به کارزارهای سیاسی هستند.
311213
